🇲🇦🇲🇦 Het Leven Van Jihan 🇲🇦🇲🇦 (voltooid)

❤deel 27❤

Het was diezelfde meid die naar mij lachtte. Deze meid komt me zo bekend voor, wacht eens even ik ken haar.
'Hey schatje, herken je mij niet meer?',zei dat meid.
'Ik wil niks met jou te makne hebben, laat me met rust wil je'
'Nee dat wil ik niet, nou ja zeg na al die leuke dingen die we samen deden herken je me niet meer:traan:'
'Ik wil je ook niet herkennen, rot op a sletje je hangt me nu al de keel uit'
'Lieve lieve Marouan, als jij eens wist wie ik was zou je mij niet eens zo noemen. Ik ben het Imane'
'Leuk voor je, laat me nu met rust wil je?'
'Nee dat wil ik niet, ik hou van jou en ik wil jou. Sorry als je nog boos bent, maar ik was toen nog jong en wist niet waar ik mee bezig was'
'Zo te zien weet je het nog steeds niet, doei en nog veel geluk net je miezirige leventje'
'Maar Marouan....'
Ik rekende af en liep meteen weg, oeff ze heeft me boos gemaakt. Ik reed weg naar huis, daar aangekomen liep ik naar binnen en trof Hamid en Youssra aan.Salaam Youssra lebes?'
'Elhamdollah en met jou?'
'Elhamdollah'
'Hey Marouan je ziet eruit alsof de duivel achter je aan heeft gerend en het je gelukt is om voor hem te verstoppen, waarom ben je zo bleek jongen?',zei Hamid bezorgd.
'Hamid kan ik eerst de boodschappen in de keuken zetten en dan praten we wel verder oke?'
'Is goed'. Ik liep naar de keuken en zette alle boodschappen op hun plaats. Toen ik klaar was liep ik naar Hamid toe en zei'Oke, ik wil je wel vertellen wat er aan de hand is maar niet hier oke?'
'Is goed dan gaan we wel naar buiten om te praten''
'Oke, momentje', antwoordde ik en liep snel naar boven, pakte mijn petje en ging weer terug naar Hamid. Hij wachtte op mij bij de deur met zijn jas en schoenen aan, ik had mijn jas nog aan dus liepen we meteen naar buiten.
'Ik zal maar niet vragen waarom je nu opeens wél een petje draagt',zei Hamid verbaast.
We liepen naar het park en hielden onze mond, daar aangekomen gingen we op een bankje zitten.
'Zeg het maar broertje, wat is er gebeurd?'
'Ken je Imane nog?'
'Euhm effe denken, oja is dat niet die ene meid die iets met jou had enb toen betrapte je haar met een ander?'
'Ja zij'
'Wat is er met haar dan?'
'Ik was net boodschappen aan het doen, toen zag ik een meid dat heel ordinair gekleed was en ik wou net wegkijken maar ze kwam me zo bekend voor'.
'Was het Imane?'
Ik knikte en vertelde hem het hele verhaal, en dat ik een petje draag zodat Imane me niet zou herkennen. Ik vertelde ook over dat ik terugdacht aan die tijd dat we nog jong waren en dat ik wou dat ik netzoals Hamid was die zei ik neem alleen meid die de ware is en dan trouwen we. Ik vertelde hem dat toen ik de deur uitliep ik een schuldgevoel had tegenover Jihan en dat ik een vreemd voorgevoel had. Hamid luisterde aandachtig en zei toen 'Zal ik anders met haar praten?'
'Lijkt mij geen goed idee, dit zijn mijn problemen en ik los ze zelf wel op. Trouwens niemand maar dan ook niemand kan tissen Jihane en mij komen'
'Oke dan, zo hoort het broertje van me. Je straalt helemaal nu je deze woorden hebt uitgesproken, ik neem aan dat het nu heel goed tussen jullie gaat?'
'Elhamdollah'
'Oke dan'
'Hamid?'
'Jaaaaa?'
'Stel je zou een neefje of nichtje krijgen hoe zou je het vinden?'
'Geweldig, hoezo dan'
'Nou.....'
'Neeeeeeeeeeeee, dat meen je niet??'
'Jawel, ik wordt papa en jij wordt oom Hamid'
'A sahbi gefeliciteerd man, ik ben echt blij voor jullie. Ik zie het al voor me een kleine Marouan rondrennen en zijn oompje een beetje gekmaken zoals jij altijd deed '
'Haha dankje'
'Dus daarom is de famillie vandaag bijelkaar bij jullie thuis, ik dacht al huh wat deden die twee vaag aan de telefoon met 'Wij hebben een verrassing voor jullie',zei Hamid plagerig.
'Hahah wat denk jij dan'

stem& reageer 😚

Zoo damess... Uppeen maar