The devil's daughter

Κεφάλαιο 14

Άνταμ's pov
Αφού ετοιμαστήκαμε μπήκαμε στο αυτοκίνητό μου και ξεκινήσαμε για το σπίτι των παιδιών. Τους είχαμε σε ανοιχτή ακρόαση να μας λένε "Θα πάτε αριστερά στο πρώτο στενό που θα δείτε, ύστερα θα συνεχίσετε ευθεία και μετά θα πάτε δεξιά..." και κάπως έτσι μετά από 15 λεπτά φτάσαμε στο σπίτι τους και κλείσαμε το τηλέφωνο. Ανυπομονούσα να δω τι είχε ετοιμάσει ο Wes στην Lilith αλλά λογικά θα μας τα έλεγαν μετά όλα με λεπτομέρειες. Χτυπήσαμε το κουδούνι και μας άνοιξε μία κυρία μετρίου αναστήματος που έμοιαζε πολύ εμφανισιακά με την Fire. Μάλλον θα ήταν η μαμά τους αυτή οπότε της είπαμε και οι 2 μαζί "Γεια" και εκείνη μας πήρε κατευθείαν στην αγκαλιά της λες και μας ήξερε χρόνια. "Γεια σας παιδιά. Εσείς πρέπει να είστε οι φίλοι των παιδιών εε? Εσύ γλυκιά μου πρέπει να είσαι η Lilith. Ο Wes μας μιλάει συνέχεια για εσένα" μας είπε η γλυκιά κυρία απέναντί μας και η αδερφή μου κοκκίνισε. "Ναι εγώ είμαι η Lilith και από εδώ ο αδερφός μου ο..." "Εσύ πρέπει να είσαι ο Άνταμ. Επίσης η Fire μας έχει πει πολλά για εσένα" τώρα ήταν η σειρά μου να κοκκινίσω. Μιλάει η Fire για εμένα? Και τι ακριβώς τους έχει πει? "Χάρηκα για την γνωριμία. Εσείς είστε η...?" "Αχ ναι καλέ που πήγαν οι τρόποι μου? Εμένα με λένε Rose και τον άντρα μου τον λένε Jack" "Έχετε πολύ όμορφα ονόματα. Εμ να περάσουμε?" "Φυσικά" είπε και μας έκανε χώρο για να μπούμε μέσα. "Τα παιδιά είναι πάνω στα δωμάτιά τους. Θέλετε να σας πάω μέχρι εκεί?" "Αν δεν σας είναι δύσκολο" είπε η αδερφή μου και ανεβήκαμε και οι 3 επάνω. Πρώτα η κυρία Rose πήγε την Lilith στο δωμάτιο του Wes και ύστερα με πήγε και εμένα στο δωμάτιο της Fire. "Φρόνιμα έτσι?" μου είπε και μετά γέλασε. Εγώ για 2η φορά είχα κοκκινίσει σαν ντομάτα και ειλικρινά ένιωσα πολύ άβολα. "Ναι θα είμαστε πολύ φρόνιμοι. "Καλά να περάσετε". Μετά από αυτήν της την πρόταση κατέβηκε τα σκαλιά και εγώ χτύπησα την πόρτα. "Ανοιχτά είναι" "Ωραία" είπα σιγά και άνοιξα την πόρτα. "Γεια σου Άνταμ. Πως είσαι?" "Καλά εσύ?" "Καλά και εγώ. Να καθίσω?" "Και το ρωτάς? Εννοείται βρε". Για κάποιο λόγο νιώθω πολύ αμήχανα τώρα μπροστά της, όμως κάθομαι στο πλάι της. "Τι έχεις? Δεν χαίρεσαι που η αδερφή σου βρέθηκε και είναι ζωντανή?" "Αν χαίρομαι λέει? Αυτή τη στιγμή πετάω από την χαρά μου μέσα μου αλλά νιώθω κάπως αμήχανα" "Γιατί καλέ? Μη μου πεις. Θα την σκοτώσω την μάνα μου. Έτσι και την πιάσω στα χέρια μου.." είπε εκείνη θυμωμένα. "Μην ανησυχείς θα μου περάσει. Θέλω να σε ρωτήσω κάτι" της είπα νευρικά χαϊδεύοντας αμήχανα τον σβέρκο μου. "Πες μου" μου λέει εκείνη σαγηνευτικά. "Εμείς οι 2 τι είμαστε ακριβώς?" "Τι θέλεις να είμαστε Άνταμ?" "Εγώ πολύ θα ήθελα να ήσουν η..." "Ήρθα και εγώ" λέει η κυρία Rose. "Θα θέλατε κανένα μπισκότο ή έναν φρεσκοστυμμένο χυμό?" είπε και μας έφερε έναν δίσκο που τα περιείχε και τα 2 μέσα. "Εγώ θέλω και από τα 2" είπα και η αμηχανία επέστρεψε. "Εσύ γλυκιά μου? Δεν θες κάτι?" "Εγώ θέλω να αφήσεις τον δίσκο εδώ και μετά να φύγεις" "Είναι τώρα τρόπος αυτός για να μιλάς στην μανούλα?" "Μαμά έχουμε μία συζήτηση εδώ με τον Άνταμ και θέλουμε να μιλήσουμε μόνοι μας" "Καλά φεύγω, αλλά αν με χρειαστείτε κάτι θα είμαι κάτω με τον πατέρα σου" "Εντάξει μαμά. Μπορείς να φύγεις τώρα?" "Καλά καλά φεύγω" είπε και βγήκε από το δωμάτιο ενώ η Fire αμέσως μετά κλείδωσε την πόρτα. "Που είχαμε μείνει?" "Στο σημείο που σου έλεγα πως πολύ θα ήθελα να ήσουν η κοπέλα μου" είπα και κοίταξα τριγύρω για να μην ξεπεταχτεί πάλι από το πουθενά η κυρία Rose. Μετά κοίταξα προς το μέρος της Fire και αν ήταν καρτούν από τα μάτια της τώρα θα έβγαιναν καρδούλες. "Θέλεις να με ρωτήσεις κιόλας για να δούμε τι θα απαντήσω?" "Πολύ ευχαρίστως. Fire θα ήθελες να γίνεις και επισήμως η κοπέλα μου?" "Ναι ναι ναι" είπε κατενθουσιασμένη και τότε την σήκωσα στην αγκαλιά μου και άρχισα να την κάνω σβούρες. "Ζαλίζομαι καλέ. Άσε με κάτω" έλεγε ενώ παράλληλα γελούσε. Τι όμορφος ήχος. Θα μου άρεσε να τον ακούω κάθε μέρα αυτόν τον ήχο, με γεμίζει τόσο πολύ. Την άφησα κάτω και της έδωσα ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα μιας και είχα καιρό να το κάνω αυτό. "Ας φάμε τώρα" μου είπε και αρχίσαμε να τρώμε τα μπισκότα και να πίνουμε τον χυμό.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤️ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Αυτή η κυρία Rose ξεπετάγεται από παντού. Δεν άφηνε τα παιδιά να πουν τα συναισθήματά τους και τους έφερε σε δύσκολη θέση. Εσείς στην θέση της τι θα κάνατε? 😂😱

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😘

#teammpoui 😃😍