Princess Battle

~13~

Edited 6-1-19

Om 7 uur werd ik gewekt door Eliza die aan mijn bed stond. 'De prins is hier over een uur.' Had ze gefluisterd. Natuurlijk had ik liever nog een half uur liggen maffen in bed maar ik moest nog douchen, en me aan kleden en mijn make up doen. En eigenlijk nemen aankleden en make up op doen niet eens zoveel tijd in beslag, maar ik ben een kneus en er zal wel weer iets gebeuren.

Na dat ik alles had gedaan had ik nog een halfuur over dus ik besloot in dat half uur gewoon in bed te gaan liggen, niet dat dat slim was want ik viel gelijk weer in slaap.

'Celeste.' Hoorde ik de stem van Adam. Crap! Ik was dus in slaap gevallen. Ik schoot omhoog waardoor ik tegen het hoofd van aan Adam klapte met dat van mij. Ik ben een kneus. 'Doe maar rustig.' Zei de prins die met zijn handen op zijn hoofd stond. Eigenlijk zag ik nu pas dat hij een grote sweater en een spijkerbroek aan had.

Toen ik eindelijk klaar was liepen ik en de prins naar beneden. De ongemakkelijke sfeer was weg en we waren volop aan het lachen. We hadden eerst heerlijk ontbeten en daarna zouden we gewoon buiten het paleis wat gaan doen. Dit keer hield de prins zijn mond en telkens als ik er over begon. Ging hij ergens anders over praten.

Als we net het paleis uit lopen begint het als een malle te regenen. Dus rennen ik en de prins snel de auto in die voor ons klaar stond.

We hadden een tijdje gereden, telkens als we een stuk verder kwamen zag ik steeds meer dit was het dorpje waar ik leefde. De auto stopte netjes voor mijn huisdeur, ik nog steeds in schok keek de prins raar aan. 'Wat gaan we doen?' Vraag ik nog een keer. 'Even naar je familie en daarna weer weg.' Had hij simpel gezegd.

Ik wachtte niet totdat iemand mijn deur open deed, maar ik smeet hem zelf open en rende naar mijn voordeur. Ik had als een gek aan de deurbel lopen trekken, en stopte niet voordat er iemand opendeed.

De deur ging eindelijk open en daar stond Emma. Haar gezicht grauw en haar haar was dunner dan eerst. 'Ik heb je gemist.' Mompelde ik toen ik haar knuffelde. Tranen roller over mijn wangen. 'Je bent voor mij al een prinses.' Fluistert ze waardoor ik nog harder ga huilen.

Alicia stond verbaasd achter Emma en keek daarna naar Adam. Ik laat Emma los en val Alicia in haar armen waardoor ze snel naar aandacht op mij richt. 'Ik heb je gemist Assepoester.' Lacht ze en veegt mijn tranen weg als ik me los trek uit de knuffel.

'Ben je weg gestuurd?' Vroeg ze ik schudde vol mijn hoofd. Ik wist dat Quint aan het werken was ik had hem wel graag gezien. Adam had nog al ongemakkelijk in de deur opening gestaan. 'Kom toch binnen.' Zei ik en lachte.

Quint was snel thuisgekomen toen hij hoorde dat ik er was en had zo de bakkerij op slot gedaan. Na een aantal uur merkte we dat Emma heel moe was en zijn we maar weer gegaan, dit kan de laatste keer zijn dat ik Emma heb gezien. Waardoor het afscheid een stuk moeilijker was dan ik had gedacht.

We stapte de mooie auto weer in en die reed verder, na ongeveer 5 minuten rijden had de prins gezegd. 'Vanaf hier gaan we lopen.' Ik had alleen geknikt en samen liepen we verder.

Ik voelde dat zijn hand die van mij wilde pakken en eigenlijk had ik geen bezwaar er tegen. Ondanks dat de cameraploeg ons overal filmde behalve in mijn huis.

Na weer een tijde gelopen te hebben komen we uit bij het wel bekende cookies&coffee , ik kijk de prins lachend aan en samen lopen we naar binnen. Als ik Binnenkom voel ik gelijk het vertrouwde gevoeld.

