KENDİ KALEMİMDEN

" Herkesin Gecesinin Karanlığı , Yaşadıkları Kadardır "

Yirmi dört saatlik zaman diliminin en güzel zamanıdır gece. İnsanın gerçek yüzünü , gerçek kişiliğini çıkarır ortaya. Çoğu insan bu yüzden sevmez geceleri. Belki de en büyük sebebi gerçeklerle yüzleşmek istemediği içindir. Biz bayılırız ama gecelere. Yani şahsen ben severim. Korkutmaz çünkü beni , aksine daha çok güçlendirir. Eminim ki vardır benim gibi insanlar. Korkak olmayan , cesaret sahibi kişilikler. Yaşadıklarıyla yüzleşip geceyi sabahın ilk ışıklarına bağlayanlar. Mutlu insanlar da pek sevmez geceleri. Gecenin ilk saatlerinde mışıl mışıl uykularına dalmış , gecenin karanlığından bi'haber sabah çalacak olan alarmı beklerler. Ama bir şeyler yaşayan insanlar böyle mi ? En basitinden alarm kurmazlar. Bilirler çünkü bu gece de uyumayacaklarını. Güne alarmın çirkin sesiyle başlamak yerine gece uykusuzluğu ve kanlı gözlerle başlarlar. Geceleri hiç sönmeyen her odanın lambasında başka insanlar bulunur. Başka kişilikler , başka hayatlar , başka hikayeler. Herkes derdi kadar uyuyamaz. Gece ne olup bittiğini bir yanan sigaralar bir de saatlerce bakıştığın tavan bilir. Onlardan da sır çıkmaz zaten. Gündüz başka biri olur gece uyumayanlar. O kadar profesyonel gülerler ki dışardan bakan dertsiz biri zanneder. Çok güzel gülen insan çok yaşamış olan insandır. Öylesine saklanır ki gülüşlerinin ardına , ne yaşamış bilemezsin. Sadece geceleri şahit olur o insanın yaşadığı hayata. Siz de geceleri sabah edip , sabahları hiçbir şey olmamış gibi gülenlerden misiniz ? Eğer öyleyseniz yaşanmışlıklara hoşgeldiniz. Artık sizde yabancı değilsiniz. Kuşkusuz en güzel gece ; kışın lambanın ışığına yavaş yavaş düşen kar tanelerini izlerken sigaraların hızlı bittiği gecedir. Muazzam bir manzara ve gece. İki uyumlu çift gibi. Neyse dostlar , gece sabaha kavuşuyor. Yatma vakti geldi. Tabi uyuyabilirsek. Ama unutmayın ki ; herkesin gecesinin karanlığı , yaşadıkları kadardır...