Bakmayın öyle kahkahalara boğularak gülenlere, vardır elbet derinlerde ta diplerde, kalplerinin ucsuz bucaksız karanlık kuyularında saklamaya, bazende maskelemeye, gizletmeye çalıştığı bir çok yaraları.
Dikkat etdinizmi çoğu zaman kitleyi güldürmeye meyil ederler. Başkalarının tebessümü olmağa çalışırlar. Gün boyu yapılan en sade espiriğe bile gülü verirler, lafıma göre özür dilerim, hatta bazen "anırarak", ayaklarını yere tepinerek gülüşlere boğarlar kendilerini.
Ama kalp? Ya duygular? Ya gülmeyen gözler? Ya boş kalan ruh? Ya teselli için gülmeğin ağır gelişi? Ya sahiden gülmek isteği?
Gülüşüne sebep olmasını istediğin birisi her zaman olsun yanınızda. Başkalarınında gülüşünün sahibi ve sebepi olun.
Ben sahiden nasıl gülünür "anırmaktan" unuttum....
SON...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tanrı gibi sev
Non-FictionBazen severiz ama Tanrı hep sevdi. Bazen küseriz, ama Tanrı asla. Bazen üzülürüz, hah işte peki o zaman?!
