Fake Life's

{∆}Bölüm: 9

Sesizce etrafta dolaşan rüzgarı dinlemeye başladım.
Şu her seferinde geldiğim patika yoldaydım ama bu sefer kaçmıyor ve onu bekliyordum.

Sormak istediğim bir sürü şey var ama o yok nerdeydi bu?

Onu aramak için patika yolun ilerisindeki uçuruma yaklaştım.

Ama ordadada yoktu .Neredeydi bun herif?.

Etrafı inceledim çalılar arasından bir ses geldi ama bu o değildi kokusu şey gibiydi
PAPATYA ama KAN kokusuda vardı¿?

Ne oluyor burda?

Çalılar arkasından o kadı. Çıktı geçen burada uçurumda oturan kız.

Ruhumu sikan bir görüntüydü bu
Her tarafı kan içinde zavvalı bir durumda.
Ne olmuştu bu kıza neden bu haldeydi.

Ne yapmam gerekiyordu ?
Kız bana yavaş yavaş yaklaştı,
Yardım dileyen gözler ile bana baktı,
Ona bir adım attım.
Rüzgar esti hem de öyle güçlüydü ki beni geri savurdu,
Bir adım daha attım, benim her adımında kız dahada gülümsemeye başladı,

Rüzgar var gücü ile beni savuruyor ben inatla yürüyordum.

Çünkü annem gibi kokuyordu o kız
ve ben anneme muhtaç büyümüştüm anneme bir kez daha sarıla bilme dileği ile yanıp tutuşuyordum ve benim o kıza yardım etmem lazımdı.

Her adımın rüzgar daha kuvvetlendi
artkık bir girdabın içindeydim esen rüzgar bizi içinde olduğumuz bir hortum oluştu .

Korkuyordum ama aklıma fısıldayan ses ile daha da tedirgineştim.

Tek bir şey diyordu 'Kaç' sadece bunları fısıldıyordu.

'Korkuyorum' dedim
'Korkma' dedi
'Gel' dedim

Nefesini hissetmek istiyorudum ama o kız bana her adım attığında bedenime ağır yaralar bırakıyordu sanki kalbim sıkışıyor ruhum daralıyordu.

'Gel ne olur gel!' dedim.

O an nefesini hissettim şah damarımda
gelmişti o benimleydi belki de hiç gitmemişti...

Kız bir anda şekil değiştirdi,
en büyük korkuma benzedi kime mi?

Ailenin katilimin katili AMCAM!

Ruhum , ruhum yavaş yavaş damladı yanaklarımdan o da susmuştu.
Zaman durmuştu...

Nefret , korku , acı hepsi hepsini aynı anda nasıl kaldırıcak kalbim size soruyorum,
Çocukluğu çalınmış bir kız nasıl Kaldırsın.

O hortum git gide daha da küçüldü,
O katil ile benim arama bir duvar oluşturdu ama ben hâlâ korkuyorum...

'Nerdesin? Niye yoksun? Bak sende beni terk ettin!?' duyuyor mu bilmem lâkin şu an ölmeyi tercih ederim. Bu katil benim ruhumu yok ediyor ben bundan korkuyorum...

Birden bir ışık hüznesi belirdi ,
Bir gölge düştü üzerime koku yayıldı rüzgar ile O gelmişti.

Tüm her şey durmuş gölgesi gölgeme karışmıştı. Ruhum genişlerdi nefes aldığımı hissedim bana yaklaştı o gölge kokusu sardı ruhumdaki yaralar ileşti sanki o bana iyi geliyordu buna eminim.

Simsiyahtı ama iri yarı olduğu belliydi.
Adımları yine salladı olduğum yerden hissediyordum. Güven verici bir adım daha attı ben de ona bir adım attım her adımımda bir çığlık duyuldu gök yüzün dağıldı. Kim duysa biri can cekişiyor veya canlı canlı yanıyor sanır.

Kim böylesine büyük bir çığlık atar kim neden bu denli acı çeker bakmak istiyorum ama o bana her adım attığında beni kendini kilitliyor.

O an fark ediyorum o kapkara gölgenin üstünde yem yeşil gözleri o onun gözleri Yeşildi şu kokusu gibi orman yeşili gözleri benim gözlerim ile birleşti.

Sustu dünya o vaveyla son kez yükseldi gök yüzüne . Hortum bir anda yok oldu .

Nerdeydik bilmiyorum sadece o ve ben vardık sanki. Ben o an inandım.

Bu SAHTE HAYATTA tek doğdum bu olsun istedim. Onu diledim Rabbimden..

Bana yaklaştı ve beni kendinde çekip sarıldı .Göz yaşlarım ıslattı o sim siyah kıyafetlerini, buz gibi bedeni benim göz yaşlarım ile ısındı.

Kirimi attım göz yaşlarımla,
Biraz dinginlenmek yerine hıçkırıklar ile ağlıyordum.

Kalp atışlarını ile sakinleştim.
Tüm vücudumu ona bıraktım,
Uyumaktan korkuyordum çünkü bundan sonra ne olucak bilemiyorum...

Ama o karanlığa karşı koyamamıştım..
Yazın tarihe altın harflerle Tarihin bilinmeyen bir sokoğında Zamanın bizi bıraktığı o anda ben onun kucağında büyüdüm...

----------°-------------°------------°------

Evet bir bölüm daha son buldu.

Nasıl olmuş??

Yıldıza basın.

OkuyucularıM bizimgece çok güzel bir kitabı var orada bir bakar mısını,?

Eğer isteyen varsa kitap önerisi yapıyorum.