The devil's daughter

Κεφάλαιο 12

Lilith's pov
Ειλικρινά θέλω να φύγω από αυτό το σπίτι. Με εκνευρίζουν όλοι τόσο πολύ. Ο ένας με την προπόνηση, ο άλλος νομίζει πως τον μισώ. Έχω μία οικογένεια που με υποστηρίζει από ότι φαίνεται, και καλά. Το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να με εμπιστεύονται, αλλά αφού δεν το κάνουν εγώ φεύγω. Δεν αντέχεται άλλο αυτό. Βάζω μερικά πράγματα μέσα στην μικρή μοβ βαλίτσα μου και ανοίγω το παράθυρο. Κοιτάω πόσο ψηλά μπορεί να βρίσκομαι αλλά στην τελική είμαι στον 2ο όροφο οπότε δεν θα πάθω τίποτα αν πετάξω. Αν όμως από την άλλη αποφασίσω να το κάνω με τα πόδια μου μπορεί να σπάσω και κανένα χέρι και αυτό δεν είναι καλό, οπότε καλύτερα να φύγω πετώντας. Άνοιξα τα φτερά μου, πήρα την βαλίτσα μου και έφυγα από εκείνο το μέρος. Μακάρι κάποιος να καταλάβαινε πως λείπω την στιγμή που έφευγα και να με σταματούσε. Τουλάχιστον έτσι θα καταλάβαινα πως με νοιάζονταν και δεν με ήθελαν μόνο για την ηλίθια προπόνηση. Το ξέρω πως η προπόνηση γινόταν για το δικό μου καλό αλλά και πάλι δεν ήταν ανάγκη να νομίζουν πως τους μισώ κιόλας επειδή όλες οι ευθύνες είχαν πέσει πάνω μου. Αυτό με πλήγωσε πολύ. Δεν είχα καταλάβει πως τόση ώρα έκλαιγα αλλά το κατάλαβα μόλις τα μάτια μου θόλωσαν πολύ και δεν έβλεπα τίποτα σχεδόν, οπότε σταμάτησα να πετάω όταν έφτασα σε κάτι στερεό για τα πόδια μου. Έκρυψα τα φτερά μέσα στην πλάτη μου ασυναίσθητα και συνέχισα να κλαίω με αναφιλητά. Τίποτα από εδώ και πέρα δεν θα ήταν εύκολο όμως εγώ έπρεπε να τα καταφέρω. Σκούπισα τα δάκρυα μου και συνέχισα να περπατώ σε άγνωστα μονοπάτια ώσπου έφτασα έξω από ένα σχετικά φθηνό ξενοδοχείο και μπήκα μέσα. Έκλεισα ένα δωμάτιο για να μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια και άρχισα να πιστεύω πως εδώ μπορεί να ξεκινούσα και μια νέα ζωή μακριά από το υπερφυσικό και από μία γριά που ήθελε να σκοτώσει τον αδερφό μου. Λες να έχουν καταλάβει πως λείπω και να με ψάχνουν ή όχι ακόμα? Όλα ήταν πολύ μπερδεμένα μες το κεφάλι μου και απλά αποφάσισα να πάρω έναν υπνάκο για να ξεκαθαριστούν όλα μέσα μου. Όταν ξύπνησα ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Έβαλα ένα φόρεμα μακρύ και φόρεσα τακούνια, βάφτηκα κιόλας και ήμουν έτοιμη για να πάω να διασκεδάσω σε κάποιο μπαράκι. Δεν μπορούσα να είμαι κλεισμένη μέσα σε 4 τοίχους ακόμα και αν ήταν του ξενοδοχείου. Πήρα επίσης το κινητό, τα ακουστικά μου και το πορτοφόλι με λεφτά και την ταυτότητα μου και πήγα στο πιο κοντινό μπαράκι που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο. Προτού προλάβω να μπω μέσα το κινητό μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελό. Μάλλον τώρα κατάλαβαν πως δεν βρισκόμουν στο δωμάτιό μου. Δεν πειράζει όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το σήκωσα λίγο πριν κλείσει και είπα "Παρακαλώ? Ποιος είναι?" έτσι για σπάσιμο. "Τι ποιος είναι κοπέλα μου? Όλοι έχουμε ανησυχήσει για το που μπορεί να βρίσκεσαι. Νομίζαμε ότι έπαθες κάτι κακό" μου είπε ο Wes και ένα χαμόγελο