YANLIZ VELED

Küçük bir kızın asi tavırları .

"Çık şu lanet odadan "

Sakin halim tamda buydu .
Günün en güzel anı diye birşey varmış o ne la ..
Benim hayatım diğerleri gibi değil diyenleri anlamıyorum ayrıcalık ne hayır yani herkesin aynı hayatı mı var da sen farklısın .

Yani böyle gıcık bir kızım ve bence sıkıcı bir huy .

Aslında böyle değildim .
Sakin iyi bir kızdım o varken .

3 Hafta önce ..

Babamı kaybetiğimden beridir rahat uyuyamıyordum o olmalıydı benim için ama öldü .

Üç haftadan fazla olmuştu ama alışmak adına hiçbir çabam yoktu .
Babam o benim öldü üzüldüm biti mi olucak asla !
Kabul etmek istememe rağmen annem ısrarla öldü diyor hem beni sinir ediyor hem de aramızı açıyordu babamdan sonra da annemle aram da baya açılmıştı .

Oturup ağladım .
Kapım çalındı.

"Gider misin , yanlız kalmaya ihtiyacım var !"

Dedim .
Ama yatağa doğru gelip oturdu bende yerde oturuyordum .

"Ama yanlız kalmak bunamaya kadar gider !"

Dedi .

"Şu an o bile iyi gelirdi. "

Dedim ağlamaklı bir sesle .

"Peki ben seni yanlız bırakayım ama yanında olduğumu unutma !"

Dedi.

Yanımdaymış sen babamdan sonra beni bırakalı çok oldu anne bunun farkına varmanı isterdim ama pek mümkün değil .

"İsterdim "

Dedim ve gitmesini bekledim .
Gittiği gibi lanet çantamdan kulaklığı aldım ve kulağıma geçirdim .



Baba ben sensiz yorulurum sen beni niye bıraktın ki !

Odanın kapısı açıldı .
Annem bir hışımla gelip kulaklığı çıkardı .

"Noluyor be !"

Dedim .

"Sana sesleniyorum beni niçin duymuyorsun ?"

Dedi .
Derin bir of çektim .

"Ne var ?"

Dedim sinirle .
Gözlerimi kocaman açtım .

"Bana bak hanfendi iyice kendini aşıyorsun farkına var artık bunun !"

Dedi ama umursamıyordum .

"Anne noluyor sana farkında mısın değişiyorsun?"

Dedim .
Annem anlamsız bir şekilde bana baktı .

"Zor geliyor herşey !"

Dedi .

Elimi omzuna koydum ve yavaşça okşamaya başladım .

"Zor ama yanındayım özür dilerim !"

Dedim ve sarıldım .

"Bende. "

Dedi .

Geri çekildim .

"Sen bana birşey diyecektin!"

Dedim .

"Evet ."

Dedi .

"Neymiş peki ! "