"........"
က်ေနာ္ေရာ Chanho ေရာ Sehun ပါ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္.. တစ္ေယာက္မွ စကားစမေျပာၾကေတာ့ အခန္းက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္.. က်ေနာ္က အေဆာင္ကို ေျပာင္းလာကာစဆိုေတာ့ အခန္းထဲမွာ ထိုင္ဖို႔ ဘာတစ္ခုမွမရွိ.. ကုတင္ေတာင္ ေသခ်ာ မခင္းရေသး.. စာၾကည့္စားပြဲ ၂ လံုးနဲ႔ ခံု ၂လံုးပဲရွိတယ္..
က်ေနာ္တို႔ ၃ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္မိၾကေပမယ့္ Sehun က လက္ပိုက္ၿပီး Chan ကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္.. သူ႔ၾကည့္ရတာ Chan ကို ေတာ္ေတာ္ အျမင္မၾကည္တဲ့ပံုပဲ...
"ငါတို႔ ဟိုတေလာက အိမ္သာနားမွာေတြ႕တာ မင္းကို အႏိုင္က်င့္ေနတဲ့ေကာင္က Im Chanho ဟုတ္တယ္မလား Luhan?"
"ငါကအႏိုင္က်င့္တယ္?"
"မင္းတိတ္တိတ္ေန.. ငါ Luhan ကိုေမးတာ မင္းကိုမေမးဘူး!"
က်ေနာ္ အေနရၾကပ္လာတယ္.. အဲ့ကိစၥေတြက Chan နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔အေစာႀကီးကတည္းက ေျဖရွင္းၿပီးသြားၿပီ.. Sehun ကိုလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာၿပၿပီးသြားၿပီ.. Sehun ဘာလို႔ ဒီေလာက္စိတ္ဆိုးေနလဲ က်ေနာ္ နားမလည္ဘူး..
က်ေနာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ရဲလ္္ို႔ ေခါင္းငံု႔ထားရတယ္..
"... Chan က ငါ့ကို အႏိုင္မက်င့္ပါဘူး.. ငါကလဲ အရင္က အသံုးစရိတ္လိုခ်င္လို႔ သူတို႔နဲ႔ အေပးအယူလုပ္ထားတာပါ.. အခု ငါနဲ႔သူနဲ႔ ေျဖရွင္းၿပီးသြားၿပီ.. သူ႔ဆီမွာ ဒီလအတြက္ ငါယူထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြအတြက္ အေႂကြးျပန္ဆပ္မယ္လုိ႔ ကတိေပး.."
"မင္းက အဲ့ ပိုက္ဆံကို ဘယ္ေနရာက ရမလဲ Luhan?"
Sehun အသံကတျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာတယ္..
"မင္း အခန္းေျပာင္းရင္ေျပာင္း မေျပာင္းရင္ ငါနဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ေတာ့ Luhan.. အဆင္မေျပလဲ Jiwoo hyung အိမ္မွာပဲ ေလာေလာဆယ္ ဆက္ေနလိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္နဲ႔မင္းကို စိတ္မခ်ဘူး.."
Sehun ကက်ေနာ့္လက္ကို ဆြဲၿပီး ေနရာကေန အတင္းထခိုင္းေတာ့ က်ေနာ္ သူ႔လက္ကေန ရုန္းတယ္.. သူ က်ေနာ့္ကို Chan နဲ႔ ၂ေယာက္တည္း စိတ္မခ်တာ က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္.. သူ႔မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံခ်င္တာ နားလည္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္..
