KENDİ KALEMİMDEN

" ESARET "

Bir kere esir düştünüz mü kurtulması zordur o esaretten. Her şeyiyle esir eder sizi. Bir dokunuşun esiri olursunuz , bakışın ya da gülüşün. Artık onun hiçbir şey yapmasının gereği yoktur. Zaten siz kendinizi , kendi elinizle teslim edersiniz. Onun da avantajı olur bu durum. Onun esaretine düştükçe özgürlüğü bulacağınızı zannederken tam tersine yanılırsınız. Sadece bir mahkum gözüyle bakar sevdiğiniz. Kara delik gibi sizi içine çektikçe gözünüz kapalı gidersiniz. İnsanlar size ne kadar "kendine gel" dese de siz her fırsatta ona gidersiniz. İşte böyle büyük bir oyundur esaret. Onun esareti altında kendinizi bulduğunuzu zannederken aslında en büyük yanlışı kendinize yapıyorsunuzdur. Bir kuklaya dönersiniz adeta. İpler karşı tarafın eline geçerse eğer , sizi istediği yere sürükler. Kendinize yaptığınız en büyük yanlışın belirtisidir bu. Size biçilmiş sıradan olmayan bir hayatı monotona dönüştürüp onun eline vermektir. Gençliğinizin en güzel fırsatını esiri olduğunuz insan için harcarsınız ve bunun farkına çok geç varırsınız. Tabii ki esaretten kurtulabilirseniz. İnsan ne kadar esirse o kadar özgür değildir. İnsan ne kadar özgür değilse o kadar çaresizdir. Çünkü esiri olduğu insan ne istiyorsa onu yapar çaresizce. Eğer iki insan birbirine esir olursa , bu ise çok değişik bi durumdur. Tek kişi esir düşerse mahkum , iki kişi esir düşerse aşk olur. Ama esaretin bedeli her türlü ölümdür. Belki pişmanlıktan , belki mutluluktan..