BAY UKALA ( ARA VERILDI )

BÖLÜM 3

Mert

O geceden sonra ilk defa yüzümüz bu kadar yakındı. Acaba beni hatırlıyor muydu. Aradan tam iki yıl geçmişti . Herşey daha dün olmuş gibi. Hala tek kelime etmeden birbirimize bakıyorduk. Neredeyse burunlarimiz birbirine değecekti. Ne ben konuştum ne de kız . Kapı sert bir sekilde çalınca ikimizin de kafası kapıya doğru döndü. Ani bir hareketle kız kalktı. Kendi kendine konuşmaya başladı.

" Yok artık , daha neler. Halüsinasyon görmeye başladım heralde. "

Kafasını sallıyordu . Sürekli sadece hayal sadece hayal diyerek kapıya yöneldi. Ben de bu işin sonu pek iyi bir yere varmicak diye düşündüğümden bahçe kapısından çıktım.

Artık kesin olarak emindim. Iki yıl boyunca sürekli düşündüğüm kız oydu. Ne düşünmem gerek ne yapmam gerek hiç bilmiyordum. Sadece onu bu sefer kaybetmeyecegimi kesin olarak biliyordum.

Ezgi

Herhalde kafayı yedim. Bugün beni zor durumdan kurtaran adamı tam karşımda gördüm. Iyi de benim evimde ne işi var? Bu normal bir durum değil. Neyse kafamdan atmalıyım herşeyi, yoksa deliririm.

Kapıyı açtım. Bizim kızlar gelmişti.

" Umarım bizsiz filme başlamamışsındır. " dedi Damla.

" Geri geleceğinizi haber verseydiniz beklerdim. Valla izlemeye başladım. "

" Kötü kız! İki dakka bekleyemedin degil mi? "

" Zaten filmin 10 dakikasını izledim. Tekrar başa alırım öyle izleriz. "

Aklım hala az önce gördüğüm hayaldeydi. Neden onu düşünüyorum ki!

" Ezgi ! Sen de tuhaf birşey var. Hayalet görmüş gibisin. Yüzün bembeyaz olmuş. " dedi Gizem.

Yüzümdeki ifadeyi okumak Gizem için çocuk oyuncağıydı.

" Öyle mi görünüyorum? Birşey yok canım. Film izledim ya. Onun etkisi olabilir. Sonuçta korku filmi. "

Pek inanmış gibi görünmüyorlardı . Her ikisi de.

" Hadi öyle olsun. Sen öyle diyorsan. "

Kızlara bu durumu anlatırsam kesin benim delirdigimi düşünecekler. Bir hafta dillerinden kurtulamam. En iyisi hiç birsey olmamış gibi davranmak.

**************

Sabah erkenden kalkıp okula gitmemiz gerekiyordu. Kızlar, dün çok geç oldugu için bende kalmışlardı . Ailelerinden izin aldılar tabi. Gizem benden önce kalkmıştı. Damla da saçlarıyla uğraşıyordu. Bugun düz yapacaktı .Ben de mutfakta kahvaltı hazırladım. Kahvaltimizi yaptıktan sonra okula gittik.

Servisle giderken yanımızdan bir araba geçti . Üstü açık olduğu için arabadakini görebiliyordum. Bu oydu. Bana bakıp araba sürüyordu. Yok yok ben kesin delirdim. Kızlara dönüp

" Kızlar baksanıza şuraya. Görüyor musunuz? "

Kızlar gösterdiğim yöne baktıklarında

" Neyi ? " dediler ikisi de.

Ben de tekrar baktığım zaman o yoktu. Kızlara belli etmemek için .

" Ordaki bir panoyu gösterecektim. Geçtik. Göremediniz. "

" Panoda ne vardı ki? " dedi Damla.

Ben de sırıtarak ona cevap verdim.

" Şey vardı. Meraklılar hastanesi yan tarafta diye yazı yazıyordu. Özellikle sana gösterecektim ama kaçırdın. "