Game Of Feelings

8

Πόσο χαζή παίζει να είμαι?

Κάθομαι τόση ώρα μπροστά από τον καθρέφτη και ετοιμάζομαι για να πάω κάπου, δεν έχω ιδέα που, να συναντήσω κάποιον τον οποίο δεν ξέρω καθόλου.

Ευτυχώς συμφώνησε η Έμιλυ μα έρθει μαζί μου. Βέβαια, δεν το έχουμε πει στους γονείς μας. Πόσο χαζό? Και πόσο ανώριμο ταυτοχρόνως?

Αλλά με έχει φάει η περιέργεια από χθες.

"Έτοιμη?" Η φίλη μου εμφανίζεται στο δωμάτιο ντυμένη πρόχειρα, σαν εμένα. Με ένα απλό τζιν και μια μπλούζα.

"Καταλαβαίνεις πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που πάμε να κάνουμε?" Λεω νευριασμένη με τον εαυτό μου που παρόλο έχω καταλάβει πόσο επικίνδυνο είναι, θα πάω.

"Έλα ρε Κρίστην! Θα πουμε στο ταξί να μας πάει σε αυτό το μερος και δεν θα βγουμε αν δουμε κατι παραξενο. Απλα θα του πουμε να φυγει." Χωρις αλλα λογια φυγαμε απο το σπιτι μου.

Μπήκαμε στο ταξί το οποίο μας περίμενε απέξω και του έδωσα το χαρτάκι με την διεύθυνση.

Χαμογελαστός ο ταξιτζής το άφησε και γύρισε σε εμάς.

"Δεν παίζει ε! Έχω κάνει 3 δρομολόγια σήμερα μέχρι εκεί." Με την Έμιλυ κοιταχτήκαμε καχύποπτα και εκείνη γύρισε ξανά σε αυτόν.

"Τι είναι εκείνο το μέρος?" Εκεινος χμογέλασε λες και του είπε κάτι το παράξενο.

"Είναι η βίλα της οικογένειας Σάιμον. Το παιδί τους διοργανώνει πάρτι σήμερα και θα πάνε πάρα πολλά άτομα διότι είναι αρκετά διάσημοι. Ο πατέρας του είναι σκηνοθέτης ταινιών και η μητέρα του δικηγόρος." Έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα. Ξέρω αυτή την οικογένεια καλύτερα απ'όλους εδώ μέσα.

Ο πατέρας μου συνεργαζόταν με τον Στέφαν Σάιμον, τον πατέρα του αγοριού που συνάντησα χθες, πριν μερικά χρόνια. Αλλά φάνηκε ότι ο Στέφαν ήθελε απλά τα χρήματα και έκανε βλακείες στον πατέρα μου πισώπλατα με αποτέλεσμα να χάσει την δουλειά του. Ευτυχώς ο πατέρας μου, αν και αργά, το κατάλαβε και γύρισε γρήγορα στην δουλειά. Πλέον δουλεύει μόνος του ως κινηματογράφος.

Άκουγα συνέχεια για το παιδί του Στέφαν. Τον Μάικλ, αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω.

Τώρα μια απορία τριγυρνάει στο μυαλό μου.

Γιατί με κάλεσε σε δικό του πάρτι? Να με ξέρει άραγε?

Το ταξί πάρκαρε έξω από την τεράστια αυλή των Σάιμον και αφού πληρώσαμε, βγήκαμε έξω. Με αργά βήματα προχωρήσαμε προς τα μέσα και ένα καλοντυμένο αγόρι με ωραίο γαλάζιο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι μας υποδέχτηκε.