The devil's daughter

Κεφάλαιο 11

Ένας μήνας μετά

Άνταμ's pov
Όλον αυτόν τον καιρό κάνουμε προπόνηση και η Lilith έχει γίνει πολύ καλύτερη στην εκπαίδευση, αλλά κάτι έχει αλλάξει στην συμπεριφορά της. Έχει γίνει πιο ψυχρή και δεν ξέρω γιατί. Μπορεί να έχει γίνει κάτι με τον Wes ή την Fire, δεν τους έχω ρωτήσει ακόμα όμως. Ωχ και αν της έχει κάνει μαύρη μαγεία η 'γιαγιά' μας? Απλά θα την ρωτήσω και αν δεν βρω απάντηση θα ρωτήσω και τα παιδιά. "Lilith μπορώ να σε ρωτήσω κάτι?" "Όχι τώρα, δε βλέπεις που προσπαθώ να τα βγάλω πέρα με την άσκηση που υπάρχουν τα ακόντια?" "Καλά μόλις τελειώσεις έλα να σου πω κάτι" "Έγινε". "Τι τρέχει φίλε?" με ρωτάει ο Wes. "Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που το έχω παρατηρήσει αλλά βλέπεις κάποια διαφορά στην Lilith?" "Τον τελευταίο καιρό μιλάει λίγο απότομα αλλά όχι κάτι άλλο, άλλωστε μπορεί να είναι λόγω του άγχους που έχει για να μην κάνει κάποιο λάθος. Πάντως εγώ σκέφτομαι να της τα ζητήσω σήμερα" "Καλά θα κάνεις. Ας ελπίσουμε πως αυτό θα την επαναφέρει στα φυσιολογικά της" "Μακάρι βρε Άνταμ, γιατί την νοιαζόμαστε όλοι μας" "Το ξέρω Wes, το ξέρω". Εκεί που πήγε να μου πει κάτι η Fire ακούω έναν απαίσιο θόρυβο και κλείνω τα αφτιά μου. Στην τελική το είχα ακούσει εγώ μαζί με την Lilith και μπορεί να το άκουσε και ο μπαμπάς, γιατί από ότι κατάλαβα από την συμπεριφορά των άλλων δεν είχαν ακούσει τίποτα. "Ας το κάνει κάποιος να σταματήσει. Σας παρακαλώ. Δεν αντέχω άλλο" είπε πολύ δυνατά η Lilith, γιατί ούτε τον εαυτό της δεν άκουγε με όλη την φασαρία που γινόταν μέσα στο κεφάλι μας. "Τι γίνετε βρε παιδιά? Εμείς γιατί δεν ακούμε τίποτα?" ρώτησε η Fire. "Δεν έχω ιδέα" προσπάθησα να πω στα παιδιά αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα, γιατί με κοιτούσαν με ερωτηματικό ύφος. Ύστερα από αυτό δεν είδα τίποτα άλλο, διότι έπεσα αναίσθητος στο πάτωμα. Δεν ξέρω πόση ώρα είμαι αναίσθητος αλλά νιώθω κάτι μαλακό κάτω από την πλάτη μου και προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου, όμως τυφλώνομαι από το φως που μπαίνει μέσα από το παράθυρο. Τελικά τα ανοίγω άλλη μία φορά τα μάτια μου και βάζω και τα χέρια μου μπροστά για να μην τυφλωθώ και ρωτάω την αδερφή μου που είναι δίπλα μου στο κρεβάτι "Πως είσαι? Νιώθεις καλά μετά από όλο αυτό?" "Εκείνη την στιγμή ένιωθα λες και το μυαλό μου το είχαν βάλει σε ένα μπλέντερ και η όλη αίσθηση ήταν απαίσια. Να φανταστώ το ίδιο ένιωσες και εσύ?" "Κάτι παρόμοιο" "Το φαντάστηκα" είπε κάπως περίεργα. "Έχεις κάτι μαζί μου?" "Τι? Όχι. Είσαι με τα καλά σου παιδάκι μου? Γιατί ρωτάς ανόητα πράγματα?" "Απλά τον τελευταίο καιρό είσαι πολύ απότομη και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό πλέον. Είναι λες και από όταν έβγαλες φτερά να έγινες τελείως διαφορετικός άνθρωπος" "Αυτό πιστεύεις για εμένα? Ότι επειδή έγινα από πάντα αυτό που ήθελα τώρα αλλάζω σταδιακά?" "Αφού το θέτεις έτσι λοιπόν, ναι αυτό ακριβώς λέω πως γίνεται" "Κάνεις λάθος Άνταμ. Εσείς με κάνετε να αλλάζω με όλες αυτές τις ηλίθιες προπονήσεις που με βάζετε να κάνω κάθε μέρα" "Αα ώστε τώρα φταίμε εμείς έτσι? Εμ βέβαια από πότε φταίει ο μικρός μας άγγελος για να φταίξει και τώρα έτσι?" είπα γεμάτος θυμό. "Γιατί να μην παίρνεις ποτέ πάνω σου τις ευθύνες σου Lilith? Γιατί τις φορτώνεις πάντα στους άλλους?" "Εε παιδιά κόψτε το αυτό που κάνετε τώρα" είπε η μητέρα μας. "Και οι 2 τιμωρία ο καθένας στο δικό του δωμάτιο. Άνταμ εσύ μείνε στο δωμάτιό σου και εσύ Lilith πήγαινε στο δικό σου" μας φώναξε εφόσον είχε παρακολουθήσει όλο αυτό το σκηνικό. Ύστερα συνέχισε "Παιδιά συγνώμη για όλο αυτό που είδατε. Αυτοί οι 2 δεν έχουν τσακωθεί ποτέ και για τίποτα και τσακώνονται τώρα για βλακείες. Καλό θα ήταν επειδή δεν θα βγουν καθόλου σήμερα να γυρίσετε και εσείς στα σπίτια σας" "Εντάξει κυρία Έμμα" είπαν και οι 2 με μια φωνή και ύστερα έφυγαν από το δωμάτιο και πιο μετά και από το σπίτι. Η Lilith έφυγε τσαντισμένη και κοπάνησε την πόρτα του δικού της δωματίου φωνάζοντας "Σας μισώ όλους". "Αγόρι μου, γιατί αρχίσατε να τσακώνεστε?" "Άσε με μαμά θα πάω για ύπνο" "Καλώς αλλά μόλις σηκωθείς δεν θα μου την γλυτώσεις" "Το ξέρω. Άντε πήγαινε τώρα" "Καλά. Όταν σηκωθείς θα σε περιμένω κάτω" "Εντάξει βρε μαμά φύγε τώρα". Εκείνη δεν είπε τίποτα άλλο και έσβησε το φως του δωματίου και έφυγε. Γιατί τα τραβάω εγώ όλα αυτά? Αναρωτήθηκα, όμως ο ύπνος με συνεπήρε γρήγορα.

*...*

Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Σε τι λέτε να οφείλετε όλη αυτή η ψυχρότητα της Lilith? 💖💗 

Μέχρι την επόμενη φορά.

Kisses Elena 😚😙😘

#teammpoui 💝