Diseased Love || ChanBaek

🔱《Bölüm 19》🔱

kendinibilyeter
Her şeyi o kadar batırmıştım ki, o kadar içinden çıkılmayacak bir hâle sokmuştum ki, korkum göğsümü parçalayacaktı neredeyse.
Chanyeol'ün bana karşı ilk defa hissettiğim öfkesi bulunduğumuz odanın dört bir yanını sarmıştı.

Hiçbir şey demeksizin beni tekrar sürüye getirirken ne ben korkudan konuşabilmiştim, ne de o yüzüme bakmıştı. Kris'i ise birden gözden kaybetmişlerdi. Açıkçası oldukça yanlış bir pozisyonda yakalanmıştık ama; yine de ona ihanet etmediğimi bildiğinin farkındaydım. Zira buradayken okuduğum kitaplarda öğrendiğim kadarıyla eğer mühürlü bir omega başka bir alfa veya beta ile birlikte olursa ölürdü. Mührü bunu kaldırmazdı ve aynı şekilde onu da iyileştirebilen tek kişi eşi olabilirdi.
O yüzden benim duygularıma kadar her şeyimi hissettiğini de bildiğim için bu durumu da hesaba katarsam eğer, her şeyin farkındaydı. Ama neye bu kadar öfkeliydi onu bir türlü kestiremiyordum. Buradan kaçmam onu bu kadar deli etmiş olamazdı.

Park malikânesinin , gerçi malikâneden çok saray gibiydi, herhangi bir odasında; bir masanın etrafında oturmuştuk.
İlk önce Sehun ve Jongin'de yanımızdaydı ama çok kısa bir süre sonra odadan çıkmışlardı. Şimdi ise Chanyeol'le baş başa kalmıştık ve ben sürekli burnumu çekip duruyordum ki eşimin yumuşadığını da hissedebiliyordum.

"Neden gittin?"
Nihayet konuştuğunda sesi sakin çıksa da buram buram baskınlık kokuyordu.

"Korktum..."
Sonunda yüzüne bakma cesareti geldiğinde onun aksine sessizce konuşmuştum.

"Neyden korktun Baekhyun? Ben sana burada bütün rahatlıkları ve imkanları sağlarken; hem de senin bütün sıkıntılarını dinleyip çözüm bulmaya hazırken! Neden gittin?! Günün sonunda oradan tek başıma ayrılmak kadar zoruma giden bir şey daha olmadı! Herkese hamile olduğun için yorulduğunu ve dinlenmeye gittiğini söylesem de inanmadıklarını biliyorum. Resmen otoritem sarsıldı!"
Sözlerini büyük bir hayal kırıklığı ile söylerken otoriteden bahsetmesi canımı sıkmıştı.

"Sana dedim! Buradan sıkıldığımı defalarca kez söyledim. Korktuğumu sırf senin için söylemesem de hissettiğini biliyordum. Ama ben bu durumlara alışkın değilim Chanyeol. Birden her şey ü-üstüme.. *hıck* gelmeye başladı *hıck* neden anlamak istemiyor-sun... seni orada *hıck* öylece bırakmayı a-asla istemezdim.."
Kendimi tutamayıp ağlamaya başladığımda bana olan zaafından sıkıntılı bir nefes verip öylece durdu bir süre. Sonra aklında ki asıl şeyi sormak istercesine tekrar bana baktı.

"Tamam.. kabul ediyorum, senin için zor bir durum. Ama hiçbir şey yokken neden birden gittiğini anlamadım. O kadar şeyler oldu; onun sonrasında gitmek varken neden şenlikte gittin? Ve ben o otele geldiğimde neden yanında... Kris vardı? Evet aklının hâlâ onda olmadığını biliyorum fakat... ne yapmaya çalıştığını anlayamıyorum. İlk defa kurt hislerim bir yanılgı içerisinde."

İşte korktuğum soru da buydu. Ne cevap vermem gerekliydi, nasıl davranmam gerekliydi bilmiyordum.

"Sadece sana yardım etmek için yanımdaydı."
Bu sefer sıkıntımdan ağlamaya devam ederken yalan söylediğim için yüzüne dahi bakamadım.

"Baekhyun. Beni yorma lütfen. Kris bana bazı nedenlerden dolayı senin yanında olduğunu söyledi ve sana sormam gerektiğini söyledi! Dalga mı geçiyorsunuz benimle?"
Alfamın sesi sonlara doğru yükselirken aslında her zaman doğru söylemenin yalan söylemekten daha kolay olduğunu düşünmüştüm. Ama Chanyeol'ün ne tepki vereceğini henüz kestiremiyordum.

Başımı eğip yüzümü sıvazladım ve gittikçe sinirlenen alfama baktım. Derin bir nefes alarak, dudaklarımı araladım.

"Bu şeylerden pek anlamam ama anladığım kadarıyla... Kris, bebeğimiz ile bağlantılı. Mühürlerinin olduğunu söylediğinde ilk inanmadım ama burdan kaçarken bebeğin bana resmen can çekiştirdiğinde anladım. Buradan kaçma sebebim ise bebek hakkında öğrendiğim son şeyler... işte.."