MERAZ

3.BÖLÜM-⭐Yıldızlar⭐

Bölüm şarkısı - Adele Skyfall

Arabanın kaputunun üzerinde oturup poyrazın sigara içişini izliyordum. Sigarasını bitirip yere attı sonrada botonun ucuyla ezdi bir an yerde ki izmaritte kendimi gördüm yaşadıklarım aynı bu izmarit gibiydi kanımı emip bir güzel ezmişti beni ama ben hala yaşıyordum ki buna yaşamak denilirse...
Poyraz bana dönüp konuşmaya başladı
-arabaya bin
-nereye?
-yeter bu kadar sıçan hadi evine
-bana sıçan demekten vazgeç deli
-sus ve arabaya bin sıçan
Ölümcül bakışlarımı ona gönderip arabaya bindim oda bindiğinde arabayı çalıştırdı. Arabanın içinde saçma bir sesizlik oluştu sesizlikten rahatsız olup elimi radyoya uzattım
Radyoyu açtığımda arabanın içini o müzik kapladı tam değiştireceğim sırada poyraz elimi radyodan uzaklaştırıp müziğin sesini açtı
Radyoda çalan şarkının nakaratını farkında olmadan mırıldanmaya başladım "büs bütün kaybettim. Bana dokunmayın sakın. Bunların düzenine sokayım." Kafamı cama yaslayıp yolun bitmesini bekledim. Poyrazın geldiğimizi belli eden ani freni yüzünden kafam cama çarpmıştı elimi başıma götürüp bi kaç kez ovuşturduktan sonra poyraza baktım ve kapıyı açıp dışarı adımımı attım. Lüks arabaya bi bakış atıp bahçeye doğru yürümeye başladım evin kapısına ulaşınca arka cebimden anahtarlarımı çıkarıp kapıyı açtım. İçeriye girip kapıyı yavaşça kapattım. Botlarımı çıkardıktan sonra hızlı adımlarla merdivene yöndim. Babamın sesiyle durup ona döndüm
-nereden geliyosun bu saatte?
-telefonum arkadaşımda kalmış onu aldım. Bidaha olmaz
-olmasında zaten. Bu gün okuldan aradılar hastalanmışsın okulda.
-şey evet burnum kanadı o kadar abartmaya gerek yok
Babam ağır adımlarla yanıma yaklaşıp omzuma elini koyduktan sonra
-yarın annen amerikadan dönüyor git ve dinlen.
-sevindim
deyip merdivenleri çıkmaya başladım odama geldiğimde üzerimi çıkartıp mavi pijamalarımı giydim. Kendimi yatağa atıp ağlamaya başladım. Sesizce ağladım.. annem geliyordu çünkü 2 gün sonra eymenin benim küçük çoban yıldızımın doğum günüydü. Annem herzamanki gibi onun mezarına gidip birkaç çiçek bırakıcak onunla konuşucak sonrada Kalkıp gidicekti.
İçime attığım hıçkırıklarım nefes almamı zorlaştırıyordu. Yataktan kalkıp odamdam çıktım odamın tam çaprazında olan eymenin odasına girdim ışığı yakıp odasına göz gezdirdim herşey aynıydı hiç birşeyin yeri değişmemişti sanki o hayattaydı.. çalışma masasını üzerinde duran kitapları yatağının üzerine attığı beşiktaş forması dolabının aralı duran çekmecesi komodinin üzerinde ki gözlüğü herşey olduğu gibi yerindeydi baktığım her yerde onu görüyordum odası bile hala onun gibi kokuyordu gücüm tükendiğinde duvardan destek alarak yere çöktüm dizlerimi kendime çekip kollarımı dizlerimin etrafına doladım. Çektiğim vicdan azabı kalbimi eziyordu. O şimdi yoktu ve bunun suçlusu bendim. Gözyaşlarım sicim gibi inmeye devam ediyordu duvardan destek alarak tekrar ayağa kalktım ve kapıyı açıp odadan çıktım ve kendi odama geçtim yatağıam uzanıp olanları düşünmeye başladım. Aslında herşey ortadaydı eymenin ölümünden sonra herşey çok değişti annem ve babam ayrıldılar annem amerikaya taşındı ben babamla istanbulda kaldım. Annem artık sadece eymenin mezarını ziyaret etmek için geliyordu amerikadan. Bense sadece yaşamaya çalışıyordum. Vucudumda ki yorgunlukla gözlerim ağırlaşmaya başlamıştı daha fazla dayanamayıp kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

⭐☇⭐☇⭐☇⭐☇⭐☇⭐

Eymen!! Eymen!!!! Kucağımda kanlar içinde yatan eymen ve onun adını haykırarak ağlayan ben. Eymen.. kapama gözlerini..lütfen ben sensiz naparım eymen.. benim küçüğüm lütfen beni bırakma.. lütfen.. sen benim çoban yıldızımsın sen ölemezsin eymen sen benim tek varlığımsın.. hepsi benim yüzümden eymennnnn!!!!
Soluk soluğa kalkmıştım onun adını haykırarak uyandığım kabusumdan. Boğazım kurumuştu komodinde duran su dolu bardağı alıp suyun tamammını içtim. Kafamı tekrar yastığa koyup gözlerimi yumdum uyku bedenimi esir aldığında tekrar uykuya daldım.