[สายฟ้า♡1] (end)

--10--

สายฟ้าพาร์ท...........

ผมได้แต่ลูบหัวคนตัวเล็กอย่าเบามือ ผมกำลังทำให้เธอตกอยู่ในอันตรายเพราะผม ผมทำให้เธอต้องสูญเสีย

"อื่อ" เธอเริ่มขยับตัวอย่างช้าๆแล้วสินะ
หลังจากที่เธอนอนเกือบสองวันเต็มๆ

"ตื่นแล้วหรอ" ผมค่อยๆประคองเธอให้นั่งพิงหัวเตียไว้

"ที่นี้ที่ไหน แล้วทำไมโรสมาอยู่ที่นี้" เธอพูดพรางมองไปรอบๆ แต่จะโวยวายมั้ยถ้าผมบอกว่านี้คือฮ่องกง

"บ้านพี่ที่ฮ่องกง" ผมพูดด้วยเสียงเนิบๆ

"ห๊ะ!!! ฮ่องกง พี่พาโรสมาที่นี้ทำไม แล้วโรสจะอยู่ยังไง" โรสลุกพรวดทันที น้ำตาของเธอกำลังทำให้ผมรู้สึกผิดไม่น้อย

"โรสพี่ขอโทษ พี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้โรสต้องเจออะไรแบบนี้" ผมเข้ากอดเธอแน่น
หลายวันที่งานศพเธอแทบไม่พูดกับผมเลยคงเป็นเพราะเธอยังโกรธผมอยู่แล้วถ้าเธอรู้ละว่าที่พ่อแม่เธอตายเป็นเพราะผม

"พี่จะมาขอโทษโรสทำไม พี่พาโรสกลับไทยนะ" โรสทำท่าอ้อนวอนผมทั้งน้ำตาทำให้ผมแทบบ้า

"แต่ที่ไทยโรสไม่เหลือใครแล้วนะ" ผมตัดสินใจพูดออกมาตามตรง

"แล้วที่นี้โรสมีใครรึไง ฮึก ฮึก อย่างน้อยที่ไทยโรส ระระโรสก็มีเพื่อนโรส" น้องเริ่มฟูมฟายอย่างหนัก ทำให้ผมดึงเธอมากอดไว้แน่นอีกครั้งพร้อมลูบหัวเธอ

"มีพี่ไงโรสมีพี่ พี่จะดูแลโรสเองให้อภัยพี่นะกับสิ่งที่พี่เคยทำกับโรส ให้อภัยพี่นะครับ" ผมไม่เคยอ้อนวอนใครแต่สำหรับเธอผมเลือกที่จะอ้อนวอนจะให้ผมคุกเข่าตอนนี้ก็ได้ คงจะจริงอย่างที่พี่อาทิตย์พูดการที่ผมเลือกที่จะเมินเธอคงไม่มีอะไรดีขึ้น
ผมควรจะดูแลเธอให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้และต่อไปนี้ผมจะปกป้องเธอเอง

จบพาร์ท

โรสพาร์ท..................

สองอาทิตย์แล้วสินะที่ฉันมาอยู่ที่ฮ่องกง
ตอนนี้ดูเหมือนพี่สายฟ้าจะกลับมาเป็นพี่สายฟ้าคนเดิมของฉันแล้วละ และวันนี้อาการจิตใจฉันดีขึ้นบ้าง พี่สายฟ้าเลยมีบางอย่างอยากจะบอกฉัน ซึ่งมันคงดูเครียดน่าดูเพราะสีหน้าเค้าดูไม่ดีเลย

"พี่สายฟ้าถ้าพี่ยังไม่พร้อมเอาไว้บอกวันหลังก็ได้นะค่ะ" ฉันว่าเค้าคงดูอึดอัดน่าดู

"พี่จะบอกวันนี้แหละ คือจำเมื่อ6ปีที่แล้วได้ใช่มั้ยว่าพี่ต้องย้ายมาฮ่องกงแบบกระทันหัน" ใช่เมื่อ6ปีที่แล้วฉันจำได้ว่ากำลังให้เค้าสอนการบ้านอยู่ดีๆคุณน้าแม่ของพี่สายฟ้าก็วิ่งเข้ามาแล้วดึงพี่สายฟ้ามาคุยแถมยังบอกให้ฉันกลับบ้านอีก แต่หลังจากนั้นไม่นานพี่สายฟ้าก็มากดกริ่งหน้าบ้านแล้วยังบอกลาฉันอีกทำเอาตอนนั้นฉันงงไปหมดแล้วด้วยความที่ฉันยังเด็กเลยงองแงแต่ก็เชื่อและรอเค้าแม้โตขึ้นฉันจะรู้ความหมายของกุหลาบสีน้ำเงินที่เค้าให้วันนั้นดีว่ามันหมายถึงความรักที่เป็นไปไม่ได้

"ค่ะ โรสจำได้"

"จริงๆครอบครัวพี่ทำธุรกิจเพื่อบังหน้า จริงๆครอบครัวพี่เป็นมาเฟีย" ฉันรู้สึกอึ้งไม่น้อย มาเฟียงั้นหรอนี้มันเรื่องอะไรกัน
พี่สายฟ้าเนี้ยนะมาเฟีย

"พี่ล้อเล่นใช่มั้ยค่ะ พี่จะเป็นมาเฟียได้ไงพี่ใจดีจะตาย" มาเฟียคือพวกที่ฆ่าคนไม่ใช่หรอเท่าที่ฉันรู้มา

"พี่ไม่ได้ล้อเล่น หลังจากที่พี่มาฮ่องกงได้3วันแม่พี่ถูกลอบฆ่า เพราะแบบนี้ไงถึงทำให้พี่ไม่กล้ากลับไปหาโรส พี่กลัว กลัวว่าจะเสียโรสไปเหมือนกับแม่ แต่สุดท้าย"
พี่สายฟ้าหยุดพูดพร้อมกับสายตาที่ดูเจ็บปวดมาก อย่าบอกนะว่าที่บ้านฉันถูกเผาที่พ่อแม่ฉันตายเป็นเพราะเค้า

"ที่พ่อแม่โรสตาย ฮึก เพราะ....เพราะพี่หรอค่ะ" ได้โปรดช่วยตอบทีว่าไม่ใช่ ตอบคำตอบที่ฉันต้องการที

"ครับ" คำพูดสั้นๆแต่ทำเอาใจฉันแตกสลายและสับสนไปหมดคนตรงหน้าคือคนที่ทำให้พ่อแม่ฉันต้องตาย ทำไมกัน ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ใครก็ได้ช่วยตบหน้าฉันแรงๆเพื่อให้ฉันตื่นจากฝันร้ายนี้ที ได้โปรด

#มาแล้วค่าาาา ฝากโหวต เม้นด้วยนะค่า
โรสกับสายฟ้าจะมีโอกาสได้กุ๊กกิ๊กกันบ้างมั้ยละเนี้ย