[สายฟ้า♡1] (end)

--4--

โรสพาร์ท...............

มี ผช คนนึงกำลังเดินออกมาแล้ว เค้าคือพี่สายฟ้าใช่มั้ย ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึกตึกตึก เสียงหัวใจของฉันเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆตามระยะความใกล้ที่ ผช คนนั้นกำลังเดินเข้ามา

"มาหาใครครับ" น้ำเสียงเย็นๆที่เอ่ยออกมาแทบทำให้ฉันไปต่อไม่เป็น เค้าจำฉันไม่ได้หรอแต่ฉันจำเค้าได้ดีเลยนะ เค้าไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลย

"พี่สายฟ้า พี่ใช่มั้ย พี่จำโรสได้มั้ยคะ" ฉันยิ้มกว้างพร้อมจับรั้วประตูที่กลั้นเราเอาไว้
อย่างดีใจ นี้ไม่ใช่ฝันใช่มั้ยฉันเจอเค้าแล้ว

"โรสหรอ จำไม่ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะ" ตอนนี้ฉันรู้สึกหน้าชาไปหมดแล้วทำไมเค้าถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้จากพี่ชายที่แสนดียิ้มง่ายกลายเป็นคนเย็นชาได้มากขนาดนี้เลยหรอ หรือเพราะเค้าจะจำฉันไม่ได้ ต้องใช่แน่ๆเพราะตั้ง6ปีนี้ฉันอาจจะเปลี่ยนไปมากๆเลยสินะ

"เห้อ แค่ได้คุยกับพี่หนูก็ดีใจแล้วละ" สุดท้ายฉันก็เดินคอตกกลับไปที่บ้านของตัวเองสินะ เค้าจำฉันไม่ได้จริงๆหรอ แล้วไอ้ท่าทีที่ดูเย็นชาแบบนี้มันไม่เหมือนพี่สายฟ้าคนเก่าของฉันเลย แต่ฉันก็จำหน้าของเค้าได้ดีว่าเค้านั้นแหละคือพี่สายฟ้าของฉัน

จบพาร์ท

สายฟ้าพาร์ท..........

ผมมองยัยตัวเล็กที่เดินคอตกกลับบ้านไปซะแล้ว จะผ่านไปกี่ปีก็ไม่ต่างจากเดิมเลยสินะ ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนถึงผมจะให้คนแอบตามคอยดูแลเธอแอบถ่ายรูปเธออยู่บ่อยๆแต่มันไม่เหมือนกับการได้เจอเธอยืนอยู่ตรงหน้าแบบเมื่อกี้เลย มันเทียบไม่ได้เลยจริงๆ

"พี่ขอโทษนะ" ผมได้แต่เอ่ยคำขอโทษเมื่อเธอเดินไปแล้ว ผมเองก็ก้าวเท้าอันหนักอึ้งเข้ามาในบ้าน ไม่คิดเลยว่าการที่พูดคำว่าจำเธอไม่ได้แค่ประโยคเดียวมันจะทำให้ผมรู้สึกผิดขนาดนี้

"เดินซึมเป็นหมาเข้ามาแบบนี้คือไรวะ" พี่ชายตัวดีของผมเลิกคิ้วนิดๆแล้วลุกจากเก้าอี้มากอดคอผม

"เห้อ.....ผมอยากไปพักผ่อน"

"แกไม่คิดบ้างหรอว่าที่โรสยังรอแกอยู่
มันไม่ได้หมายความว่าเธอจะรอแกไปตลอดชีวิตนะ ถ้าวันนึงมีคนที่เดินเข้ามาแล้วพร้อมจะอยู่ข้างๆโรสโดยที่ไม่กลัวที่ต้องเผชิญปัญหาข้างๆโรสละ แกจะทำไง แกยอมรับได้หรอ" คำพูดของพี่อาทิตย์ทำให้ผมนึกถึงภาพที่มี ผช มาส่งโรสที่หน้าบ้านแถมยังดูพูดคุยกันเหมือนสนิทสนมหยอกล้อกันอีก ถ้าเกิดมันมาแทนที่ผมผมคงยอมไม่ได้แต่ว่าตอนนี้รอบตัวผมมันอันตรายเกินไปจริงๆ

"ไม่รู้ ถึงเวลานั้นผมอาจจะต้องยอมก็ได้"
ผมเลือกที่จะตอบเพื่อโกหกพี่ชายตัวเองและโกหกความรู้สึกตัวเองด้วยเช่นกัน

"งั้นฉันจะรอละกันนะ วันที่แกปล่อยโรสได้จริงๆ วันที่แกไม่ให้แอบให้คนไปตามสืบเรื่องเค้า วันที่แกกล้าทิ้งรูปของโรส และที่สำคัญวันที่แกกล้าเปิดใจให้ ผญ คนอื่น" พี่อาทิตย์พูดด้วยท่าทีจริงจังซึ่งมันคงไม่บ่อยนักแล้วเดินออกจากบ้านไปทันที สิ่งที่พี่อาทิตย์พูดมาผมกล้าพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่ามันยากมากที่ผมจะทำอะไรแบบนั้นได้ แต่ตอนนี้รอบๆตัวผมมันอันตรายเกินกว่าที่จะเอาโรสเข้ามาพัวพันในชีวิต ผมไม่อยากสูญเสียเธอไป

#มาลงให้อีกตอนแล้วค่า ฝากโหวต เม้นด้วยนะ