Κεφάλαιο εικοσιτέσσερα

1.8K 121 4
                                    

Τραβάω το σεντόνι κοντά στο σώμα μου καθώς χώνω το προσώπου μου πιο βαθειά στο μαξιλάρι. Το φως του ήλιου διαπερνάει μέσα στο δωμάτιο από τις σχισμές των παντζουριών. Νιώθω κάτι βαρύ να με πιέζει στην κοιλιά και ανοίγοντας τα βλέφαρα μου βλέπω το χέρι του Αλέξη τοποθετημένο εκεί. Ένα μικρό χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπο μου καθώς σηκώνομαι με προσοχή από το κρεβάτι. Τεντώνομαι ελαφρά προς τα πίσω κάνοντας την μπλούζα του που φοράω να ανασηκωθεί. Με μια κίνηση την τραβάω προς τα κάτω και φιλάω τον ώμο του τρυφερά πριν κατευθυνθώ προς την κουζίνα.

Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω το φούρνο να ζεσταίνεται. Όταν φτάνει στην επιθυμητή θερμοκρασία βάζω μέσα σε ένα ταψί μερικά κρουασάν βουτύρου και τα βάζω να ψήνονται. Έπειτα βάζω να γίνεται στην καφετιέρα του φίλτρου καφές και παίρνω το κινητό μου στα χέρια από το τραπεζάκι του σαλονιού. Με μια κίνηση ξαπλώνω στον καναπέ σκεπτόμενη την χθεσινή νύχτα. Σκέφτομαι πως τα χέρια του χάιδευαν απαλά κάθε εκατοστό του εκτεθειμένου κορμιού μου. Πως με κρατούσε προσεχτικά στα χέρια του λες και ήμουν φτιαγμένη από πορσελάνη και φοβόταν μην ραγίσω. Πως μου έλεγε το σαγαπώ καθώς κάναμε έρωτα κάτω από τα σκεπάσματα. Κάθε στιγμή αυτή της μαγικής νύχτας που χάθηκα στην αγκαλιά του.

Η οθόνη της συσκευής στα χέρια μου φωτίζεται και τότε βλέπω τρεις αναπάντητες κλήσεις και τέσσερα μη αναγνωσμένα μηνύματα από την μητέρα μου. Δίχως να χάσω λεπτό, πατάω πάνω στην επαφή της και το αφήνω να χτυπήσει. Μετά το τέταρτο χτύπημα επιτέλους το σηκώνει λαχανιασμένη.

«Παρακαλώ;» Ηχεί η φωνή της από την άλλη γραμμή

«Έλα μαμά τι έγινε; Πήρα τα μηνύματα σου. Τι είναι το τόσο σοβαρό που ήθελες να συζητήσουμε;»

«Απλά ήθελα να σου πω πως η αίτηση σου εγκρίθηκε. Καλύτερα σήμερα να μαζέψεις τα πράγματα σου. Αύριο θα περάσω να σε πάρω» λέει ενθουσιασμένη και ένας κόμπος καταβάλει το στομάχι μου

«Είπες εγκρίθηκε;» Ρωτάω σαστισμένη. Τώρα που έγινε αυτό που ήθελα, δεν νιώθω και τόσο χαρούμενη.

«Ναι αγάπη μου εγκρίθηκε, γυρνάς σπίτι! Δεν είναι ευχάριστο;!»

«Φυσικά και είναι» ψελλίζω

«Δεν μου ακούγεσαι και πολύ χαρούμενη λατρεία μου. Σίγουρα όλα καλά;»

«Ναι μαμά απλά ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Θα είμαστε πάλι μαζί»

«Ναι ζωή μου, ακριβώς όπως παλιά» λέει και εκείνη την στιγμή ακούγεται θόρυβος από την κρεβατοκάμαρα

Μισώ να σε αγαπώDonde viven las historias. Descúbrelo ahora