Andere Wereld

15.

15.

We liepen door tot we in de gaten kregen dat de zon op kwam. We gingen zitten. Het eerste wat ik deed was de meeste wapens van me af halen. Mijn boog eerst en toen de koker, daarna de schede met de twee zwaarden. Ik bewoog mijn rug even heen en weer en hoorde hem gewoon even kraken. Ik had niet in de gaten dat het allemaal nogal wat van me vergde, al die wapens.

Daarna trok ik de bijl en het mes uit de lussen van mijn broek. Ze waren nog blijven zitten ook ondanks dat ik gevochten had en ermee had gerend. Uiteindelijk lag dat allemaal op een hoop bij elkaar met de twee zwaarden die in de grond staken.

'Klaar soldaat?' vroeg Broin met een lach. Ik keek hem vreemd aan 'je hebt gewoon enorm veel bij je wat wapens betreft'. Ik trok mijn broekspijpen omhoog en liet hem mijn messen zien. 'Dat zijn de laatste twee maar die laat ik maar zitten'. Hij floot even 'indrukwekkend hoor, ik geloof dat ik jou niet wil tegen komen op het strijdveld. Wie weet waar jij straks nog meer wapens in stopt' zei hij met een knipoog.

Ik zette mijn handen in mijn zij 'zoveel plek is er niet meer hoor'. 'Geloof me, vooral bij vrouwen vind je juist wapens waarvan je niet had gedacht dat ze daar verstopt konden worden' en hij liet zijn ogen mijn lichaam afgaan. Ik voelde een lichte blos op komen en schraapte mijn keel 'ik sta gewoon hier hoor' en ik keek hem aan.

'Ja en? we mogen misschien wel verschillend zijn maar jij blijft een meisje en ik blijf een jongen'. Ik schudde met mijn hoofd 'goed om te weten, wees dan een heer en zoek wat eten ofzo'. Hij begon te lachen en stond op 'dat zal ik dan maar gaan doen mevrouw omdat je het zo aardig vraagt'. Ik rolde met mijn ogen en hij liep langs me heen maar gaf me nog snel een kus op de wang. Ik hoorde hem lachen toen hij weg liep.

Ik keek naar mijn kleren. Ze waren niet bepaald schoon, ze zaten nu ook vol met scheurtjes die de takken hadden veroorzaakt en vanwege het vechten natuurlijk. Nu pas keek ik of ik ook enige schade had aan mijn armen want alleen daar voelde ik wat prikken. Het bleken allemaal kleine sneetjes te zijn, niet schadelijk dus liet het maar zo.

Ik vroeg aan Daray of hij wat had maar hij zei niks, deed niks en staarde gewoon voor zich uit. Ik liet hem nog maar even zo, ik ga mezelf niet opdringen bij hem. Als hij het zelf wilt komt ie wel naar één van ons, hoop ik.

Ik keek om me heen en nam de omgeving in me op. We stonden in een gewoon bos zou je zeggen als je de enorme bomen niet meetelde. Hier en daar wat grote of kleine struiken en andere planten. Waar wij nu zaten zou je kunnen zien als een paadje. Een langwerperig stuk waar minder struiken en planten zaten wat ons de ruimte gaf om te zitten.

Ik keek naar Wynne die naast Faolan zat. In de tijd dat Ricinus mij en de andere ging trainen werd hij steeds opener. De eerste keer dat ik hem zag zei hij niks, deed hij niks en staarde hij gewoon voor zich uit. Nu maakte hij oogcontact, wees hij naar dingen of hielp hij mee. Het was nog niet echt veel maar in ieder geval iets.

Broin kwam na een tijdje weer terug. 'Het is niet veel' zei hij 'maar meer kon ik niet vinden en er waren totaal geen dieren die ik kon schieten'. Hij opende z'n handen en legde wat bessen en bladeren neer, uit z'n zakken kwamen precies dezelfde dingen. Ik keek er met afgunst naar.

'Dat moeten we gaan eten?', 'sorry maar ja, meer vond ik niet wat eetbaar was. Ik vond nog wat andere bessen maar die waren niet rijp genoeg. En als je die gaat eten dan krijg je last van je darmen en dat kunnen we op dit moment niet gebruiken'. Oké, blaadjes en bessen dacht ik. Niet echt een smakelijk vooruitzicht maar het was beter dan helemaal niks eten.

We verdeelden het wat over ons vijfen. De bessen waren enorm zuur waarvan ik zulke rare bekken trok dat Wynne en Broin helemaal van in een deuk lagen. 'Leuk zijn jullie, echt', 'je moet ze dan ook een beetje in combinatie eten met die bladeren, die zijn wat zoeter'.