Princess Battle

~25~

Ik laat me neer vallen in de leren stoel van de privejet, Adam zit op zijn telefoon tegenover me op zijn telefoon. Dit is de eerste keer in een vliegtuig voor mij. Ik stuur Madison een berichtje dat het vliegtuig gaat vertrekken. En leg dan mijn telefoon weg.

‘Wilt u wat te drinken?’ Hoor ik een stem naast me, er staat een stewardess haar pakje zit te strak waardoor haar borsten bijna uit de top vallen, haar wimpers zijn nep en te lang. ‘Witte wijn.’ Zeg ik tegen haar en bekijk haar is goed. ‘Wie bedenkt de kleding hier?’ Zeg ik tegen Adam, hij begint te lachen. ‘Ik, vroeger.’ Zegt hij terwijl een grijns op zijn lippen verschijnt.

Ik trek met wenkbrauw op en gooi mijn benen over elkaar. ‘Zou het mij goed staan?’ Zeg ik terwijl ik mijn borsten omhoog druk in mijn blouseje. ‘Pas het zou ik zeggen.’ Grinnikt hij. ‘Misschien op de terugweg.’ Zeg ik het meisje komt terug met mijn wijn en een whisky voor Adam. ‘Alstublieft.’ Zegt ze en knippert overdreven met haar ogen.

‘Dus ik neem aan dat je vaak vloog.’ Lach ik naar Adam en neem een slok van de wijn. Hij grinnikt een keer. Het vliegtuig komt in beweging en binnen een aantal seconden hangen we in de lucht. Ik kijk naar buiten en zie de huisjes langzaam aan kleiner worden. Als we stabiel in de lucht hangen doet Adam zijn riem los en ik volg zijn voorbeeld. Ik hoor de stewardess samen met iemand anders lachen. De vlucht duurt vijf uur waardoor ik zat tijd heb om mijn slaap in te halen, want eerlijk is eerlijk nu ik ben Adam woon heb ik vrij weinig slaap.

‘Cel.’ Begint Adam ik had mijn ogen dicht gedaan en hum iets. ‘Als we terug komen van Parijs, moeten ik samen met mijn ouders de wereld rond om met andere koningshuizen kennis te maken.’ Zegt hij. ‘Ik weet dat je nu zit met die nieuwe baan.’ Ik open mijn ogen en kijk hem aan. ‘Maar ik moet mee.’ Zucht hij.

Ik had net de baan bij Hilfiger geaccepteerd en zou in februari beginnen. Dus dat gaf me nog precies twee weken. ‘Zou je vanuit een vliegtuig kunnen werken?’ Vraagt hij. ‘Ik ben nog niet eens begonnen, dat kan ik toch niet gelijk vragen?’ Zeg ik. ‘Ik kan zorgen dat je in weekenden over kan vliegen.’ Zegt hij dan. ‘Waar ben ik aan begonnen.’ Lach ik en neem een grote slok wijn.

‘Jij bent nu mijn prinses.’ Zegt Adam en gebaart dat ik naar hem toe moet lopen. Als ik op sta trek ik mijn broek goed en ga voor Adam staan. Hij pakt mijn handen en trekt me zo op zijn schoot. De stoel draait iets terwijl hij me goed op zijn schoot houdt. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en snuif zijn heerlijke aftershave ook al heeft hij zich al een tijdje niet meer geschoren.

Zijn vingers maken rondjes op mijn benen terwijl hij zachtjes in mijn oor fluistert. Deze combinatie maakt me zo slaperig dat ik het niet kan laten en zo in slaap val.

‘Wakker worden prinses, we gaan landen.’ Fluistert Adam in mijn oor. Ik schiet beduusd omhoog, ik lig nog steeds op Adams schoot. Ik heb vijf uur op hem gelegen. Ik sta een beetje wankel op en ga weer in mijn stoel zitten, ik klik mijn riem dicht en gaap een keer goed.

