🇲🇦🇲🇦 Het Leven Van Jihan 🇲🇦🇲🇦 (voltooid)

❤deel 33❤

Jihan deed de tv en de licht uit en liep naar de slaapkamer, ze liet Marouan gewoon achter in het donker. Hij liep Jihan achterna en deze keer omhelsde hij haar, maar ze werkte zich uit zijn armen. Marouan vroeg waarom ze dat deed, waarop Jihan antwoordde: 'Dit is je verdiende loon'. Terwijl ze dit zei pakte ze Marouan's kussen en smeet hem op de bank. 'Jihan ik wil alleen effe normaal met je praten'
'Laat me Marouan ik heb geen zin in die onzinpraatjes van jou'
Ik zag een traan over zijn wang rollen en hij draaide zich om. Ik wilde naar hem toe gaan, hem omhelzen en lieve woordjes in zijn oor fluisteren, maar ik hield me in en dacht 'Nee hij moet beseffen wat hij me heeft aangedaan'. Ik voelde haat en liefde tegelijkertijd. Ik wil en moet hem gewoon duidelijk maken wat voor een pijn ik voel, wat hij me aangedaan heeft. Alleen weet ik niet hoe ik het hem kan duidelijk maken. Het is 1 uur en ik kan nog steeds geen oog dichtdoen. Ik liep naar de woonkamer om te kijken of Marouan sliep. Ik deed nog een extra deken over hem heen omdat het wat aan de koude kant was. Blijkbaar voelde hij dat, want hij riep me. Ik zei niks terug en liep zo snel mogelijk de slaapkamer weer in, want hij mocht natuurlijk niet zien dat ik net in de woonkamer was. Net dat ik weer in mijn bed lag, kwam Marouan de kamer binnen en zei: ' Jihan ik weet dat je niet slaapt, je hoeft niks tegen mij te zeggen als je maar luisterd naar wat ik te zeggen heb. Hij begon te praten en vertelde mij het hele verhaal over wat er is gebeurd met Imane en zo. Hij zei dat ik de enige voor hem ben, ik kijk hem aan en zag tranen over zijn wangen rollen.