Komutan (Koruması Mısın?- 1)

"Seni seviyorum"

Güzel bir bölüm oldugunu düşünüyorum. Lütfen başlamadan aşağıdaki küçük yıldıza basıp mutlu olmamı sağlayın😀
Yorum yapmaktan çekinmeyin.
🎈🎈🎈

Dorugun agzından:
Sonunda kapı çalınca çalışan olduğunu tahmin ettigim kadın kapıyı açtı.
Kim oldugunu bende dahil herkes merak etmişti. İçeriye giren kişiyle herkes şaşırırken ben gülümseyip Melisa'nın yanında gittim.

"Tanıştırıyım. Sevgilim Melisa. Melisa, ailem."

Herkes şaşırırken gözüm istemsizce Elif'e kaymıştı. Şaşırmamıştı. Hatta bayagı normal gözüküyordu. Kiskanmamış mıydı yani? En ufak bi' kıpırtıda olmamış mıydı kalbinde? En azından biraz bile üzülmemiş miydi? Ama neden?!

Sadece, sanki biraz çenesi kasılmış gibiydi. Yanılsama olma ihtimali kafamda bırakacak kadar küçük.

Ailede başta Dilan abla kendine gelip kaşlarını çattı.

"Doruk bundan neden benim haberim yok?"

Neyden haberinin olmadığını anlamamıştım. Herkstede bi' gizem havası zaten geldiğimden beri.

"Neyden haberin yok abla?"

Sanki mümkünmüş gibi daha da kaşlarını çattı.

"Birde soruyor musun? Neden bir sevgilin oldugundan haberim yok!"

Ablamın kızdıgı zamanlar nadirdi. Ne oldu şimdi o hep gülen kıza?

"Söylemeye vaktim olmadı abla. Galiba unutmuşta olabilirim."

Ablam herkesi şaşırtacak şekilde ayağa kalktı.

"İnsan sevdigi insanı unutur mu hiç? Elif'i biraz örnek al! Yıllardır o unutuyor mu? Yok! Sorumsuzun tekisin!"

Hiçbirimizin şaşkın bakışlarını umursamadan merdvenlerden çıkıp kendi odasına girdi. Elif, Elif, Elif, Elif! Her yerde onun adı var. Kafamın içinde, gözümün önünde, evimde, ablamın dilinde... Heryerde! Sabrım tükeniyor artık.

Doğal olarak Elif'e bakmıştım. Kafasını önüne eğmişti. Kendini suçlu hissediyordu. Hissetsin. Hissetmesi normal. Hep onun suçu. Eğere o sevdigi şeyi unutsaymış bunlar olmazdı. Üstelik bir dakika. Kimi unutamadı ki o? Yusufcuk? Kesinlikle o sevimsizi kastetti ablam.

Elif ayağa hafif bir hareketle kalktı.

"İzninizle ben Dilan ablaya bakayım."

Hızlı şekilde merdvenlerden çıktı. Melisa hemen Elif'in oturdugu tekli koltuga oturdu. Bende karşısındaki eski yerime.

"Dayı. Şevgiyin yeden eteyini giymemişki? Eyey payaşı yokşa ona kendi payamı veyebiyiyim. Kumpayam doydu."

Melisa kaşlarını çatarken biz ailecek gülmemek için kendimizi zorluyorduk.
Merdvenlerden adım sesleri gelince kafamı kaldırıp hala sinirli olan Elif'e baktım.

"Ayyy sen asker misin?"

Melisa'nın sorusuyla Elif kaşlarını eskisinden de daha çok çattı. Öyleki her an yüzünü parçalamasından korkuyordum.

Tahmin ettiğim olmadı. Elif geçiştirmek amaçlı kafasını olumlu şekilde salladı. Melisanın dudakları 'o' şeklini aldı.

"Elif? Yoksa bu sen misin?"

Ben ikisini tanıştırmadım ki? Melisa nereden tanıyor Elif'i?
Elif cevap vermeden annem ve babama döndü.

"Yemek için teşekkürler. Ben izninizle gideyim artık."