[สายฟ้า♡1] (end)

--8--

โรสพาร์ท...........

ตอนนี้งานปาร์ตี้เริ่มได้สักพักแล้วหลังจากที่พี่สายฟ้ากับพี่อาทิตย์ประกาศเปิดงานจบตอนนี้ไอ้เดย์กับไอ้แฟร์กำลังเต้นกันอยู่ส่วนฉันนะหรอนั่งเดี้ยงไงละ ก็แผลที่เหยียบเศษแก้วนั้นแหละตั้งสองแผลแถมเมื่อบ่ายสองดั้นวิ่งอีก ตอนนี้แผลฉันเปิดจนไอ้แฟร์ต้องพาไปทำแผลใหม่ ปัจจุบันเลยมานั่งเดี้ยงแบบนี้แหละ

"อ้าวโรสไม่ไปเต้นหรอ" เต้เพื่อนในห้องฉันเองแหละที่ถาม

"ไม่วะเดี้ยงอยู่" ฉันพูดพรางมองที่เท้าตัวเอง ดีนะที่ทาง รร ให้เอาชุดไปรเวทมาเปลี่ยนก่อนปาร์ตี้ฉันเลยไม่ต้องใส่ถุงเท้า

"แผลใหญ่เลยหรอ ไปทำอีท่าไหนละเนี้ย" จู่ๆไอ้เต้ก็คุกเข่าลงแล้วจับเท้าฉันจนฉันชักกลับมาหาตัวเอง

"ทำไรวะ" ฉันถามอย่างตื่นๆแบบนี้มันดูแปลกๆ

"ก็แค่ขอดูแผลเฉยๆ" มันลุกขึ้นยื่นแล้วยิ้มแหย่ๆให้ฉัน

"แกจะจับทำไมมันสกปรกแล้วฉันก็บ้าจี้ด้วย" ฉันรีบแก้ตัวทันทีเพราะฉันว่าท่าทีมันดูแปลกๆแต่ก็ไม่อยากให้รู้สึกไม่ดีต่อกันเพราะยังไงก็เพื่อนกัน

"อ่อๆบ้าจี้นี่เองโทษทีละกัน แล้วแกอยากกินอะไรมั้ยเดี๋ยวไปเอาให้"

"ไม่อะ แกไปเต้นกับพวกเพื่อนๆเถอะ" ฉันยิ้มให้มันนิดๆ

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันอยู่เป็น..."

"อยู่นี้เองพี่หาตั้งนาน" จู่ๆพี่สายฟ้าก็เดินเข้ามา เค้าพูดกับฉันรึเปล่า

"คุณสายฟ้ากับโรสรู้จักกันด้วยหรอ" เต้ดูตกใจนิดๆแล้วหันมองมาที่ฉัน รู้จักงั้นหรอนั้นสิสรุปเรารู้จักกันมั้ย

"เคยรู้จัก แต่ตอนนี้ไม่แล้วเต้ฉันว่าเราไปเต้นกันเถอะ" ฉันลุกขึ้นยืนแล้วค่อยๆเดิน
กระเพรกๆไป เต้คงเห็นว่าฉันอาจเดินได้ไม่เกิน3ก้าวเค้าเลยเข้ามาประคองตัวฉัน

"หยุด นายนะไปได้ส่วนโรสกลับบ้านกับพี่" เค้าเข้ามาจับแขนฉันทำให้ฉันรีบสบัดออก

"อย่ามายุ่ง ไปกันเถอะเต้" ฉันจับแขนเต้แล้วค่อยๆเดินกระเพรกๆไปอย่างช้าๆ
เท้าก็เจ็บแถมยังต้องมาเจ็บใจอีก อะไรของเค้าก็ไม่รู้เดี๋ยวก็ไม่สนใจกัน เดี๋ยวก็ทำเหมือนจะสนใจกัน ฉันเองก็สับสนเป็นเหมือนกันนะ

จบพาร์ท

สายฟ้าพาร์ท.............

คำว่าอย่ามายุ่งของโรสทำให้ใจผมกระวุบวาป ทั้งๆที่ผมควรจะสบายใจกับสิ่งที่เธอพูด สบายใจที่เธอไม่ยุ่งกับผม เธอจะได้ไม่ตกอยู่ในอันตราย แต่ผมกลับรู้สึกไม่ดีเลยเวลาที่มีใครมาแตะเนื้อต้องตัวเธอ เดี๋ยวก็ไอ้เจย์แล้ววันนี้ก็ไอ้นักเรียนนี้อีก

"หึงก็หึงแต่เสือกทำอะไรไม่ได้อีกน้องกู
น่าเศร้าจริ๊งจริง" ผมหันมองไอ้พี่ชายตัวดีที่น่าจะเห็นเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้นแล้วละ

"พี่ต้องไปเอาโรสกลับบ้านเดี๋ยวนี้" ในเมื่อ
ผมทำไม่ได้ผมก็ต้องให้พี่อาทิตย์ทำ

"ทำไมฉันต้องทำวะ"

"พี่ก็เห็นหนิว่าโรสเจ็บขา พี่ต้องไปเอาเธอกลับบ้าน" ผมโครตรู้สึกผิดเรื่องวันนั้นเลยจริงๆ แต่ผมไม่อยากให้เธอเข้าใกล้ผมมากไปกว่านี้จริงๆ

"ไอ้น้องชายฉันถามจริงๆนะเว้ย แกต้อง
การผลักให้โรสไกลจากแกเพราะแกอยากให้เค้าปลอดภัยแกได้นึกถึงใจโรสรึยังว่าเค้ารู้สึกยังไง" พี่อาทิตย์กำลังพูดเพื่อทำให้ผมไขว่เขว่อีกแล้วสินะ

"พอเถอะพี่ ผมคิดที่จะทำมันแล้ว"

"แกนี้นะ แกควรที่จะเลิกผลักไสเค้าแล้วเปลี่ยนมาดูแลเค้าให้ดีไม่ดีกว่าหรอวะ"
ผมจ้องไปทางพี่อาทิตย์ คำพูดพี่ชายตัวเองโครตจะทำให้ผมไขว่เขว่เลยจริงๆ

ครืนนนน ครืนนนนนน ในระหว่างนั้นจู่ๆก็มีสายเข้าซึ่งทำให้ผมแปลกใจไม่น้อยเพราะมันคือสายจากลูกน้องคนสนิทของผม

"ว่าไง" ผมเอ่ยเสียงเรียบกับปลายสาย
[..................]
"ว่าไงนะ แย่แล้วพี่อาทิตย์"

#จะเกิดอะไรขึ้นโปรดติดตามตอนต่ไปด้วย55555 ฝากโหวต เม้นกันด้วยนะค่ะ😍