CEO's Wife (COMPLETED)

25

25.

Just like any happy moments in our lives, it always come to an end. Parang gusto kong maiyak nung paalis na kami ng Ohana Mokupuni Island dahil tapos na ang bakasyon at uwian na sa kanya-kanyang bahay.

Sobrang torn ako nung tanungin ako ni Niel kung gusto ko ba na dito nalang tumira at magbabase nalang siya dito for his work. But I know that won't work dahil magreretire na ang Dad niya at halos siya na lahat nag hahawak ng companies nila. So how can I stay here?

I was expecting na sa Eastwood ang diretso pero nagulat ako nung rumuta kami sa ibang kalsada. First time ko palang nakapunta ditto.

"Where are we going?" tanong ko nung mapansing parang ako lang ang gulat sa mga nakikita ko sa paligid. Tinignan ko si Ate Marina na nasa likod ng sasakyan at ngingisi-ngisi lang na parang ewan. Alam ko na yung ganyan niyang ngiti, may something.

"Where are we going?" pag uulit ko sa tanong. Nag cecellphone lang kasi si Niel at si Gav naman naka headset habang nakatingin sa labas. He doesn't seem surprised too. Weird.

"Just wait and see, Max." sagot niya na parang wala lang. Umirap ako at kinuha nalang ang phone. May message pala sakin si Ate Jing na nasa airport na sila ng Davao at nag aantay nalang nung pinaready ni Niel na sasakyan nila pauwi sa bahay.

Napa-ayos na ko ng upo nung pumasok kami sa isang exclusive village. Hindi talaga ang pamilya sa lugar na ito at sa mga dinaanan namin. Manila pa din naman siguro ito no?

Sobrang gaganda at lalaki ng mga bahay na nadadaanan namin, iniisip kong may kamag-anak silang pupuntahan namin dito dahil mukhang alam ni Gavin.

Tumigil kami sa isang silver na gate na mataas at napatingala pa ko nung bumukas yun para makapasok ang sasakyan namin. Nanlaki ang mata ko nung bumungad sakin yung mismong bahay. Wow.

Sobrang laki pero hindi sing laki ng bahay ng parents niya. The color is mostly white and gray, modern design. Merong fountain na sa harap na nag bubuga ng tubig. Uy gumagana. Madalas kasi ng nakikita kong mga fountain sa mga bahay, hindi gumagana. BUti ditto gumagana. LOL.

"Who's house is ithis?" tanong ko kay Niel nung pinagbuksan na kami ng pinto ng sasakyan. Nakakahiya kasi kung sa kamag-anak nga nila dahil naka shorts lang ako at simpleng blouse. Nakakahiya naman kung bibisita kami tapos di man lang ako nakapag dress.

Naging busy pa ko sa pag tingin sa paligid ng bahay at sa pintuan nitong malaking mahogany na pinto, kaya hindi ko napansin na kami nalang ni Niel ang nakatayo dito. Hindi ba bumaba sila Ate Marina at Gavin? Pag lingon ko kay Niel, nakangiti lang siya ng mayabang niyang ngiti at biglang pinakita sakin ang isang susi.

"Welcome home, Mrs. Marquez."

"OMG. Is this ours?" tumango siya at halos sumabit ako sa leeg niya nung yakapin ko siya sa sobrang tuwa at excited. PArang akong donya! Sobrang ganda nito!

Tumatawa siyang niyayakap din ako, nagulat din siguro sa naging reaction ko. "If I only knew you would be excited like this, I would prefer a videographer. I thought you won't like huge gifts."

"Sira! What will you do with the video if ever? But OMG Niel. This is.. this is so nice of you. Sobrang ganda." Pinilit kong punasan ang mga mata ko na umiiyak na talaga. Sobrang nagulat ako ditto. Never naming napag usapan na umalis sa condo after wedding kasi.. ewan.. that's the least of my concern noon. Parang sakin basta matapos na yung kasal, tsaka nalang pag usapan yung mga next na gagawin.

But to have this? I know Niel prepared this behind my back and during our wedding prep, or maybe even before that.

"You are so thoughtful. I love you so much." I said and kissed him happily. Bigla akong may naisip. "What would you say if we do something in OUR room?" I asked teasingly.