Ο ήλιος αρχίζει κι ξεπροβάλει από τις σχισμές του παντζουριού, γεμίζοντας το καθιστικό ελαφρώς με φως. Οι λιγοστές ηλιαχτίδες που πέφτουν επάνω στο πρόσωπο μου, με κάνουν να ξυπνήσω από το όνειρο μου. Ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα, ενώ ανασηκώνομαι στους αγκώνες μου να τεντωθώ.
Διώχνω τη υπνηλία μου με μερικές πρωινές ασκήσεις γυμναστικής και έπειτα ανοίγω διάπλατα το παντζούρι να μπεί το φως. Τραβάω την λευκή, κεντητή κουρτίνα στην άκρη κι ανοίγω την μπαλκονόπορτα σε ανάκληση για να μπεί λίγος καθαρός αέρας.
Ύστερα περπατάω προς την κουζίνα για να φτιάξω λίγο φρέσκο ελληνικό καφέ. Για να πάει καλά η μέρα και να ανοίξει το μάτι χρειάζεται πάντα ένας καφές. Βάζω την ποσότητα του καφέ κι ζάχαρης που αντιστοιχεί στο μέγεθος του ποτηριού που επιθυμώ μέσα στο μπρίκι και έπειτα το βάζω να ψήνεται στο μάτι της κουζίνας.
Μόλις φουσκώνει, το χύνω μέσα στο ποτήρι, και μαζί με μερικά μπισκότα το παίρνω κι βγαίνω έξω στο μπαλκόνι να τον πιώ. Το αφήνω όσο πιο προσεχτικά μπορώ πάνω στο μεταλλικό, μαύρο τραπεζάκι και κάθομαι στην καρεκλα θαυμάζοντας την θέα της Θεσσαλονίκης.
Πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου και έπειτα κλείνω τα μάτια απολαμβάνοντας το ζεστό αεράκι του Σεπτέμβρη. Η χαλάρωση μου όμως διακόπτεται από το ακατάπαυστο κουδούνισμα του κινητού μου. Το βγάζω έξω και αφού ελέγχω ποιός με καλεί, το σηκώνω.
«Παρακαλώ;» Λέω και το γέλιο του επι χρόνια φίλου μου ηχεί στο ακουστικό
«Παρακαλείτε κιόλας κυρία Αντωνιού;» ρωτάει με μια παιχνιδιάρικη δόση στον τόνο της φωνής του
«Ααα δεν ξέρω, εσείς θα με πείτε κύριε Δημητρίου» λέω κι γελάει
«Που είσαι ρε εσύ, ήρθες Θεσσαλονίκη;»
«Ναι βρε Χρήστο, από χθες για την ακρίβεια»
«Και δεν πέρασες να με δεις; Ντροπή σου»
«Με συγχωρείς, ήμουν απλά κουρασμένη, αλλά όποτε θες θα επανορθώσω»
«Τι λες για τώρα;»
«Όταν λες τώρα, εννοείς τώρα τώρα;»
«Ναι βρε εσυ, να είμαι σε μια καφετέρια με την φίλη μας την Εβελίνα και λέγαμε αν θες να έρθεις»
«Τώρα δεν νομίζω να σας προλάβω. Τι λες σε καμία ώρα;»
«Ε ναι, γιατί όχι. Αν είναι έλα από το σπίτι μου, περιμένω κι έναν φιλο μου τότε, όποτε ευκαιρία είναι να τον γνωρίσεις»
ESTÁS LEYENDO
Μισώ να σε αγαπώ
RomanceΠρώτο βιβλιο. «Εγώ Αλέξη δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζι σου! Πάει κι τελείωσε» φωνάζω τόσο δυνατα που η φωνή μου ηχεί σε όλο το σπίτι «Άκου μικρή, σε εμένα όχι τέτοια. Μην μου πουλας εμένα τσαμπουκά. Δεν σου ταιριάζει» Το αίμα μου να βράζει, ανο...
