Game Of Feelings

13

Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και τραβάω το πάπλωμα κοντά μου, αφού το είχα σπρώξει στην άλλη μεριά του κρεβατιού. Το φως του ήλιου φωτίζει όλο το δωμάτιο και νιώθω υπέροχα! Γυρνάω πλευρό και κλείνω τα μάτια μου ξανά.

Παραμονή πρωτοχρονιάς σπίτι μου. Πάντα έχουμε καλεσμένους τους γονείς του Κάιλ, και ανυπομονώ να τους δω, και αυτούς αλλά και εκείνον εννοείται. Από τότε που χωριστήκαμε, έχουμε ανταλλάξει μερικά μηνύματα στα οποία λέμε τα τυπικά, εκτός από αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ, το οποίο συμφωνήσαμε να μην το πουμε πουθενά.

Θέλω να τον δω και να μιλήσουμε από κοντά. Από το τηλέφωνο είναι εύκολο να με αποφύγει, από κοντά όμως δεν μπορεί και το ξέρει και ο ίδιος. Οπότε ανυπομονώ να τον δω και να τα λύσουμε όλα μια για πάντα.

Ανοίγω το κινητό αλλά δεν βλέπω καμία απάντηση από τον Σαμ. Το βράδυ των Χριστουγέννων περάσαμε υπέροχα! Τουλάχιστον εγώ.

Το πρωί που ξύπνησα τον βρήκα να κοιμάται δίπλα μου. Λίγη ώρα μετά ξύπνησε, μου χάρισε ένα από τα λαμπερά χαμόγελα του, με φίλησε στο μέτωπο και έφυγε αφού κοίταξε το κινητό του πρώτα, με δικαιολογία ότι είχε μια επείγουσα δουλειά.

Δεν τον πίστεψα και εννοείται πως κάθε μέρα τον ψάχνω. Δεν μου έχει απαντήσει σε καμία κλίση και δεν μου έχει στείλει κανένα μήνυμα. Στο δωμάτιο του το φως είναι πάντα κλειστό και η κουρτίνα παραμένει στο ίδιο σημείο.

Μπορεί να λείπει, το ξέρω. Αλλά γιατί να μην μου πει τίποτα? Θα ήθελα να ξέρω αν είναι καλά έστω.

Λίγα λεπτά μετά σηκώνομαι αποφασισμένη να ντυθώ και να κατέβω για πρωινό.

Μπαίνοντας στην κουζίνα βρίσκω την μητέρα μου, με την ποδιά της και ένα ταψί στα χέρια, ενώ η υπόλοιπη κουζίνα να είναι κάτω από το χάος.

"Συγγνώμη, σηκώθηκες πρωί πρωί για να μαγειρέψεις για το βράδυ? Ρε μαμά θα κρυώσουν!" Παραπονιέμαι και παίρνω το ταψί από τα χέρια της για να σηκώσει εκείνη το τηλέφωνο.

"Παρακαλώ? Γεια σου Σοφία μου! Ναι, ναι. Ναι 12 η ώρα να είστε εδώ. Ωραία σας περιμένουμε!" Λέει γεμάτη χαρά και την κοιτάω παράξενα.

"12 το βράδυ θα έρθουν? Δεν πρέπει να φάμε όλοι μαζί όπως κάθε χρόνο και μετά να υποδεχτούμε το καινούργιο έτος?" Εκείνη γυρνάει και μου χαμογελάει. Κάτι δεν πάει καλά εδώ.

"Αγάπη μου, άλλαξαν τα σχέδια." Λέει ενώ κάθεται απέναντι μου και την κοιτάζω ερωτηματικά. "12 το μεσημέρι θα φάμε. Την πρωτοχρονιά με τον μπαμπά σου και τους γονείς του Κάιλ είμαστε καλεσμένοι σε μια εκδήλωση και εκεινος θέλει πολύ να πάμε, όπως και εγώ. Ξέρω ότι δεν θα σε πειράξει επειδή μπορείς να βγεις με την Έμιλυ εσύ." Με κοιτάει με ελπίδα και χαμογελάω.