Slave Of Love(BOOK1&2 ) [COMPLETED]

Chapter 58:I'm Yours

Yuan Pov.

Akala ko.Love is just a bullshit type of emotions.I thought it just waste a time,money but When I feel it,I swallowed all my thoughts.Hindi madali,Dahil maraming kaakibat na problema.But once you  fight for it ,there will be benifits.

Starting to a crazy but precious and pretty girl,Trixie.I can't imagine,that my heart stricken by her.She's like a girly type of cupido ,which can shoot me straight to my heart.

I stare at her on the side of hallway.I saw her meet and discuss to her friends and classmates.Hindi sya yung tipo ng babae na maarte ,Ang simple lang nya at yon ang isang bagay na mas kumuha ng atention ko.

I can't wait to hug and kiss her.So I came nearly to them's side."Hey!Do you mind if I excuse my lovely trixie?".I look those girl seriously and then afterwards,They lost.

She's appear to me and smile widely."Diba mamaya pa tayo magkikita?Why you shoud here?"
I have a frustrated face right now.

"Ayaw mo ba akong makita ngayon?okay I get lo--".

"No!Ofcourse not ,Syempre gusto ko palagi kitang nakikita,"

Pinisil ko yung pisngi nyang sobrang cute at taba."Yun naman pala eh,Ano?Can we?"

"Saan naman tayo pupunta ngayon?".

Tumingin ako sa kamay nya.Then I hold it tightly and run faster with her.She's almost shock of that.Hinatak ko lang naman kasi sya ng hindi nya inaasahan

I bring her into my house.Halatang kinabahan sya nung makita itong bahay namin."A-anong ginagawa natin dito?".

Humarap ako sa kanya at hinawakan ko ang magkabila nyang pisngi sabay sabi ng."Just relax,ipapakilala kita sa Family ko".

Ganun nalang ang gulat ko ng hampasin nya ako sa braso ng mga kamay nya."Nasisiraan kana ba?Ako?Ipapakilala mo?Sa family mo?Ayoko!".Yan ang mga salitang narinig ko mula sa kanya.

"But why?Dun din naman tayo papunta diba?".I felt pissed.Ngayon lang ako nagseryoso ng ganito sa babae,Sa puntong handa ko syang iharap sa mga magulang ko.Pero bakit mukhang hindi yon mangyayari?
"Please,trust me,Gusto kong malaman ng magulang ko kung gaano ka kaimportanteng babae sa buhay ko".

Hindi sya mapakali at kanina pa sya nakahawak sa ulo nya at balisa."Ihatid mo na ako samin".Yan ang narinig ko mula sa kanya.

Akmang sasakay ulit sya pabalik ng kotse ko pero hinawkan ko yung braso nya at iniharap sakin."Ayaw mo bang makilala ka nila?".

"Yuan,Hindi mo naiintindihan eh".

"Lahat kaya kong maintindihan,kung bibigyan mo akong pagkakataon na intindihin".

"Yuan,Hindi ako kasing taas mo,Kumpara sa buhay mo ,Nasa gitna palang ako,mahal kita,Pero hindi ito yung tamang panahon para makilala ako ng pamilya mo,Yuan look at me,Marami pang problema ang pwedeng dumating satin,Kaya wag muna ngayon,I'll get straight to the point,Hindi ako magugustuhan ng pamilya mo,kaya ngayon palang sinasabi ko na ito sayo,".Bumagsak ang pag-asa sa puso ko sa mga naririnig kong pilit sumisiksik sa utak ko.Marami pang problema ang pwedeng dumating satin.

Hinawakan ko yung kamay nya."Kaya naman kitang ipaglaban sa pamilya ko,kung maliitin ka man nila at hindi patagan na maging ikaw at ako,tayo ,Hindi lang kita basta mahal,Sobrang mahal na mahal,Kaya kong gawin lahat para sayo,Kaya kitang ipaglaban sa lahat".

"Pero pamilya mo yon yuan".

"Handa kong gawin kahit ang suwayin sila,At isa pa,hindi mo pa naman sila nakikilala,mabait sila at for sure magugustuhan ka nila".Pinipilit kong huwag tumulo ang mga luha ko dahil ayokong maging mahina sa harap nya.

"Nasasabi mo lang yan dahil wala ka sa posisyon ko".

Parang hindi trxie ang kausap ko.The way she look,speak,There's nothing with it.Ang dali lang para sa kanya na sabihin lahat ng gusto nyang sabihin,kahit nasasaktan ako.

"Naiintindihan kita,kung ayaw mo,Fine,Hindi kita pipilitin,Pero itong tatandaan mo,once my family can't accept you,Im willing to fight for you,Even my opponent is my parents".Wala akong hindi kayang gawin,handa akong suwayin ang mga magulang ko.Handa akong isugal ang buhay at kinabukasan ko para sa kanya.

I saw a few tears that coming from her eyes.I dust those tears."Kaya mo akong ipaglaban,Alam ko yon,Ako ba kaya mong tanungin kung ganun din ako?".

"Anong ibig mong sabihin?".

"Sorry to be unfair,Pero hindi kita kayang ipaglaban sa pamilya ko.Hindi sila tiyak magiging boto para sating dalawa once na malaman nilang magkaiba tayo ng mundo,Im sorry pero hindi ko kayang kalananin ang mismong mga magulang ko".

Natulala nalang ako at napaluhod habang tinatanaw ko syang papalayo sa direksyon ko.

Kung ganon.Ako lang pala ang umaasa saming dalawa,ako lang ang lumalaban.

Kasabay ng ulan unti-unti na rin akong nawalan ng malay sa sobrang iyak at bigat ng nararamdaman ko.Ngayon lang ako nagkaganito.Ngayon lang ako nagmahal ng isang tulad mo.

Trixie.