BAD but GOOD (BGMBB BOOK ll)

Chapter 52

Ten's POV

"Can we resume on making plans later? I have to go" sabi ko

May iche-check lang ako. At ayaw kong pag-usapan ang plano sa maikling oras lang. It's her. Ate ko. Ayokong may mangyaring masama sa kanya kaya gust kong pagplanohan lahat not in a short time to think lots of strategies not only one but more.

"Hindi ka papasok?" Tanong ng koreanong 'to

"Oo nga. San ka ba pupunta bata ka?" Singit ni Jin

"Wala na kayong pake dun. Let's just meet on our house later at 8 P.M sharp. Ciao" tinalikuran ko na sila at umalis na

-------------------------------

"Bingo" nakangisi kong sabi habang nakatingin sa isang taong gustong-gusto ko makita

"What a sight" hindi ko maiwasan ang mapangiti ng wagas

Where am I? At that bitch's house. I'm not totally inside, actually nasa isang puno lang ako nakaupo hawak-hawak ang isang telescope. May nakabantay sa may parte nato na mga pito but unfortunately, napatay ko sila. Ayaw nila akong paupuin sa puno eh. (Grin)

And who did I saw? It was JEFFERSON. Yes. It was my sister's childhood/bestfriend in her enemy's territory sitting calmly like a boss.

Hanggang sa may dumating na mga naka-uniform na police at lumapit ito sa kinaroroonan ni Jefferson. I think they are around 7 of them. Bigla ding niluwa ng pintuan mula sa loob ng bahay si Ahlia that cause me to feel rage.

Nakita ko ang pagtawa nina Ahlia at nung police habang magka-usap. Habang si Jefferson panay ang ngiti at parang nagpipigil ng tawa.

Bumaba na ako ng puno para umalis. I'm not that stupid para gumawa ng eksena dito ngayon. There will be 'that' right time for that 'scene'.

"I'll be sending you a gift of warning tomorrow, Ahlia."
------------------------------

Napatingin ako sa oras ko at 6:48 P.M. palang kaya dumaan ako ng flower shop bago umuwi.

Pagkapasok ko ng bahay, hindi ko maiwasan ang hindi mapatayo dun at mapalibot ng tingin sa loob.

This house was full of joy when he did not leave her sister for the 2nd time and when Tabi was still here alive playing and running towards us to give a warm greet. Ngayon, wala na. Wala ng tumatakbo at tumatahol para batiin kami galing school. Wala na ding sasalubong samin na lalakeng naka apron at tatanongin kung kamusta ang araw namin.

Now, it's just a painful memory that was left behind.

Pumunta ako ng 2nd floor at pumasok sa kwarto ni Tabi where all his toys, bed and his pictures with her beloved human mother are on the walls.

Nilagay ko sa kama nya ang isang bouquet na sunflower. Ate once said he love sunflowers that's why I bought one.

Kahit papano, napahamal na din sakin si Tabi. He was like a human in a dog form. I missed him, paano nalang kaya si ate?

"Ten?"

Rinig kong sigaw ng isang lalake sa baba kaya lumabas ako ng kwarto at dumungaw sa baba at nakita si Jin kaya bumaba na ako.

"Kakauwi mo lang?" Bungad ni Jin sakin

"Kind of. Where's that Korean guy?" Tanong ko

"Pumunta sa ate mo. Ikaw? Hindi ka ba bibisita dun?" Tanong nya

"Nah" yan nalang ang nasambit ko. Gusto kong puntahan si ate. Gustong-gusto ko pero parang wala akong lakas ng loob para puntahan sya ngayon. Wala kasi akong nagawa nung inaresto na sya ng mga pulis.