i hate you||markhyuck

1.8

fullsun: Evde misin?

mxrklee: Evet, geleli yarım saat falan oldu.
Ten ve Taeyong seni bırakmadı değil mi?

fullsun: Gidersem arkamdan orduyu yollamalarından korkuyorum doğrusu lololololol

mxrklee: Birazdan sizin oraya uğrarım, beraber okula gideriz.

fullsun: Tamam, hazırlanmaya gidiyorum o zaman. Görüşürüz~~

mxrklee: Seni seviyorum Hyuck :*

fullsun: Bwndee snei
Kesinlikle telefonum düştü o yüzden, belki ellerim titrediğindendir slkdjks

Ben de seni seviyorum Mark~~

****
    "Benden sıkıldın değil mi?"
     Cevap yoktu, karşımdaki sandalyede kitabını okurken başını kaldırmış, boş gözlerle bana bakıyordu.
"Ne diyorsun Jaemin?"
"Tekrar ediyorum, benden sıkıldın mı?"
Saçmaladığımı düşünerek okuduğu kitaba geri dönmüştü.
Hoş. Ne kadar da komik gözlerde cevap aramak, varlığımı umursamayan o gözlerde cevap aramak. Boştu bakışları, eskiden masum bir sevgiyle doluydu. Şimdi ise sadece ortak çıkarlar için beraberdik.

     Keşke sıkıldığını söyleseydi de gidebilseydim, çünkü ben sıkıldım. Başkalarının hayatını mahvetmekten, bu boş ilişkiden, her şeyden...
     "Jeno, ayrılabilir miyiz? Bak bunu kişisel olarak algılama ama bence bu iş böyle yürümeyecek, üzgünüm."

     Kitabından başını kaldırma zahmeti bile duymadan:"Gidebilirsin." dedi,"Gidebilirsin ama bundan sonra bana karşı durmuş sayılırsın Na Jaemin."

      Ayağa kalktım, montumu ve çantamı alıp gitmem gereken yere gittim. Özür dinleyecektim, bütün bu olanlar için Donghyuck'tan özür dilemeliyim.

Donghyuck ve ben çocukluğumuzdan beri arkadaştık, daha okula başlamadan birbirimizi tanıyorduk. İkimizin de ailesi aynı işle uğraştığından birbirini tanıyordu, biz de öyle tanıştık işte. Okulda ne zaman bir terslikle karşılaşsak birbirimize yardım ediyorduk. Uzunca bir süre sadece ikimiz vardık. İlkokula geldiğimizde Jeno ve Chenle ile tanıştık, onun hemen sonraki iki yıl içerisinde Johnny ve Doyoung-hyung'la tanıştık. Son olaraksa ortaokulun başlarında Yukhei-hyung'la karşılaştık.
     
     Yolun sonuna gelirken bütün bu güzel anıların aklıma gelmesiyle gülümsedim ve kapının zilini çaldım.

Kapının açılmasıyla Donghyuck afallamış, kapıyı hafiften kapatmıştı:" Neden buradasın Jaemin?" dedi soğuk bir tonla.

Bugün kaybettiğim anılarımı kazanmaya çalışacaktım, bunun için bir şeyler yapmam gerek, değil mi?
   
    Bu yüzden öncelikle:" Özür dilerim Donghyuck."

••••
     Evet kısa bir bölümdü, ne yapabilirim uzun bir bölüm yazdıysam hemen arkasından loşa bir bölüm gelmesi oldukça kaçınılmaz oluyor sşdkjdlaşlsmd İleride Renmin bekleyenler varsa iyilik periniz burada slskjdksşsknd İyi günler, hepinizi seviyorum~~