Φτάνω στο ταμείο και παραγγέλνω το φαγητό μαζί με τρεις μπυρες. Γιατί πάντα η πίτσα τρώγεται με μια δροσιστική Heineken. Δίνω τα λεφτά στην ταμία και έπειτα επιστρέφω στο τραπέζι. Κάθομαι πίσω στην καρέκλα μου ενώ ο Αλέξης χαμογελάει στην σερβιτόρα η οποία σημειώνει κάτι σε μια χαρτοπετσέτα και του την δίνει προτού φύγει.
Αυτός την αρπάζει πριν καλά καλά την δω κι την στριμώχνει στην μικρή τσέπη του μαύρου τζιν του. Στην συνέχεια ανάβει ένα τσιγάρο και γυρνάει προς το Θωμά για να τον ρωτήσει κάτι σχετικά με τη δουλειά. Εγώ απλά κουνάω το κεφάλι μου απαξιωτικά κι κάθομαι καλύτερα στη θέση μου, κοιτώντας έξω από τις μεγάλες τζαμαρίες του μαγαζιού.
Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και φυσούσε τόσο δυνατά που τα φύλλα των δέντρων έπεφταν με μιας. Όλο κι περισσότερα σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται μέχρι που ξαφνικά ξέσπασε μπόρα. Άρχισε να βρέχει καταρακτωδώς κάνοντας τον Αλέξη να ανασηκωθεί στην θέση του.
«Γαμώτο πρέπει να βάλω τη μηχανή κάτω από το σκέπαστρο. Δεν θέλω να γίνει όπως πέρυσι κι δεν παίρνει μπρος» λέει ,αφήνοντας τη τελευταία πρόταση να κυλήσει από τη γλώσσα σου με ένα ελαφρύ παράπονο
Εγώ παγώνω στη θέση μου ενώ αυτός τρέχει να βγει έξω κοιτώντας με να δει αν θα αντιδράσω. Χιλιάδες αναμνήσεις που είχα θάψει για μήνες περνούν εκείνη τη στιγμή από το μυαλό μου ενώ προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δεν σημαίνει τίποτα. Δεν γίνεται να σημαίνει.
Περπατάω χαμένη στους δρόμους της Χαλκιδικής ενώ το σώμα μου τρέμει από το κρύο. Η βροχή να πέφτει καταρακτωδώς επάνω μου ενώ τα παπούτσια μου να πλέουν σαν βάρκες από το νερό που έχουν μπάσει. Κοιταω στο δρόμο κι ένα φως με πλησιάζει, είναι αυτός.
«Ανέβα πάνω» διατάζει κι εγώ απλά αγνοώ κι προχωράω «Ανέβα είπα» φωνάζει ξανά με την βροντερή φωνή του
«Παράτα με κυριε Κωνσταντίνου»
«Κοφτο μικρή με τα επίθετα» λέει κι σταματα απότομα για να κατέβει από την μηχανή
Εγώ αρχίζω κι περπατάω πιο γρήγορα ενώ αυτός τρέχει από πίσω μου. Αρπάζει το καρπό μου κι με τραβάει προς τα αυτόν. Γυρνάω εγώ απότομα από την ξαφνική του κίνηση κι το στέρνο μου συγκρούεται με το δικό του
«Άσε με» φωνάζω ενώ βαράω συνεχόμενα το στήθος του
Αυτός αρπάζει τους καρπούς μου κι απλά τους σφίγγει.
ESTÁS LEYENDO
Μισώ να σε αγαπώ
RomanceΠρώτο βιβλιο. «Εγώ Αλέξη δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζι σου! Πάει κι τελείωσε» φωνάζω τόσο δυνατα που η φωνή μου ηχεί σε όλο το σπίτι «Άκου μικρή, σε εμένα όχι τέτοια. Μην μου πουλας εμένα τσαμπουκά. Δεν σου ταιριάζει» Το αίμα μου να βράζει, ανο...
