Game Of Feelings

4

Καθόμουν στην καφετέρια του σχολείου περιμένοντας τον Μπράντον. Με είχε πάρει τηλέφωνο νωρίς το πρωί ότι πριν τις ώρες του μαθήματος θα συναντηθούμε εδώ για να πιούμε καφέ. Προσπάθησα να αρνηθώ όμως οι απειλές του με έκαναν να κλείσω το στόμα μου και απλά να συμφωνήσω.

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και κοίταξα προς τα εκεί. Μπήκε μέσα γεμάτος αυτοπεποίθηση με το κεφάλι σηκωμένο ψηλά λες και είναι κανένας Θεός. Πέρασε δίπλα από τα τραπέζια και όλοι τον κοιτούσαν με θαυμασμό. Διέκρινα μερικά βλέμματα κοριτσιών που ήταν έτοιμα να τον φάνε και γέλασα διακριτικά.

Μα πως μπορεί αυτός ο εγωιστής να αρέσει σε σχεδόν όλο το γυναικείο πληθυσμό του σχολείου?

Έκατσε μπροστά μου και με κοίταξε με το αηδιαστικό του πονηρό ύφος.

"Βλέπω ήρθες στην ώρα σου, όπως ακριβώς σου είπα." Είπε κοιτάζοντας με πονηρά και ρολαρα τα μάτια μου.

"Ναι. Την όρεξη σου είχα πρωί πρωί να έρθω νωρίς εδώ." Του είπα ξερά και το βλέμμα του σκοτείνιασε.

"Εμένα δεν θα μου μιλάς έτσι, το κατάλαβες?" Με κοιτούσε θυμωμένα και χαμηλωσα το βλέμμα μου. Τότε άκουσα την πόρτα της καφετέριας να ανοίγει και σήκωσα το βλέμμα μου για να διακρίνω εκείνο του Σαμ.

Με κοίταξε και τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν για λίγο, ύστερα κοίταξε αλλού και αφού εντόπισε την παρέα του πήγε και έκατσε εκεί.

"Που κοιτάς?" Κοίταξα τον Μπράντον ο οποίος με παρακολουθούσε τόση ώρα και ανασηκωσα τους ώμους μου αδιάφορα.

"Τα παιδιά εδώ μέσα. Απλά χαζεύω." Του είπα και εκείνος σήκωσε το ένα του φρύδι.

"Εγώ νομίζω πως χάζευες τον Σαμ Τέιλορ. Και αν διακρίνω από το βλέμμα σου, πρέπει να είσαι τσιμπιμενη μαζί του." Γουρλωσα τα μάτια μου και εκείνος μου χαμογέλασε πονηρά.

"Κρίμα που είσαι μαζί μου και εκείνος δεν θα σε έχει ποτέ." Τον κοίταξα νευριασμένη και σηκώθηκα πάνω.

"Να σου πω! Εμένα δεν θα μου κάνεις την ζωή κόλαση, την τελευταία μου χρονιά στο σχολείο. Εγώ δεν είμαι δούλα σου και οι απειλές σου δεν με τρομάζουν πλέον!" Του μίλησα επιθετικά όμως σιγανά ώστε να μην με ακούσει κανένας άλλος.

Κοίταξα τον Σαμ ο οποίος είχε κολλήσει το βλέμμα του πάνω μου. Ύστερα ο Μπράντον σηκώθηκε πάνω και γύρισα την προσοχή μου σε αυτόν.

"Πάμε τώρα έξω! Αυτη η συζήτηση δεν είναι για μπροστά σε κόσμο! Δεν θα με κάνεις εσύ ρεζίλι μπροστά σε ολο το σχολείο!" Μου ψιθύρισε στο αυτί και στην συνέχεια βγήκε έξω, με εμένα να τον ακολουθώ. Πριν ανοίξω την πόρτα κοίταξα τον Σαμ ο οποίος είχε κολλήσει το βλέμμα του πάνω μου και με κοιτούσε ερωτηματικά, νευριασμένα και θυμωμένα, όμως το αγνόησα και βγήκα γρήγορα έξω.