**3 weeks later**
က်ေနာ္ ဒီေန႔မနက္ အိပ္ရာကေန ထလာေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲ တစ္ခုခုျဖစ္ေနသလိုႀကီး ရင္ခံေနတယ္.... ညတိုင္း မေကာင္းတဲ့အိပ္မက္ႀကီးေတြမက္ၿပီး က်ေနာ့္ဆီမွာ တစ္ခုခုလစ္ဟာသြားသလိုပဲ... အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ မ်က္ေတာင္ ခတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ....
"ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
ဟုိဟိုဒီဒီေတြးရင္းနဲ႔က ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ၾကာသြားေတာ့ မဟုတ္တဲ့ အေတြးေတြကို ခါခ်လိုက္တယ္... ေရခ်ိဳးၿပီး စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ေကာ္ဖီကို ေသာက္ရင္းတစ္ေယာက္တည္း ေတြေဝေနတယ္...
က်ေနာ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိ.. ခန္းဆီးေတြကို အေမွာင္ေတြဖံုးထားတယ္.... က်ေနာ္ မေန႔ညက အိမ္ကို ဘယ္လိုျပန္လာတာပါလိမ့္?
*ring ring*
"Hello? အင္း... လာခဲ့မယ္.. ဒီေန႔ ေနာက္က်မွာ... က်ေနာ္အခုမွ မနက္စာစားတုန္း... အစ္ကို က်ေနာ့္အိမ္ကိုဝင္ခဲ့ေလ..."
Jiwoo hyung ရဲ႕ဖုန္းကိုခ်ၿပီး ခန္းဆီးကိုပဲ အသက္မဲ့စြာၾကည့္ေနမိတယ္... ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ ေသာက္လက္စေကာ္ဖီေတြေတာင္ ေအးေတာ့မယ္... နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ၈ နာရီခြဲၿပီ...
ေအးသြားတဲ့ ေကာ္ဖီကို ဆက္မေသာက္ေတာ့ပဲ ေရနဲ႔ေဆးခ်လိုက္တယ္... ေရေတြကလဲ ေအးလိုက္တာ...
က်ေနာ္ စားလက္စပန္းကန္ေတြေဆးၿပီး အေမွာင္ထဲက ဧည့္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း TV ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္... အခန္းထဲမွာ TV အသံကလြဲလို႔ ဘာမွ မရွိဘူး....
က်ေနာ္ ျပတင္းေပါက္နားမွာေထာင္ထားတဲ့ မိသားစုပံုေလးကိုၾကည့္လိုက္တယ္.. က်ေနာ္တို႔ ၃ေယာက္လံုး ဓာတ္ပံုထဲမွာ ရယ္ေနၾကတယ္...
က်ေနာ္ ထိုင္ရာကေန ထၿပီး ခန္းစီးစနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြကုိ ကြယ္ထားလိုက္တယ္...
မခ်စ္ဘဲနဲ႔ ယူခဲ့ၿပီး မခ်စ္ဘဲနဲ႔ ကေလးေမြးၿပီး အခုမွေတာ့ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ?
Sehun က ေမ့ေဆးေၾကာင့္ coma ျဖစ္ေနတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ပတ္... Jun က က်ေနာ့္ကိုဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ေက်ာင္းေျပာင္းသြားတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ပတ္က... က်ေနာ့္အေဖနဲ႔အေမ လံုးဝေျပာင္းလဲသြားၿပီး ေဇာက္ထိုးမိုးေမၽွာ္ျဖစ္ၿပီး အိမ္ခြဲေနတာ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က... က်ေနာ့္အေမက ဒီ အိမ္ေပၚကို ေနာက္ေယာက်ာ္းနဲ႔ သူ႔ကေလးေတြ လာမယ္ေျပာတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ရက္က...