Zonder er bij na te denken loop ik naar het vaste plekje. De prins volgt me maar net als de cameraploeg. Er liep al snel een meisje op ons af. Die met een grote glimlach allemaal eten kwam brengen.

'Was je dit van plan?' Vraag ik de prins knikt en lacht. 'Ik had het van betrouwbare bronnen gehoord.' Lacht hij gelijk weet ik dat hij Alicia bedoelt. 'Doe je dit ook voor de andere meisjes.' Grinnik ik. 'Misschien.' Mompelt hij en trekt mijn handen in die van hem.

Na veel gelachen te hebben en natuurlijk heb ik teveel gegeten. Moesten we weer terug naar het paleis. En moesten we weer onze netste kleren aantrekken. 'Zullen we lopen?' Vraagt Adam ik knik, en samen lopen we naar het paleis, weer hand in hand.

Uiteindelijk komen we weer uit bij een mooi plekje waar overal bloemen staan. De cameraploeg weigerde om 2 uur te gaan wandelen naar het paleis. Ergens had ik het niet erg gevonden om met de auto te gaan, maar ik was die camera's meer dan zat.

'Eindelijk rust.' Zuchtte Adam die in de bloemen neerplofte. 'Zeg dat wel.' Lach ik en ga naast hem zitten in de bloemen. Dit lijkt net zoals onze eerste date waarbij is niet meer kon lopen. Maar dit keer zit ik er gewoon bij als een 19 jarige die gewoon naar school gaat. Ik ben een 19 jarig meisjes die gewoon de modevakschool opleiding doet, en niet het meisje dat in prins zoekt prinses zit.

Na weer een uur in de bloemen te hebben besteedt was het tijd om het andere uur nog te lopen. Maar zolang de prins er was vond ik het eigenlijk niet erg. Met zijn arm in die van mij gehaakt lopen we door naar het paleis.

Na iets meer dan een uur zijn we eindelijk bij het paleis aan gekomen. 'Het was me een genoegen.' Zegt Adam met een kak stem. 'Ik zie uit naar de volgende keer.' Zeg ik even bekakt terug. 'Wie weet.' Zegt hij geheimzinnig.

'Hoer!' Hoor ik achter me. Adam die dat dus gehoord had draaide zich boos om en schreeuwde. 'Naar huis!' Schreeuwt hij. Ik zie nu dat het Selina was die me hoer noemde. 'Zo weten we ook wie deze shit hier gaat winnen.' Lacht ze bitchy. 'Nee ik wil dat hier eerlijk gespeeld word en niet dat er 1 meisje helemaal word afgemaakt!' Schreeuwt hij nog bozer. De aders in zijn nek beginnen te kloppen, en ik sta er stijf bij stil.

'Ach ja succes met je hoer!' Schreeuwt Selina en steekt haar middelvingers op. Natuurlijk moest de cameraploeg dit filmen en kwam dit natuurlijk ook op tv.

De cameraploeg was weg gestuurd door Adam die nog steeds rood zag van woede. 'Rustig.' Zei ik en liep naar hem toe. 'Nee dat kan ik niet.' Siste hij door zijn tanden. 'Het is goed.' Fluisterde ik. En legde mijn hand op zijn borstkas, wat hem iets kalmeerde.

Ik stond enkele centimeters bij hem vandaan en ik kon zijn adem tegen mijn gezicht voelen. 'Nee dat is het niet.' Zei hij weer. 'Ze behandelen je als vuil.' Schreeuwde hij ineens, waardoor ik naar achter sprong. 'Laat het.' Zuchtte ik. Hij schudde boos zijn hoofd.

'Iedereen die nog gemeen tegen jou doet, wordt naar huis gestuurd!' Opperde hij. 'Ik kan nu ook zelf naar huis gaan want door mij verloopt het niet eerlijk.' Mompelde ik en maakte mijn weg naar mijn kamer, geen zin om nog verder te praten.