Komutan (Koruması Mısın?- 1)

Doruk'tan ibaret

Wattpad'e gelen yeni sürüm korkunç. Kütüphanemdeki indirdiğim şeyi niye bir kez daha indireyim ki? Internetim açık olsa gider dizi izlerim zaten. Kanadalılar Doruk gibi çıldırmış.

Yinede sinirimi boş veriyor ve sizi seviyorum🎈

Gözlerimi açtığımda karanlıktı etraf. Gece olmuş olabilirdi değil mi? Bu çok normaldi. Yinede huzur bozucuydu bu karanlık. Sevmemiştim.
Kafamı nasıl dağıta bilirdim ki?

Resim yapmak? Ellerim bağlıydı ve eşyalar yoktu.

Dans etmek? Ellerim bağlıydı ve dans etmeyi bilmiyorum.

Şarkı söylemek? Ellerim bağlıydı ve ben şarkı bilmiyordum.

Aslına bakarsanız ellerim bağlıyken de şarkı söyleye bilirdim. Hemde bağıra bağıra. Sinir olurdu değil mi? Kudursun pis köpek. Ama hangi şarkıyı söyleyecektim?

Kapı açılınca o tarafa döndüm. Gözlerimi kıstıgımda tipini çıkarmıştım. Tipine tükürdüğümün!

İşaret ve orta parmağını kırıp kapıya vurdu.

"Tak tak. Kim o? Benim ecelin."

Onun gibi gülümsedim ve aklıma gelen şarkıyla bağırmaya başladım.

"Yolumuza taş koymadan duramıyorlar,
Seni beni ele layık görüyorlar,
Bize doğruyu söylemiyorlar,
Sevgilim!"

Bu şarkıyı Elif'ten duymuştum. Pek ezberleyemesemde bu nakarat kısmını hatırlıyordum. Teşekkürler beyin.

Tekrar aynı yeri bağıra bağıra söylerken yüzüme bir yumruk yedim. Tam sağ gözüme. Kesin moraracak.

"Sevgilin seni kurtaramayacak. Seni unuttu bile."

Omuz silktim. Yalan söylediğini biliyordum. Zeki değildik diye salak mıyız sanki.

Tekrar şarkıya girdiğimde tekrar yumruk yedim. Aynı gözüme. Acıdı. Benim buruşan yüzüme bakmadan cebinden iğne çıkardı. Saydam renkli sıvı damarıma girerken sonunda açıklamayı akıl edebildi.

"Bir ihtimale karşı eğer yakalarsam seninde mutlu olmana izin vermem. Daha fazla deliriceksin. Her gün aldığın bu dozlara karşı da gelemeyince bingo! Daha fazla dayanamaz ve geberirsin."

Geberirim. O Elif'le evlenir sonsuza kadar mutlu yaşarlar. Bir sürü çocuk yaparlar. Hatta 8 tane. 4 kız 4 erkek. Çocuklara birlikte bakarlar. Korkunç!

"Yıllarca konakta babama hizmet ettin. Ben İstanbul'a gitmeyene kadar en yakın arkadaşımdın. Yengen lan o senin."

"Bunlar onun benim olacağı gerçeğini değiştirmiyor ama."

Kalbim hızlanmaya, terlemeye ve titremeye başladım. İlaçtan değildi. Panik olmuştum. Ya haklı çıkarsa? Elif'i savaşamayacak kadar çok seviyorum ben. Bu bana haksızlık olmaz mı?

"Onu senden daha çok seviyorum Mustafa. Yemin ederim çok seviyorum."

"Onu ilk ben gördüm! Kız gibi ağlayıp durma!"

Bulanıklık göz yaşım yüzünde miydi? Ben bayılacagım diye düşünmüştüm. Doğru düşünmüşüm. Bayıldım. Hiç olmadığı kadar korkarak.

🎈🎈🎈

1 hafta sonra, Elif'ten;
Aramadığımız yer kalmamıştı. Harabe binalar, depolar, inşaatlar... Tek tesellimiz hâlâ Mardin sınırları içerisinde olmasıydı belkide. Tabi eğer çıkacak bir yol bulamadıylarsa. Umarım bulamamışlardır. Kibirli laflarını, sinir bozucu tavırlarını ve kıskançlıklarını özlemiştim.