⭐ტყუპები⭐

"ოცდამეერთე"

ალისიას პოვ:
"რა...ბრუნდებ-ი?
კი მაგრამ....დარწმუნებული ხარ ელე? შეძლებ?"დაბნეული და ცოტა არ იყოს გულდაწყვეტილიც ვიყავი ახალი ამბის გაგებისას,ელე თავის ადგილს უბრუნდება!
განა ეს არა რაც მე ასე მინდოდაა?
ისევ ჩემს ცხოვრებას გაავაგრძელებ,რასაც ვაკეთებდი იმას დავუბრუნდები,აღარანაირი საიდუმლოებები,აღარანაირი ტყუილები...აღარც ცეკვა,აღარც კონცერტები,აღარც პრაქტიკები,აღარც ჩემმი მეგობრები....და აღარც ჰოსოკი.
ვცდილობდი სევდა დამემალა ,მაგრამ როგორც ჩანს ეს ჩემს დას ვერ გამოვაპარე
"რა იყო რა სახე გაქვს?
არ გაგიხარდა?"გააფართოვებული თვალებით მკითხა,რაზეც გამოვფხიზლდი და გავუღიმე"რა თქმა უნდა გამიხარდა! მიხარია რომ შენ საყვარელ საქმეს უბრუნდები დაიკო"გაბრწყინებული თვალებით ვუთხარი და ჩაავეხუტე,რაც მთავარია ახლა ბედნიერი იქნება.

"ბი-ჭებ-მა რა თქვეს?
რა რეაქცია ჰქონდათ?"უკვე გზაში ვიყავი და სახლში ვბრუნდებოდით რომ ვიკითხე..არც ერთი აღარ მინახავს პალატიდან რომ გამოვედი,არადა ვიცოდი ყველა აქ იყო...ნეტავი გამიბრაზდნენ?
იმედი მაქვს არა,ეს ადამიანები ჩემთვის ბევრს ნიშნავს.

"ნუ...როგორ ვთქვა ...არც ისე ესიამოვნათ მგონი ეს ახალი ამბავი ,ეს იმათ ვინც იცოდა სიმართლე,დაანარჩენები საერთოდ დაიბნენ რა ხდებოდა..ასე რომ,ზუსტად ვერ გეტყვი"
მშვიდი ტონით მიპასუხა და ბოლოს გამიღიმა,რაზეც მეც გავუღიმე ,მაგრამ ღიმილის უკან ათასი ფიქრი და დარდი დაავმალე..იმაზე ფიქრი მკლავდა რას ფიქრობდნენ და რას გრძნობდნენ ბიჭები ამასთან დააკავშირებით.

3 თვის შემდეგ..
3 თვე გავიდა რაც ჩემმა დამ თავისი ადგილი დაიკავა ...მე კი ჩემს ძველ ცხოვრებას დავუბრუნდი.
ალბათ მკითხავთ ვარ თუ არა კმაყოფილი და ბედნიერი?
კი კმაყოფილი ვარ,მაგრამ არა ბედნიერი,რადგან თავს ცარიელად ვგრძნობ...თითქოს ვიღაც  მაკლია ან ვიიღაცები,ძაალიან მომენატრა ყველა,მათი ნახვა მინდა...მაგრამ ეს შესაძლებელია?
როგორც ვიცი ახლა ორმაგად დააკავებულები არიან ,რადგან უფრო დიდ წარმატებას მიააღწიეს!
მათი წარმატება საზღვრებს გასცდა და მათ შესახებ უკვე ყველამ ყველაფერი იცი,ჩემს დასაც კი ვეღარ ვნახულობ ხშირად ისეა საქმეში ჩაფლული ...არ ვიცი ეგოისტი ვარ თუ არა ამ წამს ,მაგრამ ძველი დრო მენატრება,მგონი რომ მაშინ უფრო ბედნიერი ვიყავი ყველაფრის მიუხედავად.