χαράχθηκε στα χείλη μου με τα λόγια του. "Αα σοβαρά εε? Ανησυχήσατε? Αυτά είναι σπουδαία νέα και εγώ που νόμιζα πως με έχετε τελείως γραμμένη" είπα σε ειρωνικό αλλά ειλικρινή τόνο. "Γύρνα αμέσως πίσω στην οικογένεια σου, κινδυνεύεις. Δεν μπορείς να το αντιληφθείς αυτό και να σταματήσεις να μας ειρωνεύεσαι?" "Πες μου έναν καλό λόγο για να το κάνω αυτό" "Γιατί δεν θέλουμε να πάθεις κανένα κακό. Αν δεν τσακιστείς να γυρίσεις πίσω πίστεψέ με θα σε αναγκάσω εγώ να το κάνεις" "Για προσπάθησε" του είπα και του το έκλεισα. Ωραία θα περάσουμε και σήμερα. Απενεργοποίησα το κινητό μου για να μην με ξανά πάρουν και μπήκα μέσα στο μπαρ. Υπήρχε σχεδόν παντού η μυρωδιά του τσιγάρου και για λίγο σκέφτηκα να φύγω αλλά τελικά το μετάνιωσα. Πήγα και κάθισα σε ένα άδειο σταντ και παρήγγειλα ένα sex on the beatch στον σερβιτόρο που καθόταν ακριβώς μπροστά μου. Εκείνος μου χαμογέλασε και είπε πως σε 2 λεπτά θα το έχω μπροστά μου. Τον ευχαρίστησα και του ανταπέδωσα το χαμόγελο. Όταν το τελείωσε μου το έδωσε και άρχισε να με κοιτάει κάπως περίεργα "Δεν σε έχω ξαναδεί κάπου εδώ γύρω. Είσαι καινούργια εδώ?" "Ναι σήμερα πήγα και σε ένα ξενοδοχείο εδώ κοντά" "Αα ωραία άρα θα σε βλέπω συχνά?" "Αυτό δεν το γνωρίζω" του απάντησα και άφησα ένα γελάκι στο τέλος. "Πως σε λένε?" με ρώτησε "Το όνομά μου είναι Elena-Lilith αλλά μπορείς να με φωνάζεις Lilith. Το δικό σου όνομα πως είναι?" "Το δικό μου όνομα είναι Dean" "Έχεις πολύ ωραίο όνομα Dean" "Και εσύ έχεις πολύ ωραίο όνομα Lilith" "Σε ευχαριστώ πολύ. Μπορείς να μου φτιάξεις άλλο ένα?" "Ναι αμέ. Τα έχεις με κάποιο αγόρι?" "Όχι. Γιατί ρωτάς? Ενδιαφέρεσαι μήπως?" "Για να ρωτάω μάλλον ναι" "Μου αρέσει κάποιος όμως" "Αα πολύ κρίμα, εκτός και αν αυτός ο κάποιος είμαι εγώ" είπε με χιούμορ. Πήγα να απαντήσω αλλά κάποιος με τράβηξε από το σταντ και παραπάτησα, όμως έπεσα σε μια πολύ οικεία αγκαλιά. "Πως με βρήκες?" ρώτησα όταν τελικά είδα το πρόσωπό του. "Όταν θα θες να μην σε βρίσκουν να κλείνεις την τοποθεσία στο κινητό σου χαζούλα". Στριφογύρισα τα μάτια μου και κάθισα πάλι πάνω στο σταντ γιατί ήθελα να τελειώσω το ποτό μου. "Τώρα θα με γράφεις για να συνεχίσεις να μιλάς με εκείνον τον σερβιτόρο?" "Ότι θέλω θα κάνω. Άλλωστε είμαι ελεύθερη αγάπη μου" είπα ειρωνικά. "Θα το δούμε αυτό" είπε πιο πολύ στον εαυτό του, όμως για καλή μου τύχη εγώ τον άκουσα. "Τι θα δούμε?" τον ρώτησα. "Αυτό" είπε και με φίλησε όσο πιο γλυκά και με πιο πολύ πάθος μπορούσε. "Lilith θες να γίνεις η κοπέλα μου?" με ρώτησε και εγώ σοκαρισμένη απάντησα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. "Με όλη μου την καρδιά". Εκείνος χαρούμενος με ξανά φίλησε. Αυτή η μέρα κατέληξε πολύ πιο διαφορετικά από ότι την είχα φανταστεί.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤️ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο

Λέτε η Lilith να γυρίσει πίσω στο σπίτι της σύντομα? Πάντως τα έφτιαξε με τον Wes. Δεν έχετε παράπονο έτσι? 😍😇

Μέχρι την επόμενη φορά
Kisses Elena 😘

#teammpoui 💜😃💙