[สายฟ้า♡1] (end)

--2--

โรสพาร์ท.............

ตอนนี้ฉันลากสังขารที่แทบไม่มีเรียวแรงออกมาจากห้องสอบเพราะเมื่อคืนยัยแฟร์เล่นลากฉันกับไอ้เดย์ไปติวตั้งแต่6โมงเย็นจนถึงตี2 คือปกติฉันก็ไม่อ่านหนังสืออยู่แล้วมั้ยวะแต่เพราะไอ้แฟร์มันลากพวกเราก็เลยต้องยอม

"ในที่สุดเราก็สอบวันสุดท้ายเสร็จสักที เราไปฉลองกันดีกว่า" ฉันมองยัยเดย์ที่ดูมีแรงหึกเหิมมากเลยสินะทั้งๆที่มันควรจะเพลียได้แล้ว

"มึงไปเลยจ้า ทางกูนี้ไม่ไหวแล้วลืมตาจนสอบเสร็จนี้ก็บุญแค่ไหน" ฉันพูดแล้วกระพริบตาถี่ๆเพราะตอนนี้ตาจะปิดเต็มทน

"กูด้วย ติวให้พวกมึงนี้ยากจริงๆ" ไอ้แฟร์นี้บ่นไม่ต่างจากแม่ดีๆนี้เอง

"เออๆแยกย้ายก็ได้วะ ต่อไปก็ปิดเทอมยาวๆแล้วพฤหัสหน้าก็มาวันรับใบจบมัธยมจากนั้นเราก็จะกลายเป็นสาวมหาลัย" ท่าทีดี้ด้าของไอ้เดย์นี้ทำให้ฉันคิดว่ามันมีที่เรียนไปแล้วนะ แต่ป่าวเลยจ้ามันยังไม่ลงสักที

"ดีใจเหมือนมีที่เรียนนะมึง กูไปละมึง ไว้เจอกันพฤหัสหน้า" ฉันโบกมือลาเพื่อนแล้วเดินไปยังหน้าโรงเรียนเพราะฉันส่งข้อความไปหาพ่อให้พ่อมารับที่หน้าโรงเรียน แต่พ่อคงยังมาไม่ถึงฉันเลยหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบแล้วเปิดเพลงฟังเพื่อฆ่าเวลา

"นี่ๆเธอ" ฉันค่อยๆหันมอง ผช คนนึงที่สะกิดฉันจากทางด้านหลัง

"ค่ะ" ฉันค่อยๆเอาหูฟังที่เปิดฟังเพลงออกข้างหนึ่งเพื่อจะได้ฟังที่เค้าจะพูด

"ฉันชื่อเจย์นะ" จู่ๆ ผช ที่มาสะกิดหลังฉันก็บอกชื่อตัวเองมา บ้าป่าววะแต่หน้าตาก็ดีการแต่งตัวก็ดูดี อย่างว่าคนเราจะดูที่การแต่งตัวอย่างเดียวไม่ได้แล้ว

"เอ่อ....ค่ะ" ฉันตอบอย่าง งงๆแล้วเตรียมเดินเลี่ยงหนีเค้าแต่เค้ากลับจับแขนฉันไว้

"นี่นายปล่อยฉันนะ" ฉันสบัดแขนออกจากเค้าทันที

"ใครเค้าจะอยากจับ พ่อเธอให้ฉันมารับ"
พ่อฉันให้คนประเภทนี้มารับฉันเนี้ยนะให้
ตายก็ไม่เชื่อหรอก

"นี้นายอย่ามาใช้มุขเด็กปัญญาอ่อนแบบนี้แล้วรีบไปซะ ไม่งั้นฉันจะโวยวายให้คนช่วย" ฉันไม่ได้ขู่นะแต่ฉันร้องแน่ถ้าเค้าคิดจะทำอะไรไม่ดีกับฉัน

"เห้อ เธอนี้มัน....จิ๊" ยังจะมาจิ๊ปากใส่กันอีกแถมมือเค้ายังมาจับชายเสื้อนักเรียนที่ฉันเอามันออกนอกกระโปรง ส่วนมืออีกข้างเค้าก็กำลังกดมือถือยิกๆ อย่าบอกนะว่าเรียกพวกอะ แต่นี้หน้าโรงเรียนเลยนะโว้ย ถ้ามีพวกมารับรองว่าฉันจะแผดเสียงให้ไปถึงห้องธุรการเลยคอยดู(นางเอกเรื่องนี้มันเว่อร์)

"อะ แหกตาดูซะ" เค้าชูมือถือปรากฏว่าเป็นไลน์ของพ่อฉัน ซึ่งส่งไปหาเค้าเพื่อให้เค้ามารับฉันแถมยังส่งรูปฉันไปด้วย

"อาจจะเป็นไลน์ปลอมก็ได้" เทคโนโลยีสมัยนี้มันล้ำจะตายจริงมั้ย

"ไปดูไลน์เธอซะ พ่อเธอบอกฉันว่าเค้าส่งไลน์ไปบอกเธอแล้วแต่เธอยังไม่อ่าน"
ฉันรีบหยิบมือถือในกระเป๋ากระโปรงขึ้นมาแล้วเปิดไลน์ทันที และปรากฏว่า!!!!

"แฮร่ๆโทษทีนะนาย ไปกันเลยมั้ยฉันอยากกลับบ้าน" ฉันได้แต่ยิ้มแหย่ๆให้เค้าเพราะพ่อฉันเองก็แนบรูปเค้ามาให้แถมบอกว่าติดธุระมารับเองไม่ได้ด้วย

"ยอมไปแล้วหรอ ถ้ายังกลัวฉันอยู่จะกลับเองก็ได้นะ" กวนตีนชะมัดเลย พอรู้ว่าตัวเองได้เปรียบหน่อย

"นี้นายอย่าใจตุ๊ดไปหน่อยเลย ขี้น้อยใจนะเราอะ ไปๆกลับบ้าน นั้นรถนายใช่ปะ" ฉันว่ารถที่จอดอยู่ไม่ไกลน่าจะรถเค้านั้นแหละฉันเลยลากมือเรียกว่าจับมือก็ได้เพื่อมาที่รถของเค้าจะได้กลับไปนอนตีพุงเล่นที่บ้านสักทีไงละ

#มาแล้วค่า ฝากโหวต เม้นด้วยนะค่าาาา