Andere Wereld

7.

Sorry voor het lange wachten:S Ga proberen wat vaker te uploaden. In ieder geval; Enjoy chapter 7;)

7.

Een traan rolde over haar wang, wat staat me wel niet te wachten. 'Faolan?' zei ze onzeker, 'ik ben hier' ik hoorde zijn stem van rechts en voelde even later een hand over mijn arm. 'Kom maar' en hij greep mijn arm vast en trok mij naar zich toe.

'Laten we een plekje zoeken om te zitten' ik knikte maar bedacht me, het is donker, dat ziet hij niet en zei 'is goed'. En hij trok me ergens mee naartoe 'hier, ga maar zitten', 'zie jij wat?' vroeg ik hem 'ik denk iets meer dan wat jij ziet, maar zo goed zijn onze ogen nou ook weer niet dat we kunnen zien in donker'. Ik liet een zacht lachje horen, ik hoorde zacht gekreun van links van me.

'Nieuw?' hoorde ik een krakerige oude stem zeggen 'ja' zei Faolan 'dit is Samantha, en ik ben Faolan'. 'Aangenaam, ik ben Ricinus maar zeg maar Ric  en dit kleintje hiero is Daray'. 'Hé, ik ben niet klein!' hoorde ik een iets hogere stem zeggen.

Dit was allemaal zo verwarrend voor me,  ik hoorde genoeg maar kon me niks inbeelden, ik zag nog steeds niks. Langzamerhand begon ik donkere contouren te zien maar daar bleef het ook bij.

'Samantha is geen elf volgens mij', 'nee dat klopt, ik ben een mens'. Ik hoorde hem even kort vloeken 'dat ze nu ook al  mensen erbij gaan halen is gewoon ronduit belachelijk, ze worden wanhopig als ze jullie er ook bij betrekken'.

'Heeft u enig idee wat ons te wachten staat' vroeg ik 'sorry meis, ik denk niet dat je blij word van het nieuws wat ik je vertel, zeker weten dat je het wilt weten?'. 'Ja, kom maar op, ik heb het liever nu zodat ik me een beetje kan voorbereiden'.

Het was even stil 'goed, je word gebruikt als slaaf, zij willen hun troepen beter leren vechten en daarvoor zijn wij'. Hij liet het even tot  me inzinken 'wij elfen kunnen ons nog een beetje verdedigen omdat er altijd wel iemand is die we kennen die in het leger zit. Ik weet niet hoe ze dat met jou gaan doen dus bereid je maar voor op het ergste'.

'Wat doen ze meestal  met u dan?', 'mij geven ze een zwaard en dan sturen ze een soldaat op me af, die probeert van alles en krijgt instructies. Ik moet ervoor zorgen dat hij me niet in de pan hakt dus voor ons is het elke dag een gevecht om te overleven. Hun nadeel, wij worden ook beter en zo nu en dan doen ze weer één van ons weg'.

'Eén van jullie? als in...' ik  maakte mijn zin niet eens af 'ja, als in doden'. Het was weer doodstil in het schuurtje 'dit overleef ik nooit!' fluisterde ik zachtjes in het algemeen 'tuurlijk wel' zei Faolan 'je laat je er niet zomaar onderdoor gaan ik geef je wat basis tips zodat je de eerste paar keren er niet al te veel zal onder leiden'.

'En daarna?', 'daarna word het vechten voor je leven, leren en vechten voor je leven' en weer was het stil. Zo zaten we heel lang, zwijgend op de grond en als er iemand sprak dan waren de anderen het, ik moest nog bekomen van de schok. Uiteindelijk viel ik tegen Faolan in slaap.

'Eruit!' hoorde ik ver weg 'wat?' zei ik nog half versufd 'je moet wakker worden' hoorde ik Ricinus zachtjes zeggen 'kom op, opstaan' zei Faolan nu. 'Wat moeten we doen?', 'dag één van je ergste nachtmerrie ooit begint nu' zei Ricinus voordat hij werd weggetrokken door een andere elf die ik nog niet eerder gezien had.

We liepen naar buiten en werden gelijk omsingeld. Er stonden vier elfen gewapend met speren en zwaarden om mij, Faolan en de andere elf. De leider van het groepje kwam eraan gelopen en liep tussen de andere elfen door.

'Laat die daar maar helpen met eten maken' zei hij in elfentaal tegen een ander en hij wees naar de elf die tot nu toe nog helemaal niks had gezegd. 'Even bedenken wat we met deze doen' en hij keek mij en Faolan aan 'voor hem is simpel, geef hem een zwaard, hij is jong en sterk, hij red het voorlopig nog wel'. En Faolan werd bij mij weggetrokken 'het komt wel goed Samantha!' riep hij nog snel naar achteren.