My Nerdy Wife: Ang tunay na buhay [Editting]

CHAPTER 46

Clint Del Monte P.O.V

"Ready na ba lahat? Mom? Where's the banner?" Tanong ko pa.

"Clinton, relax? Everything is set." She anwered.

I saw preparing our foods. "Siya na lang ang kulang? Clarita natawagan mo na ba siya?" I asked

"Hindi pa po sir. Hindi nag ri-ring yong phone niya?"

Lumapit ako sa mga nakadisplay na bulaklak. Kumuha ako ng isang tangkay. Nilagay ko yon sa may gilid ng plato.

She never answer my call. Nasan na ba siya?

"Maria asan ka na?" Sa isip ko.

"Uminom ka nga muna ng tubig Clint? Para ka ng natatae sa istura mo ngayun." Si dad.

"Gusto ko lang maging perfect ang lahat." Sagot ko.

"Masyado mo ng sinobrahan." Si mommy.

Gusto ko lang naman bumawi sa nangyari lalo na sa bahay nila Faulkerson. Damn it!

**********************************************
Flashback......

Hininto ko na ang sasakyan. Nakabukas ang gate kaya nakapasok ako ng ganun-ganun.

Una kung nakita si Faulkersson.

"Nasaan si Maria?" Giit kong sabi sabay kwinelyuhan ko siya.

Tahasan ko siyang sinandal sa pader. "Anong ginawa mo sakany" dagdag ko.

Muli akong nainis ng nginitian niya ako. Para sakin ay isa iyong pang-iinsulto. "Nananadya ka ba talaga?" Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa may leeg nito.

"Anong ginawa mo sa Fiance ko?" Ako.

"Fiance? Akala ko ba isa lang siyang Nerd para sayo? She is nothing to you!" Tulak niya sa akin.

Tumayo ako saka ko siya sinapak. Ilang minuto ang pagtagal ng pag-aaway naming dalawa.

"F-faulkersson?"

Narinig kong boses ni Maria agad ko siyang pinuntahan ngunit nilampasan lamang niya ako.

"Anong ginawa mo sa kanya?" Nanlisik nitong mata sa akin.

"Dinukot ka niya!" Ako.

Nakita ko nanaman ang ngiti ni Faulkersson. Kung hindi lang siguro dumating si Maria ay baka napatay ko na siya. Damn!

"Dinukot? Hindi niya ako dinukot! Niligtas niya ako sa gitna ng ulan habang naghihintay sayong nanginginig sa lamig?" Si Maria. She's crying now.

"Mabuti pa umalis ka na dito clint?" Siya.

"Hindi ako aalis na hindi kita kasama." Ako.

"Umalis kana sabi?" Sigaw niya.

"Sabi niya umalis kana? Baka gusto mo pa ang mga security guard ang magpa-alis sayo?" Si Faulkersson.

Wala akong nagawa kaya umuwi nalang akong hindi kasama si Maria sa bahay.

END OF FLASHBACK

********-*******-******-***********************

"NANDIYAN NA SI MARIA!" Sigaw ni Clarita.

Nagsitago ang lahat pati narin ako. I think it's so cheesy or so called cornysity!

"Isipin mo nalang na nasa taping ka anak!" Si mommy.

Tumango ako.

Nakita ko na ngang nasa terrace na siya. I hold my breath. Sa isip ko ay nagbibilang ako mula.

Isa, dalawa, tatlo at sabay sigaw ng "Surprise!" Sigaw naming lahat.

Her face didn't change. "Surprise!" Si Clarita.

"Besst... Congratulation sorry kung nagsinungaling ako? Pareho tayong nakapasa. Makakagraduate na tayo!" Tili pa nito.

Hindi ito ang inaasahan kung magiging reaction nito. Nanatiling blanko ang mukha niya.

"Hija are you okay?" Si mommy.

"Sino may pakana nito?" Walang emosyong tanong niya.

"Hindi ka ba masaya beshy?" Si Clarita.

"Ang tanong ko ang sagutin niyo? Sino ang may pakana nito?" Galit niya. Nakakuyom ang kamay niyo.

"A-ako." Sabi ko.

Lumapit siya sa akin. Sabay sukli ng malaks na sampal. "Pinaglalaruan niyo nalang ba ako?" Siya.

"Hindi namin intensyong lukuhin ka maria." Si Cla.

"Ako may pakana nito. Gusto ko lang makabawi sayo?" Paliwanag ko.

Sobrang lakas ng sampal niya hanggang ngayun ay ramdam ku ang hapdi.

Nakita ko siyang umiyak. Umiyak. Tumolo ang luha nito. "Hwag na hwag niyo na akong pakealaman!" Mahina niyang sabi saka mabilis na tumakbo palabas.

"Maria!" Ako.

"Clint sundan mo siya. Baka kung ano nanaman ang mangyari sa kanya!" Mom

Mabilis ko siyang sinundan hanggang sa may labas. "Maria!" Sigaw ko.

"Please stop!" Ako.

Huminto naman siya sa tapat ng isang puno.

"Ano masaya kana? Masaya kana ba? Dapat siguro pinatay niyo nalang ako!" Iyak parin niya.

"Ano bang nangyari sayo?"

"Anong nangyari sa akin? W-wala naman? Oo wala naman nangyari sa akin eh. Ansaya nga eh may pasurprise party pa kayong nalalaman?" Hindi siya masaya. She's crying.

"Kung mayproble sabihin mo sa aki Maria makikinig naman ako. Lahat ng gusto mo gagawin ko."

"Lahat ng gusto ko gagawin mo? Tama ba?"

"Oo!" Sagot ko.

"Ang gusto ko i-orong mo ang kasal natin?" Siya.

Napatigil ako. "What?"

"Nagulat ka? Hindi mo naman ako mahal hindi ba kaya wala kang karapatang magulat!" Siya.

Muli siyang naglakad palayo sa akin.

Hindi ko pinansin ang buhos ng ulan.

Hinabol ko siya saka niyakap ng mahigpit. Narinig ko ang paghikbi nito.

"Maria Clara Mapepe!" Saad ko.

"Ansakit e? Sobrang sakit clint!" Siya.

Nanatiling nakatikom ang bibig ko.

"Sobrang sakit! Sobrang sakit malaman na lahat na bagay na alam mung totoo ay isa palang kasinungalingan!"

Nagpatulou siya ng pag-iyak.

"Sobrang mahal ko si Papa. Kaya pala hindi nila ako matanggap ay isa lamang akong anak sa labas. Ang kapal talaga ng mukha ko no? Kala ko ako ang totoong pamilya peru hindi pala?" Ngayun ay pinipilit na niyang tumawa.

Malakas ang ulan. Basang basa kaming dalawa. Iniharap ko siya sa akin saka isinandal ang mukja niya sa dibdib ko.

Niyakap din niya ako ng mahiglit. Sa ngayun tanging nararamdaman ko ay ang sakit na dulot ng mga sinabi niya.

"Maria?" Ako ng hindj na siya naririnig na umiiyak. "Ma..."

Hindi kp natapos ang sasabihin ko ng bigla siyang natumba.

"Maria! G-gumising ka? Maria!" Yugyog ko.

Binuhat ko siya para bumalik. "Ma..." Sigaw ko.

"Ihanda niyo ang kotse dadalhin ko sa hospital si Maria!" Taranta ko.

Isinakay ko siya sa kotse. Mabilis akong nagdrive.

"Please Maria just hold on!" Sa isipan ko.