Odamda müzik dinlerken Emrah ile nasıl bu noktaya geldiğimizi düşünüyordum. Her şey iyi giderken birden tepetaklak olan hayatımız elimizden kayıp gitmişti.
Duman altı olan odamın kapısı bir kere çalıp, açıldığında içeri en son beklediğim kişi girdi; annem.
Müziği durdurup, toparlandım. Annemin odama gelmesini beklemiyordum. Her zaman harçlık bırakıp giden kadın şimdi odama gelen kadın aynı kişi olmasına inanamıyorum.
"Dora, konuşalım mı?"
Kısa bir baş hareketi ile onaylayıp karşımdaki boş sandalyeyi gösterdim. Ama o önce odamdaki tek ışık kaynağı olan camı açtı. İçeriye süzülen güneş ışıkları ile gözlerim kamaşsa da itiraz etmedim.
"Günlerdir odandan çıkmıyorsun. Yemeklere katılmıyorsun. Neyin var oğlum?"
Söylediği sözler onda o kadar farklı duruyordu ki bir an annem olup olmadığından şüphe ettim. Her ne kadar görüşemiyor da olsak bendeki değişikliği fark ettiği için sevindim.
"Yıllardır böyle soru sormamıştın anne. Neyin var?"
Yaptığım atıfa tebessüm edip yanıma oturdu. Bir an tereddüt etsede kollarını bana sardı. O an yaşadığım her şeyi bir anlığına unuttum. Anne kucağı her derde devaydı.
Peki, aşka da deva mıydı?
,,,
Final minal yok.
Bam bam bam
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saat (bxb) ✓
Teen Fiction•TAMAMLANDI• "Biraz romantizimden zarar gelmez sanki?" Nadiren çıkan kıkırtısı ile kollarımı boynuna doladım. Bu kıkırtı bana özeldi, yanımda her zaman güleçti. Lakin toplum içinde ruhsuz herifin tekiydi. "Gelmez tabii." Dudakları boynumda hareket e...
