Bir gün birisini unutmaya başlarsan ve bunu içtenlikle istersen, beyin denilen organ - sadece organ değil aynı zamanda hatıra ve zaman makinesi- devreğe girer. Gel görki sağ lob sol ile itişe, kavgaya girişer. Biri realist olmanı ister, diğeri hayelperest. Hayellerine girmesine izin verdiğin o adam artık senin beyninde bir kavgadır. Unutuyorum de, nafile... Bazı bir iki aşk yaratan hormonlarda varsa, iş daha zor. Peki unutmaya karar verdin. İmdi "napcaz"?
İnanç lazım o zaman inanç. Büyük bir tutku ile bunu yapmalısın. Beyninde kurduğun o acımsı aşkı artık taşıman gerkip gerekmediğini kalbine danışmalısın. Nede olsa kalbin titremese, sağ lobla sol lob ha itişsin, qıdası gelmedikten sora...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tanrı gibi sev
Non-FictionBazen severiz ama Tanrı hep sevdi. Bazen küseriz, ama Tanrı asla. Bazen üzülürüz, hah işte peki o zaman?!