Unmasking The Waves Deception (Published Under Flutter Fic)

Kabanata 10

Kabanata 10

NAG-AALANGAN pa akong lumapit sa kanya. My knees are wobbling, natatakot na baka mawalan ng lakas ang paa at madapa sa lapag.

His gaze was cold, unreadable. His lips were in a firm line, his jaw clenching.

I willed myself to speak.

"Uhm, hi?" I laughed awkwardly. He remained stoic. I stood beside him.

"Señorito?" ani Tiya Myrla na pinasadahan kami ng tingin. "Ayos lang ba ang lahat?"

"Yes, Tiya," aniya. "You can rest now. She could serve me."

Serve him?!

I bit my tongue. He's right, though. I'm his maid. Tiya threw me a last accusing look before she left.

"What are you doing here?" Malamig na sikmat niya.

"Maid?" I answered softly. The crease in his forehead deepened. His thick brows met in between.

I just looked at him innocently. Napahugot siya ng hininga pagkaiwas ng tingin, pagod na sinuklay ang buhok sabay sulyap sa hapag.

Napansing kong may nabuhos pang tubig sa may lamesa kaya kumuha ako ng basahan. I swiftly went to his side and was about to clean the mess when he stopped my wrist.

Gulat akong napatingin sa kanya na tumayo mula sa upuan niya. I was startled when he towered me, nagtaka ako nang kunin niya ang isang upuan bago ako halos buhatin para lang paupuin doon.

"Wave?"

"Eat,"

"H-huh? No!" Umiling ako.

Kinuha niya mula sa akin ang basahan at ekspertong pinunasan ang lamesa. Gulatang lang akong pinapanuod siyang ibinalik ang basahan sa lababo at pagbalik ay may bagong set na ng pinggan.

He placed it in front of me. Siya pa mismo ang naglagay ng pagkain.

I didn't understand what he was doing. O kung bakit siya lang mag-isa rito. At kung bakit niya ako pinaghahainan? E, maid ako, right?

"Wave..."

"Eat, Zirena," utos niya. I nodded at nag-aalangang kinuha ang kutsara roon. "Sina Tiya Myrla, baka hindi pa–"

"They already ate earlier. Nagdala ako ro'n sa bahay nila. Where have you been? I didn't see you."

"Ah? Oo, kasi nandito ako."

He scrunched his nose. "That's why you should eat, hindi ka pa kumakain," malamig niyang sagot at naglagay din sa pinggan niya.

We didn't talk but I couldn't take my eyes off the way he was flawlessly moving. I watched the way his arms flexed, his veins protruding and it made me confuse.

Saan ba talaga ang pagkain?

Nang nilingon niya ko'y nagkahulihan kami ng tingin. His brown eyes twinkled and to calm my racing heart, uminom ako ng tubig bago tumayo sa hapag at inilagay ang plato sa lababo.

Matapos ay naglakad ako sa tabi niya at tahimik na tumayo roon.

Talagang feel na feel ang role, Zirena?

Nang maubos ang juice ni Wave ay nagsalin ako sa baso niya. Nagtatakang napatigil siya pero napailing sa sarili at muling kumain.

Ipinalibot ko ang tingin sa kusina habang pasimpleng hinihila pababa ang suot kong uniporme nang medyo manlamig ang hita. I was very confident with the way it turned out pero ngayon ay nahihiya ako, biglang nagsising nag-inarte ako.