BAD but GOOD (BGMBB BOOK ll)

Chapter 68

Ten's POV

"So yung matandang lalake sa bahay mo, which is Lolo mo, si Morgan Lee aka Antonio Malcolm, tama ba?"

He bursted out laughing.

"I never thought I get caught like this" natatawa nyang sabi.

Hindi ko naman talaga sinasadya na malaman yung totoo but he keep on spitting the hints tas now wonder yung lolo nya, sobrang pamilyar talaga sakin.

"Yes, I am the grandson of Morgan, son of Declan" nakangiti nyang sabi

"Declan that old man tss"

Nauna akong maglakad sa kanya habang sya nakasunod.

"May galit ka kay Daddy?" tanong nya

"Ask him" bored kong sabi

------------------------------------------------

Habang nagdi-discuss yung teacher sa harapan, hindi ko magawang mag concentrate at makinug sa kanya. Lumilipad yung isip ko kung nasan si ate, ano kayang ginagawa nya, o expelled na ba talaga sya.

"Mr. Villegas.."

Ano kaya iniisip ni ate?

"Mr. Villegas!!"

Parang may tinatago talaga sya sakin eh.

"Ten!"

Napatingin ako sa babaeng katabi ko na siniko ako.

"Kanina ka pa tinatawag ni Miss" sabi nya

Napatingin naman ako sa teacher namin at tumayo kaagad.

"Are you okay, Mr. Villegas?" - Prof

"Y-yes, Miss. I'm-i'm just.. I just spaced out. I'm sorry"

Badtrip akong umupo.
"*sigh. Have a sit. Makinig naman kayo class, malapit na finals. Isang hakbang nalang at summer na. I know na tinatamad na kayo but if you want to get a grade of A then LISTEN TO NY DISCUSSION"

*DISMISSAL

Palabas palang ako ng gate, tanaw ko na si ate na nakasandal sa sasakyan na naka crossed-arms. Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti.

Napatakbo ako papunta sa kanya at agad syang niyakap na ikinagulat nya. I just want to hug her so tight right now.

Ang swerte ko sa kanya. Isipin mo? Inampon nya ako ng walang alinlangan. At the moment when Waethford's are gone, I was ready to kill myself. I was ready to face death. But what she did save me. Binigyan nya ako ng pag-asa na ang taong kagaya ko, pwede pang magbago. Pwede pa mamuhay ng normal. Pwede pa magsimula ulit. Tinanggap nya 'ko at naniwala sya sakin.

"Hoy okay ka lang?" rinig kong sabi nya

Kumawala naman ako sa pagyakap ko sa kanya at nginitian sya.

"Yep! I just missed you"

If this moment can just last forever, if it means being a beggar and homeless is okay with me as long as we're together I don't mind. Pero gaya ng sabi nila, 'nothing last forever'. At 'tong nararamdaman kong saya malapit ng magtapos. Mapapalitan at mapapalitan ito ng lungkot.

Napatawa sya konti bago hinawakan ang magkabilang mukha ko.

Pero bago ko maranasan ulit yun, sisiguraduhin kong isasama ko lahat ng taong may kagagawan ng pasakit kay ate sa impyerno na yun.

"Gago" natatawa nyang sabi habang hinahaplos ang buhok ko

"Let's go"

-----------------------------------------------