‘Je had me terug kunnen leggen weet je.’ Zeg ik schor tegen Adam. ‘Dat had ik kunnen doen ja.’ Lacht hij. ‘Maar ik genoot er wel van.’ Zegt hij daarna. Ik giechel een keer en probeer mijn haar weer fatsoenlijk in model te krijgen. De huizen komen steeds dichterbij, en staan we weer vast op de grond.

Als we stilstaan staat Adam op en loopt de het vliegtuig uit. De koffers worden snel uit de Jet gehaald en zo staan we ineens in Parijs. Als mijn ouders dit is zagen. Het is nog steeds koud, maar romantisch is het zeker.

Ik had snel mijn jas aangetrokken die me toch niet erg warm hield. Ik pak mijn koffer en loop samen met Adam naar de aankomsthal, daar staat iemand met onze namen op een papier. Adam loopt op de man af die iets in het frans tegen Adam zegt, hij antwoordt vloeiend terug.

Ik snap er nog steeds vrij weinig van maar we volgen de man, we komen buiten daar staat een zwarte Mercedes op ons te wachten. ‘Ik had het kunnen weten.’ Lach ik, de man die ons net naar de auto leidde pakt nu onze koffers aan en gooit ze in de achterbak. Het is hier nu net avond ‘We gaan zo eerst naar het appartement.’ Zegt Adam en stapt de auto in.

Als ik ook zit, begint de man met rijden. ‘Appartement?’ Lach ik weer. ‘Doe je niet aan hotels?’ Zeg ik en check mijn telefoon voor de eerste keer. ‘Hier niet, en zeker niet voor jou.’ Zegt hij en legt zijn hand op mijn bovenbeen.

Ik kijk naar buiten waar we net de Eifeltoren passeren. De lampjes schitteren in de avond net als de rest van Parijs. ‘Het is hier zo prachtig.’ Zucht ik en kijk nog steeds naar buiten. ‘Ik weet het.’ Lacht Adam. Als de auto stopt word ik uit mijn gedachten gehaald.

‘Merci Miguel.’ Zegt Adam en stapt uit. Miguel zegt wat terug maar veel snap ik er niet van. Hij haalt onze koffers er uit en geeft een sleutel een Adam. Miguel rijdt daarna weg.

We lopen een groot gebouw in met een aantal liften, hij drukt op een knopje en samen wachten we op de lift. Zijn hand voel ik langzaam naar mijn bil gaan. Ik kijk hem aan en grijns een keer.

Als de lift er is stappen we alle twee in nog steeds zeggen we alle twee niks. Ook ligt zijn hand nog op mijn bil, hij knijpt er zachtjes in. Ik kijk hem niet aan en wacht tot we boven zijn. Als de lift openspringt, stapt Adam nog steeds in stilte uit en ik volg hem.

Hij blijft staan voor nummer 28. ‘Aan jou de eer.’ Zegt hij en geeft de sleutel aan me, ik pak de sleutel aan en druk hem in het slot. Ik draai de sleutel om en met een klik gaat de deur open. Ik kijk Adam nog een keer aan en druk de deur open.

Ik stap het appartement binnen en loop gelijk de keuken binnen, het lijkt erg op het huis van Adam met de wit en bruin tinten. Tegen de muur staat een trap, ik kan door het glazen hekje het bed al zien.

Ik laat mijn koffer bij de deur staan en loop door naar de woonkamer. Achter de kasten van de keuken is de woonkamer, de lichte hoekbank ziet er comfortabel uit. Tegenover de bank staat een grote tv die de helft van de muur in beslag neemt. Naast de bank staat een ronde bruine tafel met witte stoelen.

Ik draai me om naar Adam die achter me staat. ‘Vindt je het mooi?’ Vraagt hij terwijl hij mijn handen vast pakt. Ik knik alleen, op de achtergrond speelt zachtjes muziek. Ik kruip dichter naar Adam toe en zo staan we even te knuffel. Beide willen we het niet verpesten door de praten.

‘Je hebt de slaapkamer nog niet gezien.’ Fluistert hij in mijn oor en trekt terug van de knuffel. Ik kijk Adam aan terwijl er een grijns op zijn lippen vormt. Hij pakt mijn hand vast en trekt me iets mee naar de slaapkamer.