🇲🇦🇲🇦 Het Leven Van Jihan 🇲🇦🇲🇦 (voltooid)

❤deel 34❤ final❤

Jihan deed de tv en de licht uit en liep naar de slaapkamer, ze liet Marouan gewoon achter in het donker. Hij liep Jihan achterna en deze keer omhelsde hij haar, maar ze werkte zich uit zijn armen. Marouan vroeg waarom ze dat deed, waarop Jihan antwoordde: 'Dit is je verdiende loon'. Terwijl ze dit zei pakte ze Marouan's kussen en smeet hem op de bank. 'Jihan ik wil alleen effe normaal met je praten'
'Laat me Marouan ik heb geen zin in die onzinpraatjes van jou'
Ik zag een traan over zijn wang rollen en hij draaide zich om. Ik wilde naar hem toe gaan, hem omhelzen en lieve woordjes in zijn oor fluisteren, maar ik hield me in en dacht 'Nee hij moet beseffen wat hij me heeft aangedaan'. Ik voelde haat en liefde tegelijkertijd. Ik wil en moet hem gewoon duidelijk maken wat voor een pijn ik voel, wat hij me aangedaan heeft. Alleen weet ik niet hoe ik het hem kan duidelijk maken. Het is 1 uur en ik kan nog steeds geen oog dichtdoen. Ik liep naar de woonkamer om te kijken of Marouan sliep. Ik deed nog een extra deken over hem heen omdat het wat aan de koude kant was. Blijkbaar voelde hij dat, want hij riep me. Ik zei niks terug en liep zo snel mogelijk de slaapkamer weer in, want hij mocht natuurlijk niet zien dat ik net in de woonkamer was. Net dat ik weer in mijn bed lag, kwam Marouan de kamer binnen en zei: ' Jihan ik weet dat je niet slaapt, je hoeft niks tegen mij te zeggen als je maar luisterd naar wat ik te zeggen heb. Hij begon te praten en vertelde mij het hele verhaal over wat er is gebeurd met Imane en zo. Hij zei dat ik de enige voor hem ben, ik kijk hem aan en zag tranen over zijn wangen rollen.Ik tranen over Marouan's wang rollen en dacht'neeeeeeeeee, Marouan en huilen??? Dat kan echt niet'. Hij was altijd zooo stoer en huilde ze3ma nooit. Nadat hij uitgehuild was zei hij 'Ik begrijp het wel als je me niet meer wilt, wat je keuze ook zal zijn ik zal altijd van je blijven houden en jou nooit vergeten, onthoud dat en vergeet dat nooit. Ik draaide me naar hem toe en begon heel hard te huilen. Hij omhelsde me en ik voelde een traan van hem op mijn schouder. Ik hou zoveel van hem, hoe kan ik hem nou laten gaan? Dat kan ik niet, toen hij mij het hele verhaal over Imane vertelde zag ik aan hem dat hij de waarheid sprak. 'Ik vergeef het je Marouan. Ik vergeef het je. Maar ik wil niet meer dat ZIJ onze leven verstoord, begrijp je me?'. 'Dankje Jihan, dankje. Ik zal ervoor zorgen dat zij nooit meer onze leven verstoord, wollah', riep hij blij. Tranen van verdriet veranderen in tranen van vreugde. We omhelsden elkaar stevig en hij gaf me een kusje op mijn voorhoofd.

Na 2 weken:
Jihan:

Ik lag in het ziekenhuis met mijn zoontje in mijn armen. Naast mij sliep Marouan op een andere bed. Wat moet ik nou zonder hem, hij maakt mijn leven gewoon compleet. Wij hadden een zoontje gekregen, Marouan liet het aan mij over hoe ik hem zal noemen. Ik vond de naam Rayan al heel mijn leven een mooie naam. Dus zei ik dat hij Rayan heet. Hamid en Youssra zijn inmiddels al getrouwd. Het was een heel mooi feest met veel vreugde en geluk. Over geluk gesproken, Imane heeft haar excusses aan Marouan en mij aangeboden en heeft beloofd ons met rust te laten. Zelf heeft ze haar leven verbeterd. Ze is meer bezig met haar geloof en gaat binnenkort ook trouwen met iemand die ook heel erg praktiserend is. Ze draagt nu ook een hijaab en fatsoenlijke kleding. Ik keek naar het lieve gezicht van Marouan, hij werd wakker en lachte naar mij. Hij kwam naar mij toe en omhelsde Rayan en mij.

Tenslotte wil ik iedereen een gelukkig leven zonder verdriet, haat of pijn!!!

THE END