Slave Of Love(BOOK1&2 ) [COMPLETED]

Chapter 82:Romantic Tragic

Cazenn's Pov.

I,myself, early come home from work.Im so stressed.Pabagsak kong inihiga ang katawan sa kama.Kahit pala paminsan-minsan nakakatulong din ang pagiging busy para makalimot sa mga bagay-bagay.But that can't erase those memories that we've done together.Walang araw,oras, na hindi sya sumasagi sa isipan ko.Minu-minuto.Naalala ko yung nakaraan naming dalawa.Yung dating kami pa.

Pero hanggang nakaraan nalang ang lahat.

Muli akong tumayo at sinampal ang sarili ko.Gusto kong matauhan. "Kailan ka ba titigil sa kakaasa?Huh?Binubuhay mo sa isipan mo yung ala-alang malabo naman nang maulit pa".
I sighed.Ano bang ginagawa ko?Wala naman sya dito,pero sya lagi yung  bukambibig at nasa isip ko.

Panahon na ba?Para kalimutan ka?

I know that he forget me a long time ago.But Why I can't do the same?Why?
Urgh!Im being stupid! Stupid!.Hanggang kailan ako aasa sa pagmamahal na malabo kong madama mula sa kanya?.

Minutes left I've  been spend on my room before I decided to come-out.

But When I go downstair I coudn't know what would  be my expression.Its mixed.Happy,Wondered,Shock.I tried to remember what  is date now."Anong pakulo 'to?".I ask.Kunot noo kong pjnagmasdan ang paligid .Naguguluhan pa rin ako.B-bakit may pa gan'to?.

Yung living room.Punong-puno ng red ballons shaped with heart ,rose petals in coutch, beautiful Background music,Table with two reserve chair for two person,diffrent kinds of food and wine.

He come close to me and give me a boquet of tulips flower.I like his outfit,Amerikanong pulpol.Sagad rin sa langit ang ngiti nya."kennie,What is this?".Taas kilay kong tanong.
Infernes ang bango ng tulips.May collection ulit ako.Pag-uwi ko samin promise,ibababad ko to sa tubig para hindi malanta.I love tulips.

Mukhang nagdalawang-isip pa sya."Ngayon ay...".Nilapit nya sakin ang maningning at gwapo nyang mukha sabay sabing."Its my birthday!".Huh!B-birthday?
Imbis na matuwa,Lalo akong nainis ng mapagtanto ang lahat.

Hinampas ko nga sya sa braso.
"Hindi ngayon ang birthday mo,Wag ka nga".Asik ko na ikinatawa nya.

"Ito naman di mabiro".Sabay bunggo sakin.aray naman ah!."Gusto ko lang naman mag-usap tayo ng special at romantic,gaya nito".

"Bakit kailangan romantic pa?Kung gusto mo akong makausap pwede naman kahit ala nang ganito ,".Pagtutukoy ko sa inihanda nyang surpresa.

"Minsan lang ako magpaka romantiko,tatanggihan mo pa ba ako?".May pangungunsensya pang anito.

Lumungkot yung mukha nya kaya tuloy na guilty ako kung masisira lang yung effort na ginawa nya para sakin.

"Ano bang klaseng tanong yan?Syempre hindi".

"Ayun naman pala eh,".Ngumiti ito at tumungo sa tapat ng lamesa.Hinatak nito ang upuan senyas para paupuin ako."C'mon,Have a seat,Beautiful lady".

Tsk!Ang gentleman naman.

Nagkatitigan kami sa mata ng isa't-isa nang magkatapat ang upuan namin dalawa.Nagkaroon tuloy ng awkward sakin.Parang may kuryente na tumatama sakin sa mga titig nya.Hindi naman kasi ako sanay ng tinitignan nya ako ng ganito.Yung feeling na center of attention ka ng mga mata ng lalaking tulad nya.Nakakapanibago lang.