My Nerdy Wife: Ang tunay na buhay [Editting]

CHAPTER 28

Faulkerson Hiroto Point of view

Hinanap ko na kung saan-saan peru hindi ko parin talaga makita ang phone ko. Kailangan ko iyong agad makita. Doon kase naka save ang iba ko pang document for the urgent meeting for the HIROTO Enterprises. Saan ko ba kase nailagay iyon? Kanina ko pa hinahanap kung nasaan peru hindi ko parin makita.  Kailangan ko iyon for next month Anniversary.

"K-kuya... Mayproblema ba?" Tanong sa akin ni Clarita. "Ano bang hinahanap mo? Kanina pa kitang napapansin na tingin ng tingin sa gamit mo?"

Nasa room parin kaming dalawa. Lunch break at kailangan ko pang sunduin si Maria. Where did my phone go? Wala naman siguro kukuha non. She's standing beside the chair. Near at me. 

"NOTHING, hinahanap ko lang ang phone ko." I said my line and continue spreading my sight baka nahulog lang. "Maglu-lunch ka na ba? Sabay ka na sa amin ni Maria pupuntahan ko siya ngayun?" Sabi ng hindi ko siya tinitignan.

"Maria na naman?"

I stop searching. What did I heard to Clarita? I wanna make sure what is it.

"Ano iyon Clarita? May sinasabi ka ba?" Hindi ko kase narinig ang mga binitawan niyang mga salita. O baka na-misheard ko lang siya. "Sabay kaba sa amin?"

"H-hindi na kuya nagbaon ako ng pack lunch ko. Okay lang ako huwag kang mag-alala sa akin."

"Okay, sabi mo eh. Sige mauna na ako. Susunduin ko pa si Maria sa library."

Nagsimula na akong naglakad palabas. Where is my phone? Saan ko naman kaya nailagay iyon? Alala ko pang hawak ko siya kanina papuntang locker room. Hayaan mo na nga! Buti nalang talaga lagi akong gunagawa ng backup files.

Matapos ang klase ay napadaan muna ako sa may hallway papuntang locker room. Baka doon ko kase nailagay iyong phone ko. Mamaya ko nalang dadaanan si Maria. Habang papasok ako ay may narinig akong parang nag-uusap.

"BAKIT MO AKO HINALIKAN?" Isang pamilyar na boses.

Nang makasiguradong boses nga iyon ni Maria ay agad akong tumakbo palapit peru natigilan din ako agad ng makita ang kasama niya. It was Clint.

Si Clint! I started to clinch my jaw. Instead of walking in, I decided to stop in a hurrah. When I saw her eyes, now I know why. Back then is different from what now. Through her eyes tells everything.

Bakit ba lagi nalang siyang sumusulpot kapag malapit na kami sa isa't isa ni Maria. Para siyang kabute. Napakuyom ako kung paano niya inisin si Maria. I saw Maria blushing. Is it anger, irritation or what? I feel it's up to something. Hindi ko lang matanto kung ano.

Naglakad ako palayo. Pakiramdam ko kase mawawala na ako sa sarili. Nagseselos ako itanggi ko mang sabihin sa sarili. I know there's no meaning what I saw. Maria and Clint is just nothing compared to us as bestfriend.  Huminto ako sa gilid. Sa hallway parin ngunit malayo sa kinaroroonan nilang dalawa.

Ilang beses akong bumuga ng hangin saka tinahak muli ang daang papuntang locker. Sakto namang nagmamadaling lumabas si Maria. Bago pa niya ako hawakan sa kamay ay niyaya ko na siyang lumabas.

"KUMAIN KA NA?" By looking trough her eyes. Parang may mali sa mga mata niya ngayun. It change.

"Hindi pa eh?" Sabi niya pa ng walang lingunan.

"Tara labas tayo?" Yaya ko pa. Glad to hear it from her.

"Talaga? Edi tara na!" Agad niyang sang-ayun.

She's acting like a weirdo. Nagmamadali pa siyang lumabas ng school. May tinatakbuhan ba siya na ayaw kung makita? Kung si Clint iyon ay baka magkasapakan lang kami.