[สายฟ้า♡1] (end)

--19--

สายฟ้าพาร์ท................

ผมมองตามแผ่นหลังของโรสที่กำลังเดินเข้าไปในบ้านสวนของพ่อผมซึ่งมันทำให้ผมยิ้มออกมาเมื่อเห็นภาพเธอกำลังกอดกับพ่อแม่ของเธอแม้จะมีน้ำตาแต่มันคงเป็นน้ำตาแห่งความสุขสินะ

"พ่อช่วยคุณลุงกับคุณป้าไว้ได้ยังไง" ผมหันไปถามผู้เป็นพ่อที่เข้ามาเอามือพาดไว้ตรงบ่าผมเบาๆ

"แกคิดว่าฉันจะปล่อยให้ว่าที่ลูกสะใภ้ตัวเองต้องกำพร้าพ่อแม่หรอห๊ะ ฉันก็แค่ฆ่าพวกปลายแถวของแก๊งค์ศรัตรูน่าโง่ แล้วเอาศพพวกมันไปไว้ในบ้านของหนูโรส แล้วก็สั่งให้หมอออกใบรับรองแพทย์ว่าสองศพนั้นเป็นศพของพ่อแม่หนูโรส ศพไหม้ขนาดนั้นคงไม่มีใครดูออกอยู่แล้วจริงมั้ย" ผมฟังพ่ออธิบายซะยืดยาวและดูเหมือนท่านจะอวยตัวเองนิดๆนั้นแหละ

"ผมก็คิดว่าวันๆจะเอาแต่ควงสาว" ผมหันไปมองผู้เป็นพ่อ เพราะตั้งแต่แม่ผมเสียชีวิตไปท่านก็เล่นควงสาวไม่ซ้ำหน้าบางคนนี้อายุน้อยกว่าผมซะอีก

"ช่วยไม่ได้ก็คนมันหล่อ จะให้หยุดเดี๋ยวสาวๆจะเสียใจ" ผมละเชื่อเลย

"ใช่หรอครับ" ผมถามพรางเลิกคิ้วขึ้นเพราะผมรู้ดีว่ามันไม่ใช่

"เออๆก็หัวใจฉัน ฉันก็ให้แม่แกไปแล้วไงพอใจยัง ฉันไปละนัดเด็กไว้ ดูแลเมียแกดีๆด้วยแล้วทายาทนะฉันรีบนะโว้ยฝากบอกไอ้พี่ชายตัวดีแกด้วย" ผมได้แต่พยักหน้าให้ผู้เป็นพ่อที่เดินไปแล้วสงสัยจะรีบจริงๆนั้นแหละ ผมกลับมาหันไปมองภายในบ้านสวนอีกครั้งตอนนี้ภาพที่ผมเห็นมันกลายเป็นภาพที่ดีจริงๆ อย่างน้อยผู้หญิงที่ผมรักเธอก็กำลังมีความสุข

จบพาร์ท

โรสพาร์ม...........

ฉันกลายเป็นคนที่มีความสุขเอามากๆเลยละพ่อแม่ฉันก็ยังไม่ตายแถมยังมีพี่สายฟ้าอยู่ข้างๆแบบนี้ วันนี้ก็เป็นวันสำคัญมากๆเพราะมันคือ......วันเกิดพี่สายฟ้าไงละ

"แม่ค่า แม่ว่าเค้กที่โรสทำพี่สายฟ้าจะชอบมั้ยค่ะ" ฉันมองเค้กวนิลาที่ถูกตกแต่งเสร็จหมดแล้วเหลือแค่รอเวลาเท่านั้น

"ชอบสิ แม่เชื่อว่าสายฟ้าต้องชอบแน่ๆก็โรสเล่นฝึกตั้งหลายวันหนิจริงมั้ย" แม่ลูบหัวฉันเบาๆ แต่ก็จริงของแม่ฉันฝึกมาตั้งหลายอาทิตย์ฝึกแทบทุกวันแถมยังให้พี่สายฟ้าชิมเรื่อยๆ พี่สายฟ้าต้องชอบแน่ๆ

"สองแม่ลูกทำอะไรกันอยู่ นี้คุณเดี๋ยวเราต้องไปกันแล้วนะ" พ่อฉันพูดแล้วเดินมาลูบหัวฉันเบาๆ ฉันกำลังอยากจะงองแงเอามากๆห่างจากพ่อแม่ตั้งหลายเดือน พอได้เจอก็เจออยู่แค่ไม่กี่วันคุณลุงก็จะเอาพ่อแม่ฉันไปฝรั่งเศสอีก

"ไม่ไปไม่ได้หรอค่ะ" ฉันพูดด้วยหน้างอๆ

"ไม่ได้หรอกลูก คุณพัฒน์อุส่าชวน ไม่งองแงสิโตจนเป็นสาวแล้วเนี้ย "

"ก็ได้ค่ะรักพ่อกับแม่นะค่ะ ฟอดด ฟอดด" ฉันหอมแก้มพ่อกับแม่คนละทีก่อนจะเดินไปส่งพวกท่านที่หน้าบ้าน

"ดูแลตัวเองดีๆนะลูก" แม่เข้ามากอดฉันแล้วยิ้มให้ฉันบางๆ

"ค่ะ"

"อย่าดื้อกับพี่สายฟ้าให้มันมากละ รู้มั้ย"
พ่อพึ่งบอกไปเองหนิว่าฉันโตแล้ว แต่ก็ยังจะมาสั่งห้ามดื้ออีกคนโตแล้วเค้าไม่ใช่คำว่าดื้อหรอก แต่ฉันไม่อยากจะเถียงอะไรท่านให้มากฉันเลยทำได้แต่ยิ้มออก

"ค่าาา รู้แล้ว เที่ยวกันให้สนุกนะค่ะ" ฉันโบกมือลาพ่อกับแม่ แล้วมองพวกท่านขึ้นรถไปก่อนที่รถจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกอย่างช้าๆ

"คุณโรสครับจะไปเลยมั้ยครับ" ฉันรีบมองนาฬิกาข้อมือที่บ่งบอกเวลาตอนนี้บ่ายสามกว่าๆ

"ไปเลยก็ได้ค่ะ" ฉันยิ้มอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาทันที

#มาแล้วจ้าาาา พรุ่งนี้ลงเรื่องใหม่ด้วยนะค่า แต่วันนี้ลงตัวละครไปแล้ว