KENDİ KALEMİMDEN

" Olumsuzluklar "

Olumsuzluklar içine hapsolmuş bir insan nasıl kurtulabilirdi ki o çemberden ? Ya hayatı boyunca kendini oraya hapsedecekti ya da sürekli olumlu düşünecekti. Bu iş için fazla seçenek görünmüyordu ortalıkta. Hangisini yapabilirdi ki insan ? Zaten hayatta her şey yolunda gitse olumsuzluk diye negatif bir kavram olmazdı. Bunları düşünmek daha kötü şeylere yol açtığı gibi insan yaşamını da zorlaştırıyordu. İnsan kendi kendini yiyor , olmasa bile "ya olursa" diye kendi aklını kurcalıyor , kendi hayatını kendine zindan ediyordu. İnsanın tek kalması , yalnız olması kadar daha kötü ne olabilirdi ki ? Hayat bize , bizim ondan istediğimizi vermedikçe biz üzerine gidiyoruz. Olmayacağını bile bile. Belki de bazı şeyleri yaradana bırakmak doğru olandır. Her şeyin insanoğlu için olması çok güzel bir şey. Ama neden olumsuzluklar da insanoğlu için ? Neden bir yaratıcı yarattığı canlının gözlerinin önünde kahrolmasını ister ki ? Bir kavramın eksikliğinden oluşan diğer bir kavram. Dünya denilen yer çok karışık arkadaşlar. Aç yatanı tok yatanı , hastalıklısı sağlıklısı , zengini fakiri. Her kavramın bir karşılığı var. Peki böyle olduğu sürece ne kadar adil bir yer dünya ? Ne kadar bahsedebiliriz eşitlikten ? Nasıl söyleriz kimse kimseden üstün değildir diye ? Olumsuz şeyler olmayan şeyi oldurur insana. Bilinç altına öyle yerleştirir insan. Bu fikir , akılda başka bir fikir gelene kadar dolanır. Bu da bir insanı bitirmeye yeterlidir. Kim diyebilir ki sürekli her şey yolunda gidiyor diye ? Kesinlikle kimse. Herkesin derdi kendi denizidir. Denizin büyüklüğünü ayarlamak da insanın düşüncelerinde saklıdır. Denizinizi ne kadar büyütürseniz o kadar çok bitersiniz. Yüzmeyi öğrendikçe tecrübe edinmeli ki ; hiçbir denizde boğulmamalı insanoğlu...