Princess Battle

~28~

Miguel was net snel langs geweest om alle tassen op te halen en te dumpen in het appartement. Wij lopen nu met z'n tweeen naar de eifeltoren, we zijn dichtbij. Bovenop durf ik niet.

De regen heeft plaats gemaakt voor de zon en rustig komen de mensen weer terug op straat, ik kijk omhoog naar de toren die er intimiderend bij staat. 'Wil je echt niet?' Vraagt Adam terwijl hij me stevig bij mijn zij pakt. De zon schijnt in mijn ogen, waardoor ik mijn ogen dicht bij elkaar moet trekken. 'Je twijfelt hé?' Lacht hij en loopt iets dichter naar de rij toe.

De rij voor de lift is lang, de meeste mensen staan er opgewekt in met de selfiestick in de aanslag. 'Heb ik een keuze?' Zucht ik en leg mijn hoofd op zijn schouder. Hij grinnikt en pakt dan zijn telefoon uit zijn zak.

Na een goed halfuur staan we vooraan in de rij, mijn zenuwen zijn er nog steeds, ook merk ik dat Adam iets gestrester is dan net. Hij heeft in deze korte tijd al 6 keer een hand door zijn haar gehaald, dat is iets wat hij doet als hij zenuwen heeft.

De lift komt naar beneden en er komen allemaal opgetogen toeristen uit, druk kletsend verlaten ze de lift. Als iedereen er uit is mogen wij eindelijk naar binnen.

Ik zucht nog een keer diep en loop dan met de groep mee, als de lift stampvol zit gaat de deur dicht, ik pak Adams arm stevig vast en hou mijn ogen op mijn voeten gericht. Het uitzicht zou perfect zijn en dat weet ik, maar als ik kijk dan weet ik dat ik flauwval.

Ik heb het nooit zo op hoogtes gehad, vroeger met mijn ouders gingen we altijd naar Frankrijk op vakantie, dan huurde we een auto en reden we langs de grootste ravijnen, ik zat meestal snikkend achterin. Terwijl mijn ouders genoten van het uitzicht.

Ik wil altijd nog een keer terug naar een plek die ik toen heb bezocht met mijn ouders, er was daar ergens een meer met een grote brug, daar sprongen de echte jongens vanaf. Dat leek me zo eng, maar ergens leek het me leuk om een keer die kick te voelen.

Ondertussen waren we al boven en schuifelde de meeste mensen rustig de lift uit, helemaal in de top wilde ik niet, dit was al een overwinning van mij. 'We moeten er nog een Cel.' Mompelt Adam en trekt me mee naar een andere lift waar niemand staat.

'Hoezo?!' Vraag met een kleine trilling in mijn stem. 'Ik heb diner geregeld.' Zegt hij met een kleine lach. Het was inderdaad al een uur of zes maar ik had niet gedacht dat we hier zouden eten.

Iemand die hier werkte deed de lift voor ons open, en zo konden we naar het restaurant komen.

Als we boven zijn wordt de liftdeur open gemaakt en kunnen we het restaurant naar binnen. Het ziet er chique uit alle tafels zijn rond met bruinige stoelen ernaast, het wordt al donker buiten dus de lampjes van buiten schijnen iets naar binnen. Er zitten wat mensen te eten in dure kleren. Ik kijk naar beneden, ik draag nog steeds mijn simpele kleren en Adam ook.

Een bediende groet Adam vriendelijk en loopt naar een tafel, ik pak hem vast en samen lopen we naar de tafel. Adam schuift netjes mijn stoel aan. De tafel staat precies naar het raam waardoor we perfect uitzicht hebben op de stad, veel hebben we er niet van gezien. Maar het was genoeg voor mij.

De bediende komt terug met twee kaarten de een luxe fles champagne. Hij schenkt de glazen vol en fluistert dan in Adams oor, hij knikt een keer goedkeurend en dan loopt de bediende weg.

Mijn ogen scannen de kaart maar alweer begrijp ik er weinig van, ik moet echt een taalcursus gaan volgen. Ik leg de kaart weg en kijk Adam aan die diep in de kaart zit.

Als hij opkijkt ontmoeten zijn ogen die van mij. 'Ik bestel wel.' Lacht hij, de bediende komt op dat moment terug en neemt de bestelling op. Ik neem een slok van de champagne en laat die door mijn keel heen glijden. 'Op een perfecte avond.' Zegt Adam en tikt zijn glas tegen dat van mij aan, en giechel verlaat mijn mond.