Το βλέμμα του παραμένει επάνω μας όσο ο Άρης με αργές κινήσεις τοποθετεί το φαγητό πάνω στο τραπεζάκι. Η έκφραση του προσώπου του μαρτυρεί έναν ανεξήγητο θυμό. Για λίγα λεπτά κανείς απο τους τρείς μας δεν μιλάει παρά μόνο κοιταζόμαστε.
«Πως και εσυ από εδώ Αλέξη;» Ακούγεται ο Άρης να ρωτάει και αυτή η αμήχανη ησυχία σπάει
«Περαστικός είμαι» του απαντάει με έναν απότομο τόνο στην φωνή του
«Όλα καλά;»
«Δεν ξέρω, η Αντωνίου θα μας πει» συνεχίζει με το ίδιο τόνο
«Εγώ τι να σας πω;» Ρωτάω και εκείνη την στιγμή μου αρπάζει τον καρπό
«Έλα λίγο που θέλω να σου μιλήσω!» Διατάζει ενώ με τραβάει προς τα πάνω
«Για ποιό πράγμα;» Παρεμβαίνει ο Άρης
«Εσυ μην ανακατεύεσαι Άρη, αυτό είναι ανάμεσα σε εμένα και την Αντωνίου. Έλα τώρα»
Προτού προλάβω καν να απαντήσω με τραβάει προς την πίσω πλευρά του μαγαζιού και με στριμώχνει ανάμεσα σε αυτόν και το τσιμέντινο κτίριο. Η ανάσα του επιβραδύνεται όσο στηρίζει τους αγκώνες του στον τοίχο δίπλα από κάθε πλευρά του σώματος μου. Το βλέμμα του ταξιδεύει οπουδήποτε αλλού εκτός από εμένα. Είναι λες και ενώ θέλει να με κοιτάξει δεν αφήνει τον εαυτό του να γίνει. Λες και θα ήταν κακό να γίνει.
Όσο τον βλέπω τόσο θυμάμαι τα όσα είχε πει στο σπίτι. Και μετά μου έρχεται και η υπενθύμιση πως δεν ήταν εκεί που τον χρειαζόμουν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Με την σκέψη αυτή αρχίζω και θυμώνω έτσι όταν επιτέλους λέω κάτι, ο τόνος της φωνής μου βγαίνει πιο ψυχρός από ότι ήθελα.
«Είσαι απαράδεκτος ,να ξες» λέω και το βλέμμα του αστράφτει στα μάτια μου
«Γιατί;»
«Γιατί δεν ήρθες στην κηδεία του πολυαγαπημένου κολλητού σου. Σε χρειαζόμουν πιο πολύ από ποτέ, χρειαζόμουν την αγκαλιά σου, σε είχα ανάγκη αλλά όσο και αν σε έψαχνα μέσα στο πλήθος δεν ήσουν πουθενά. Για ακόμη μια φορά όταν σε χρειάστηκα ήσουν απών» απαντάω
Στο βλέμμα του αμέσως σχηματίζεται μια έκφραση τύψεων. Είναι εμφανές πως τα λόγια μου τον επηρεάζουν. Δεν λέει κάτι. Κατεβάζει απλά τα χέρια του και αρχίζει να κουνάει το αριστερό του πόδι νευρικά σε κυκλικές κινήσεις.
«Λυπάμαι, απλά δεν άντεχα να το δω αυτό» μουρμουρίζει
«Δεν με νοιάζει, έπρεπε να είσαι δίπλα μου όπως είχες πει»
ESTÁS LEYENDO
Μισώ να σε αγαπώ
RomanceΠρώτο βιβλιο. «Εγώ Αλέξη δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζι σου! Πάει κι τελείωσε» φωνάζω τόσο δυνατα που η φωνή μου ηχεί σε όλο το σπίτι «Άκου μικρή, σε εμένα όχι τέτοια. Μην μου πουλας εμένα τσαμπουκά. Δεν σου ταιριάζει» Το αίμα μου να βράζει, ανο...
