BIR BOZKURT VAR ...

06- Ne oldu bana?

ADMIN: Öncelikle okuyan ve devamını bu kadar uzun bir süre bekleyen herkesten özür dilerim
:( Ama malesef sayfamda sorunlar çıkmıştı ve giremedim, bu nedenle de hikayenin devamını getiremedim. Ama Aybüke en güzel ve en heyecanlı maceraları ile huzurunuzda devam edecek :)
__________________________________________________

"Aybükeee, Aybükeee, Aybüke diyoruuum.."

Her taraf simsiyah tı. Kulağıma boğuk bir ses bana sesleniyordu. Ama hiç birşey göremiyordum. Birden, biri omzumu salladığında
"AĞĞHH!"
diye bağırdım ve gözlerimi açtığımda karşımda emine ve annem bana şaşkın bir şekilde bakıyorlardı. Etrafıma bakındığım da odamda yatağımda uzanmış bir şekilde yatıyordum. Bir elimi annem diğer elimi emine tutuyordu.
"Ne oldu bana?" dedim.
"Allah'ıma şükürler olsun kendine geldi kuzumm benim..." dedi Annem korkmuş bir şekilde.

"Aybüke iyimisin? Yemin ederim aklımız çıkıyordu neredeyse.." diye ekledi emine.

Bi anlasam bana ne olduğunu.. Kesin yine bayıldım ben. Doğru ya, size söylemedim.
Benim bi tür hastalığım var, bazı anlarda çok heyecanlandığım da veya korktuğum da bayılıyorum. Ama ne yaşadım ki bayıldım?!

Ben kendi kendime düşünürken emine bana dik dik bakıyordu. Sanki bişey demek istiyordu ama annem yanımızda diye diyemiyordu.
Annem: "Kızım sen sabah haplarını almadın mı yine? Kaç defa dedim unutma diye?! Sonra böyle bayılı veriyorsun işte. Dur ben sana getireyim haplarını."
Emine sessiz bir şekilde:
"Aybüke kızım sen bana bu hastalığının olduğunu neden söylemedin ya?! Yemin ederim rezil olduk bizimkilere (sırıtıyor)"

"Bizimkiler derken?" dedim.
"Kızım senin kafan iyice uçmuş HAHAHA nasıl bayıldığını hatırlamiyormusun?"
"Nasıl bayıld.." tam diyecektim ki;
Allahım neden bunlar hep benim başıma geliyor diye sinirlenmeye başladım.

"Hatırlamaz olaydım.." dedim sessizce.
O anki bana olan bakışı, kusura bakma deyişi,
Gözlerinin gözlerime değişi, duruşu, tebessümü, en güzel anımda benim işin içine edişim. . .
Allahım neydi günahım. . .

"Bakıyorum da aklın bi karış havalarda (sırıtıyor). Eh tabi olucak canım, resmen Ömer başkan, BIZIM Ömer başkan dikilmiş dik dik gözlerine bakıyordu. Senin aklın uçmiyacak da benimkisi mi uçacak?! Kız o değilde rüya gibi anı rezil ettin ha. Nasıl da "Anam" dedin uşağın yüzüne HAHAHA!" diye güldü emine.

"NE? . . . ANAM MI? . . . NE DİYORSUN SEN? ANAM MI DEDİM BEN ONA? AAAAH! "
Doğrumuydu duyduklarım?! O andan itibaren  depresyona girdim.
Beynim resmen rezil kısmını silmiş kafamdan. Allahım ben daha nasıl çıkarım mahalleye?! Nasıl karşılaşırım onunla?! Düşünsenize bi düştüğüm şu durumu . . .

"Gerçekten hatırlamiyormusun Aybüke? Hani senin ayağın burkuldu, kalkamadın,  karşında Ömer vardı ama sen görmedin, yazık garibim çocuk senden tam özür dileyecek ti hem 'kardeşim önüne baksana' dedin hemde onu gördüğün an şaşkınlığın dan 'anam' deyip bayıldın. Kıyamam çocukta neye uğradığına şaşırdı. Allah'tan ben seni gözetliyordum ki koştum hemen eve taşıdım seni. Ne maceralı bir gündü ama HAHAHA. Hem sen hem ben . . ."

"İnanmıyorum OOOF! " deyip çektim yorganı üzerime. Bu gece beynim susmayacak galiba.