Andere Wereld

6.

Het heeft even geduurd maar hier is hoofdstuk 6!

Vergeet niet om wat achter te laten;)(zou ik erg fijn vinden:P)

6.

Samantha begon langzaam wakker te worden, ze voelde nog steeds touw om haar polsen die goed stevig vastzaten. En ze merkte dat ze ergens overheen hing maar ze was nog te duf om te beseffen waar over heen.

Ze viel weer even weg in duisternis maar toen ze een paard hoorde hinniken besefte ze waar ze overheen hing en was ze klaarwakker. Geen droom maar realiteit, ze hangt vastgebonden en al over een paard heen.

Ze deed haar ogen open en die bevestigde wat ze dacht. Het enige wat ze zo snel kon zien was de grond en de zijkant en benen van een paard. Zo lag ze een tijdje zonder dat ze ook maar iets zei of bewoog. Ze probeerde wijs te worden van datgene waar de elfen het over hadden. Maar dat was niks bijzonders, in ieder geval niet voor haar, gevechtstechnieken waar ze niks van snapte.

Zo bleef ze een tijdje hangen totdat ze het niet meer vol kon houden en probeerde iets te veranderen aan haar ligging. Deze combinatie, een paard dat loopt en een zadelknop wat in je zij prikt ligt niet fijn. 'Krijg nou wat, ons mensje word wakker' zei de leider waar ze dus blijkbaar bij lag.

Hij gaf me een pets op mijn billen 'handen thuis gast' siste ik tussen m'n tanden door. Hij trok mijn hoofd omhoog aan mijn haren 'kijk uit met die grote mond van je meissie het kan anders alleen maar vervelender voor je worden' en hij duwde m'n hoofd weer terug.

Dit gaat dus een lange rit worden dacht ze. Na een tijd zo gelegen hebben stopte ze eindelijk. De leider sprong eraf en trok Samantha aan haar benen eraf, ze dacht echt dat ze hard op de grond zou belanden maar in plaats daarvan ving hij haar op en zette haar op de grond. Een andere elf pakte haar bij haar polsen en hij verwisselde het touw van pols naar een been en gaf het uiteinde aan een andere elf die bij hun als wacht bleef staan. Die trok haar naar de andere twee elfen en duwde haar vervolgens hard op de grond.

Het waren twee jongens en ze zagen er niet al te best uit. Wallen onder hun ogen, smerig en nogal uitgehongerd. Wat haar op viel was dat ze niet echt oud leken. Ze probeerde oogcontact te maken maar de ene had z'n ogen al dicht en de ander staarde naar de grond, dan niet dacht ze.

Ze draaide zich om naar de groep. De elf die als wachter bij hun drieën stond keek haar aan 'wat' zei ze 'ik draai me alleen maar om hoor' hij zei niks en keek vervolgens naar de andere twee.

Ze keek hoe de groep het provisorische kamp opzette. Eén werd erop uit gestuurd om voedsel te zoeken. Haar maag begon te rammelen en ze begon zich af te vragen hoe lang ze eigenlijk al weg was van huis.

Hoe zouden pap en mam op mijn briefje reageren dacht ze. Als Shadow tenminste naar huis is gerend.

Ze zag hoe de ene een kampvuur aanlegde hoe de ander zijn zwaarden slijpte en weer een ander bezig was met zijn blaaspijp. Bij die laatste keek ze wat hij aan het doen was. Ze wilde niet weer in aanraking komen met zo'n pijltje.

Hij had een zakje met iets erin, ze kon alleen niet zien wat. Af en toe pakte hij iets uit zijn grotere tas wat leek op zo'n pijltje die zij in haar arm had gekregen en dipte dat in het kleinere zakje. Als hij dat had gedaan legde hij ze één voor één op een platte steen. Elk zo'n pijltje had trouwens een kleurtje aan het uiteinde.

'Interessant?' vroeg iemand en ze keek achterom. Degene die z'n ogen dicht had keek haar aan en vroeg dat in mensentaal, blijkbaar met de gedachte dat zij hem anders niet kon verstaan.

'Wat je interessant noemt, ik geloof dat ik liever met hem te maken heb' en ze gaf een knik naar de elf die zijn zwaard aan het slijpen was. 'Dan dat ik tegenover hem sta' en ze keek degene weer aan die met zijn blaaspijp bezig was. Het was even stil.